پایداری در محبت اهل‌البیت علیهم‌السلام، یکی از وظایف عام مردم در عصر غیبت است. سخنی است از فرمایشات رسول خدا (ص) که در بحث محبت به امیرالمؤمنین (ع) فرمودند: «یا علی مَثَلُکَ فی اُمَّتی کَمَثَلِ قُل هُوَ اللهُ اَحَد فِی القُرآن؛ای علی! مَثَل و جایگاه شما در امّت اسلام، مثل جایگاه سورهی توحید در قرآن است».
یکی از ویژگی‌های سورهی توحید این است که اگر کسی یک مرتبه آن را تلاوت کند، ثواب یک‌سوم تلاوت قرآن را به او می‌دهند. اگر دو مرتبه تلاوت کند، ثواب دوسوم تلاوت قرآن را به او می‌دهند و اگر کسی هم سه مرتبه این سورهی مبارک را تلاوت کند، ثواب ختم قرآن را به او می‌دهند.
پیامبر (ص) فرمود: «یا علی لَو أَحَبَّکَ بِلِسانِه فَقَد کَمُلَ ثُلثَ الإیمان؛ اگر کسی شما را فقط با زبان خودش دوست بدارد، یک‌سوم ایمان او کامل است». بخشی از مردم، ارادتشان به رهبران الهی فقط در حد زبان است. این‌ها با زبان، احساس محبت و احساس علاقه می‌کنند؛ کما اینکه چه‌بسا کسانی را می‌بینید که برای امام حسین (ع) «یا حسین» می‌گویند اما در روش زندگیشان «با حسین» نیستند. به قول شاعر:
«یا حسین» و «با حسین» یک نقطه باشد فرق آن
«یا حسین» گفتن کجا و «با حسین» ماندن کجا
بیش از 20هزار امضای دعوت از کوفه به سمت مدینه آمد که همه گویای «یا حسینِ» این مردم بود برای دعوت امام به سمت کوفه. اما از این 20 هزار امضاء، 72 نفر باقی ماندند. لذا این محبت لسانی، درحقیقت یک‌سوم کار را انجام می‌دهد.
بعد پیامبر (ص) فرمود: «یا علی، اگر کسی شما را با زبانش و قلبش دوست بدارد، دوسوم ایمانِ او کامل است». این مجموعه‌ی محبت هنوز هم تکمیل نشده.
سپس پیامبر (ص) فرمود: «یا علی! مَن أَحَبَّکَ بِلِسانِه وَ قَلبِه وَ أَعانَکَ بِیَده؛ اگر کسی شما را با زبانش و قلبش دوست بدارد و در رفتار و عملکرد هم، شما را یاری کند، حقیقت ایمان در او کامل است».
محبتی که مرکّب از این سه اصل باشد؛ هم در گفتارمان، هم در درونمان و هم در رفتارمان، امام زمانمان را یاری کنیم و اگر در درونمان امام زمان (عج) را دوست داریم، در رفتارهایمان هم این محبت را نشان بدهیم.
فراموش نکنیم که امام زمان (عج) بر گفتار و کردار ما، حاضر و ناظر است و این محبت را در آن مکان‌ها و آن خلوتگاه‌ها هم رعایت کنیم.
