در یک توقیع شریفی خود آقا امام عصر (عج) فرمودند: «فإنّا یحیط عِلمُنا بِأنبائِکُم». ما بر همهی کارهای شما محیطیم و اطلاع داریم. «نَبَأ» یعنی خبرهای بزرگ و مشتپُرکن. ما خبرهای کلان شما و اساسی شما را به ما میرسانند. از کارهای شما، چیزی بر ما پوشیده نخواهد ماند. لذا توجه به اینکه ولیّ خدا بر کارهای ما نظارت دارد و به امر خدا مطلّع هست، این سبب میشود که انسان حریم الهی را نشکند، ظلم نکند، در خلوت و جلوت خودش کاری که رضایت خدا را و امام زمان را رقم میزند انجام بدهد.
اینکه امیرالمؤمنین (ع) میفرماید: «موتوا قَبلَ أن تَموتوا: بمیرید قبل از اینکه بمیرانند شما را». بمیرید نه اینکه برو خودکشی کن؛ یعنی اینکه دل از علائق بکن. شاعر هم میگوید:
اگر دل از علائق کنده باشی به منزل بار خود افکنده باشی
امام باقر (ع) به جابر بن یزید جعفی می فرماید: ای جابر! شیعیان ما را سلام برسان و به آنها اعلام کن که
«لا یَتَقَرَّبُ إلا بِالطّاعه» کسانی به خدا نزدیک میشوند که او را اطاعت میکنند.
هر که خدا را اطاعت کرد به خدا نزدیک است و هر که از خدا برید نزد خدا مطرود است.
یک وقت یکی از علماء میگفت در مسجد، منبر بودیم. یک آقایی آمد و گفت یک حدیثی از شما شنیدم، زندگیم را نجات داد. ببینید این زندگی آسیب دیده که دارد نابود میشود، با یک روایت نجات پیدا میکند.
گفت: مدتها بود کانون زندگی ما پرتشنّج شده بود. خانواده، سفرهی غذا که پهن میکرد، شروع میکرد به نق زدن و ناسزاگویی. اصلاً دعوا سَرِ سفره شروع میشد: من شانس نداشتم، من اقبال نداشتم، خدا از مسبّبش نگذرد، آن کسی که ما را بدبخت کرد، گرفتار تو شدیم.