به بهانه شیوع کرونا، ارزش های اسلامی کنار گذاشته شده است. مصافحه کردنی که سبب ریزش گناهان است؛ صله رحمی که عمر را طولانی می کند؛ دست یکدیگر را گرفتن و فشردن که سبب تقویت و تجدید محبت است و فضیلت های بزرگی که برای نماز جماعت، اعتکاف و مجالس دعا و حضور در حرم اهل بیت (ع) وجود دارد.
اینها فرصت هایی است که از ما گرفته شد و این درست نیست.
از آن طرف اگر این اجتماعات مضر است چرا بعضی از کسب ها دایر هستند و تعطیل نمی شوند؟

آیا کسی که می تواند به جایی یک میلیون تومان کمک کند ولی تنها 10 هزار تومان کمک می‌کند در باب انفاق، بی ادب نسبت به خداوند است؟

مدتی است از عبادتها و زندگیم و آن معنویت و اخلاص و تقوای الهی دور شده ام. از این وضعیت خیلی ناراحت هستم. دوست دارم معنویت و اخلاص بر زندگیم حاکم شود. حس می کنم دور بودن از این قضیه من را از شاداب بودن و نشاط دورکرده و زاویه دید مرا نسبت به کاستی ها و مشکلات زندگی عوض کرده است. ممنون می شوم راهنمایی کنید چطور در مسیر درست قرار بگیرم؟

تلاشم در زندگی زیاد است ولی رزق و روزیم کم است. الان مدتی است که نماز اول وقت می خوانم و صدقه می دهم ولی هنوز مشکل دارم. به نظر شما باید چکار کنم؟

من بعد از خواندن کتاب فصل شیدایی که قیام عاشورا را توضیح داده واقعا متاثرهستم. بگونه ای که  وقتی مطالب کتاب را بیاد می آورم بسیار ناراحت میشوم ما که زمان امام حسین (ع) نبودیم الان چه کارهایی میتوانیم انجام بدهیم که یاری امام محسوب شود؟

طراحی و پشتیبانی توسط گروه نرم افزاری رسانه