امام حسن مجتبی می‌فرماید: منشأ همه‌ی بدی‌ها و لغزش‌ها، سه تا صفت است؛ یکی تکبر است. امام می‌فرماید اول کسی که ضربه‌ی تکبر را در عالم خورد، شیطان است. مردم حواستان باشد سوادتان، ثروتتان، قیافه‌تان، زیبایی‌تان، شهرتتان، قدرتتان، متکبر نکند شما را: ما از فلانی بهتریم؛ این‌ها در شأن ما نیستند؛ این‌ها در جایگاه ما نیستند. متأسفانه مبتلا هستند بعضی‌ها! ما دختر به این قبیله نمی‌دهیم؛ ما شهری هستیم شما شهرستانی و ... این‌ها تکبر است. شیطان، ضربه‌ی تکبر را خورد. ما باسوادیم شما بی‌سواد؛ زبان ما را نمی‌فهمی! برو. در کلاسِ ما نیستی. این‌ها بد است. تکبر، انسان‌ها را زمین می‌زند.
دوم حرص، که وجود مقدس امام حسن فرمود، آدمِ ابوالبشر ضربه‌ی حرص را خورد: پدرم روضه‌ی رضوان به دو گندم بفروخت. ای پدر بزرگوار! اگر به سمت آن شجره‌ی منهیه نرفته بودی، ما هم امروز در دنیا نبودیم و پهلوی شما بودیم. خب آن شجره‌ی منهیه را آدم به سمتش رفت، از آن جنّات عدن خارج شد و اخراجش کردند. امروز هم بعضی‌ها گرفتار حر‌ص‌اند. الآنشان تأمین‌اند و الآن، مشکلی ندارند.
و سومین صفت امام فرمود حسادت. حسادت هم امام فرمود اول کسی که ضربه‌اش را خورد، قابیل بود. شعله‌ی حسادت اگر شعله‌ور شد، کار به جایی می‌رسد که برادر، برادر می‌کُشد.
