-
خانه
- بانک صوت
امام حسن مجتبی می‌فرماید: منشأ همه‌ی بدی‌ها و لغزش‌ها، سه تا صفت است؛ یکی تکبر است. امام می‌فرماید اول کسی که ضربه‌ی تکبر را در عالم خورد، شیطان است. مردم حواستان باشد سوادتان، ثروتتان، قیافه‌تان، زیبایی‌تان، شهرتتان، قدرتتان، متکبر نکند شما را: ما از فلانی بهتریم؛ این‌ها در شأن ما نیستند؛ این‌ها در جایگاه ما نیستند. متأسفانه مبتلا هستند بعضی‌ها! ما دختر به این قبیله نمی‌دهیم؛ ما شهری هستیم شما شهرستانی و ... این‌ها تکبر است. شیطان، ضربه‌ی تکبر را خورد. ما باسوادیم شما بی‌سواد؛ زبان ما را نمی‌فهمی! برو. در کلاسِ ما نیستی. این‌ها بد است. تکبر، انسان‌ها را زمین می‌زند.
لقمان به پسرش گفت: پسرم! دو چیز را فراموش بکن، دو چیز را فراموش نکن. آن دو چیزی که نباید یادت برود که بعضی از مردم فراموش می‌کنند و سقوط می‌کنند در اخلاق و فضیلت، یکی خداست و دوم، مردن. لقمان گفت:
ما در روایات فراوانی داریم که تربیت را برای نوجوانان و جوانان فراموش نکنید. نوجوان، مثل نهال است.
قسمت اول
خانم‌ها! شرفِ امروزِ زن؛ آبرویِ امروزِ زن؛ اعتبار امروزِ زن؛ مرهون تلاش‌های دیروزِ پیغمبر است. در هندوستانِ امروز، آن زمان، اصلاً باور این بود که زن، بعد از شوهر، حقّ زندگی ندارد. قانون هند این بود. مردی اگر می‌مرد، زنش را زنده‌زنده با شوهر، آتش می‌‌زدند. یک صحنه‌ی تلخی را تاریخ هند نقل می‌کنند که امیر از اُمراء هندوستان مُرد، 27 زن داشت. 26 زنش را زنده‌زنده با شوهر آتش زدند. یک آتش‌سوزی مهیب؛ انسان‌کُشیِ وحشتناک. یک زنش را نسوزاندند چون باردار بود و گفتند بعد از زایمانش، آتشش می‌زنند. می‌گفتند زن، دیگر بعد از شوهر، حق زندگی ندارد.
کد:1400556
آقا موسی‌بن جعفر علیهالسلام آمدند به قبرستان مدینه، داشتند جسدی را دفن می‌کردند. امام یک نگاهی به صحنه‌ی خاکسپاری میّت کردند. دو تا جمله حضرت فرمودند. امام فرمودند: دنیایی که پایانش این است لَحَقیقٌ أن یُزهَدَ فی أَوَّلِهِ. مردم! وابسته زندگی نکنید! دل نبندید!
فُضیلِ عیاض، برای دزدی، روی دیوار خانه‌ی مردم بود که صاحبخانه این آیه‌ی قرآن را خواند: آیا وقت آن نرسیده که قلبتان تسلیم خدا شود؟
تقوا، امام صادق (ع) می‌فرماید نشانه‌اش این است که «لا یَراکَ الله حَیثُ نَهاک». خدا نبیند تو را در حالی‌که نهی‌ات کرده‌اند.
در نهج‌البلاغه، در صفات متّقین، امیرالمؤمنین (ع) یکی از بیش از 110 خصلت انسان‌های باتقوا را این‌گونه نام می‌برد: قُلُوبُهُم مَحزونَه. انسان‌های باتقوا، قلبی اندوهگین دارند.