پایداری در محبت اهلالبیت علیهمالسلام، یکی از وظایف عام مردم در عصر غیبت است. سخنی است از فرمایشات رسول خدا (ص) که در بحث محبت به امیرالمؤمنین (ع) فرمودند: «یا علی مَثَلُکَ فی اُمَّتی کَمَثَلِ قُل هُوَ اللهُ اَحَد فِی القُرآن؛ای علی! مَثَل و جایگاه شما در امّت اسلام، مثل جایگاه سورهی توحید در قرآن است».
وجود مقدس آقا امام زینالعابدین (ع) در بحث حق چشم، میفرمایند: «أَمّا حَقُّ البَصَر؛ حق چشمی که خدا به گردن شما قرار داده است، فروافکندن چشم، أمّا لَا یَحَلِّ نَظَرُ إلیه؛ چشمهایتان را از آن چیزی که حلال نیست، فرو بیفکنید.
پیامبر (ص) به هرکسی برخورد میکرد کوچک و بزرگ، گمنام و صاحبنام، سلام میکرد.
این اخلاق اصلاً در جامعه ما اجرا میشود؟
پیشسلام بود.
پیغمبر (ص) در سخاوتمندی و اخلاق پسندیده، نظیر ندارد. ایشان حتی در میدان جنگ هم سخاوت داشتند. وسطهای جنگ بود، یکی از مشرکین با ایشان درگیر شد. پیغمبر (ص)، زدند و شمشیر او را انداختند. یکدفعه گفت: یا محمد! شمشیرت را بده.
پیغمبر (ص) به یک پیرزن بیسوادی رسیدند که چرخ ریسندگی داشت. فرمودند: مادر! خدا را میپرستی؟ پیرزن گفت: آری. فرمودند: چگونه خدا را شناختی؟ پیرزن دست از چرخ ریسندگی کشید. چرخ ریسندگیِ ساده ایستاد. عرض کرد: یا رسولالله! یک چرخ ریسندگیِ به این سادگی، نیاز به منِ پیرزن ضعیف دارد که آن را به حرکت درآورم، حرکتدرآورندهی چرخ زندگی، خداست.
شخصی از من سؤال کرد: کجای قرآن نوشته که پیغمبر (ص) از موسی (ع) برتر است؟ گفتم: صریح آیهی قرآن نداریم که خداوند بخواهد پیغمبر (ص) را بر موسی (ع) برتری داده باشند. فضَّلنا بعضهم علی بعض، داریم اما از دو آیه استفاده میشود که پیغمبر (ص)، برتر از همهی انبیاء است.
شبهای ماه رمضان سالهای قبل بود که منبر میرفتیم. یک شب من در فضیلت کمک کردن مردها در منزل به همسرانشان صحبت کردم. در حدیث مفصلی که پیغمبر (ص) به امیرالمؤمنین (ع) میفرمودند.
قرآن میفرماید: إعلموا أن الله یحیی الأرض بعد موتها قد بیّنا لکم الآیات لعلکم تعقلون. بدانید و آگاه باشید که خداوند، زمین را زنده میکند بعد از آنکه زمین را میمیراند.