-
خانه
- بانک صوت
«وَالْمُسْتَغْفِرِينَ بِالْأَسْحَارِ»
اگر می‌خواهید شیطان حریف شما نشود وقت سحر استغفار کنید.
ماه رمضان اردوی تربیت زندگی است.
خدا یک اردوی یک‌ماهه گذاشته است تا یاد بگیریم چطور زندگی کنیم؟
یادمان نرود که انسانیم؛ خلیفه اللهیم؛
خوردن ما، امساک ما، حرف زدن ما، معاشرت ما برای یازده ماه دیگر نهادینه شود.
تا یواش‌یواش می‌آید یادمان برود اردوی جدید (رمضان جدید) می‌رسد.
این توفیقی که الحمدلله ماه‌های رمضان نصیب ما است که در سحر این ماه برمی‌خیزید و دعا می‌خورید و سحری می‌خورید باید برنامه زندگی بشود.
این‌طور نباشد که ماه رمضان تمام شود و برود.
این سحرخیزی باید جزو برنامه زندگی عمر ما بشود.
«وَالْمُسْتَغْفِرِينَ بِالْأَسْحَارِ»
بهترین دلیل بر توجه خدا به شما همین مطلب است.
رسول خدا (ص) فرمود: «ألا أدُلُّكُم على دائكُم و دَوائكُم؟!»
مسلمانان! به شما خبر بدهم دردتان چیست؟ درمانتان کدام است؟
درد را بگویم و درمان را معرفی کنم؟
این سخن، کلام شخصیتی است که خدا در تائید گفتار او می‌فرماید: «وَمَا یَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى إِنْ هُوَ إِلا وَحْیٌ یُوحَى» پیغمبر هر چه می‌گوید سخن خدا است.
رسول خدا فرمود: به شما خبر بدهم درد شما چیست؟ درمان شما کدام است؟
حضرت فرمود: «ألا إنَّ داءَكُمُ الذُّنوبُ» مردم! دردهایتان گناهانتان است. نافرمانی خدا درد می‌شود و روح بیمار می‌گردد.
«و دَواءَكُمُ الاستِغفارُ» درمان شما به توبه و استغفار است.
پیامبر (ص) فرمود: «إنَّ الشَّقِيَّ مَن حُرِمَ غُفرانَ اللّه ِ في هذَا الشَّهرِ العَظيمِ»
بدبخت و شقاوت‌مند کسی است که ماه رمضان بر او بگذرد و از برکات این ماه بهره‌مند نشود.
رمضان بیاید و برود ما همان آدم قبل باشیم.
هیچ تغییری در ما ایجاد نشود.
این نهایت شقاوت است.
اسباب مغفرت به‌تمام‌معنا مهیا و آماده است.
در روایت داریم هر شب ماه رمضان خدا هزاران هزار دوزخی را از دوزخ می‌بخشد و می‌آمرزد و در شب قدر به‌اندازه تمام بخشیده شده‌های در ماه رمضان، می‌بخشد.
نکند این‌همه خدا ببخشد و ما در طومار این مستغفرین قرار نگیریم.
خدا رحمت کند مرحوم جد ما را؛
یکی از آقایان نقل می‌کرد می‌گفت: با آقای حاج شیخ طرف سپیدان رفته بودیم برمی‌گشتیم.
از قصر دشت که پایین می‌آمد می‌گفتند: استغفرالله ربی و اتوب الیه
گفتیم: چرا استغفار می‌کنید؟
آقا فرمودند: من چشمم به برخی از خانه‌های زیبا افتاد یک‌لحظه گفتم این خانه‌ها چقدر زیبا است. بعد به خودم آمدم و گفتم: این دنیا و دل‌بستگی‌های به دنیا چقدر خطرناک است و الان دارم استغفار می‌کنم.
حالا چقدر باید شب و روز استغفار کنیم؟
مرحوم حاج شیخ عباس قمی می‌نویسد: یک عارفی را دیدند بیست سال می‌گفت: «استغفرالله ربی و اتوب الیه»
از او سؤال کردند: بیست سؤال مرتب این ذکر را می‌گویید؟ علت چیست؟
این عارف گفته بود: من یک الحمدلله بیجا گفتم بیست سال دارم استغفارش می‌کنم.
