یکی از برکات دیگر فلسفه‌ی غیبت که در روایت هم داریم، عدم آمادگی مردم است. یک جهتش هم این است که انصافاً تا این لحظه، دنیا آماده نیست. نه فقط شیعه! امام، امام زمان است؛ رهبر بشریت است؛ دنیا باید آماده بشود. نه یک مملکت؛ نه یک گروه و قوم و جمعیت؛ او می‌خواهد بیاید بشریت را هدایت کند. امروز بیش از 40 عقیده و مذهب و دین، باورشان این است که روزگاری خواهد آمد که انسانی عدالت‌گستر، بشریت را هدایت می‌کند.
مردم باید به «خواستن» برسند؛ یعنی آمادگی‌اش را پیدا کنند و این ظرفیت ایجاد شود.
خاطرهی شیرینی را مربوط به چند سال قبل از سیمای جمهوری اسلامی نقل کنم:
صحنه‌ای را از اعتراضات مردم لندن در یکی از پارک‌های آنجا در تلویزیون نشان داد و من خودم این صحنه را دیدم. زمستان و هوا سرد بود و برف ملایمی هم می‌بارید. تعداد 2000 نفر در این پارک در چادرهای مسافرتی اعتصاب کرده بودند. خبرنگار وارد چادر یک دختر جوانی شد. این دختر، زانوهایش را در بغل گرفته بود و از شدت سرما، می‌لرزید. خبرنگار از او سؤال کرد: امشب برای چه اینجا آمده‌ای و هدفت چیست؟ جمله‌ای را این خانم گفت که، من که پای تلویزیون نشسته بودم، گفتم این خانم از منتظران حضرت است ولو اینکه حجاب نداشت و مسیحی بود. دقیقاً حرفی زد که شعار دولت امام عصر (عج) است. گفت: ما برای اجرای عدالت آمده‌ایم.
این همان چیزی است که امام زمان (عج) می‌خواهد تحقق پیدا کند؛ يَمْلَأُ اللهُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا.
لذا یکی دیگر از فلسفه‌های غیبت، عدم آمادگی مردم است و مردم باید به این آمادگی برسند.