مگر الحمدلله بیجا هم می‌شود؟
گفتند: چه الحمدلله‌ی؟
گفت: بیش از بیست سال قبل مغازه‌ای در بازار داشتم. یک روز خبیر آوردند که بازار آتش گرفت. مغازه‌ها طعمه حریق شد.
ما هم خودمان را باختیم و مضطرب شدیم که رأس المال و زندگی ما تلف شد.
بعد از دقایقی کسی رسید و گفت: آقای فلانی مغازه شما آتش نگرفت.
گفتم: الحمدلله!
بعد به خودم آمدم و گفتم: مغازه مسلمانان بسوزد خبری نیست مغازه تو نسوزد الحمدلله؟ خوشحالی که مغازه خودت نسوخته است ولی مغازه دیگران عین خیالت نیست.
لذا روایت داریم دیدن مریض که می‌روید یک‌وقت الحمدلله شما نیشتر در جان مریض نشود.
بعضی‌ها دیده‌اید مریض را می‌بیند و می‌گویند سرطان دارد. می‌گوید: الحمدلله رب‌العالمین.
یک سری هم تکان می‌دهد. بیچاره سرطانی می‌سوزد.
بابا الحمدلله را آهسته بگو!
دل این بیچاره را نشکن!
یک‌وقت او بد برداشت می‌کند. فکر می‌کند الحمدلله داری می‌گویی که او در جا افتاده است.
حمد خدا هم نباید موجب دل‌شکستگی دیگران شود.
آقا فلانی ورشکسته شد. یک‌وقت من می‌گویم الحمدلله که ما ورشکست نشدیم ولی بازتاب و انعکاس آن در ذهن مردم یک معنای دیگری است. فکر می‌کنند ما به ورشکستگی او حمد می‌کنیم.
آن عارف گفت: من به خاطر آن الحمدلله بیست سال دارم استغفار می‌کنم.
یک آقایی از اتریش آمده بود و می‌گفت: من تعجب می‌کنم. در اینجا دیدم یک آقای نامه‌رسانی دو تا هندوانه داخل خورجین موتورش گذاشته بود. او می‌گفت: من استاد دانشگاه هستم. در اتریش یک‌چهارم هندوانه را می‌خوریم. می‌گفت: هم کفاف و اقتصاد زندگی را باید رعایت کرد و هم به‌اندازه می‌خریم. میوه را به تعداد می‌خریم.
اسلام نمی‌گوید نخورید. از آن‌طرف نیز اگر کسی خسیس هم شد بد است. زن و بچه را نباید در فشار بگذارد ولی اینکه میوه بخرد و یک کیلو را دور بریزد بد است. غذا بپزد و مقداری را نیز دور بریزد خیلی بد است.
اینکه مجلس عقد فرزندم را بگیرم و خوراک زیادی را در کیسه‌زباله کنم اسراف است. می‌گویند کلاس رستورانمان پایین می‌آید و این غذاها را نمی‌شود ببریم بلکه باید در کیسه بگذاریم و دور بریزیم.
این اسراف است.
می‌گوید: این غذا اسراف می‌شود. آن را بخورید.
غذای فاسد را می‌گوید اگر بماند اسراف می‌شود.
اسراف در این است که بخورید.
گاهی اوقات برخی حدود اسراف را نمی‌دانند. غذای مانده‌ای را که الآن برایش ضرر دارد می‌گوید بخوریم اسراف نشود.
می‌خورید بعد بیمار می‌شوید و باید هزینه‌ای برای درمان صرف کنید.
آن اسراف است یا نخوردن یک غذای مانده؟
حاج عیسی، خادم حضرت امام خمینی (ره) می‌گفت: امام می‌فرمودند اگر کسی نصف لیوان آب تصفیه‌شده را بی‌جهت دور بریزد از عدالت ساقط می‌شود.
مسرف است.
گفت: ما آب برای امام می‌آوردیم مقداری از آن را می‌نوشیدند و یک ورق کاغذ تمیز روی لیوان آب می‌گذاشتند و می‌گفتند این بماند و بعداً استفاده می‌کنیم.