یک مورخ فرانسوی است، یک تحلیلی دارد روی منجیان عالم. او از نگاه مسیحیت خودش می‌گوید. می‌گوید: سه تا منجی در دنیا درخشیدند: سقراط در آتن. عیسی در فلسطین. حسین بن علی در عراق. بعد می‌گوید:در بین این سه منجی، باعظمت‌تر از همه، حسین است. مسیحی است اما قلم را با انصاف روی کاغذ می‌آورد.
بعد یک تحلیلی دارد روی مظلومیتِ این منجی‌ها. می‌گوید: در بین این سه منجی، مظلوم‌ترین منجی، حسین است. و می‌گوید: دلیل بر مظلومیتِ حسین، شهادتِ طفلِ شیرخواره‌ی حسین است...
می‌گویند وقتی صدای «هل من ناصرٍ ینصرنیِ» آقا بلند شد، صدای گریه‌ی علی اصغر هم از خیمه بلند شد. یک لبّیکی به آقا گفت. یعنی: بابا! تو هنوز تنها نشده‌ای! یک سرباز شیرخواره داری، هنوز هستم من که جان را قربان کنم...
خیلی علی بی‌تاب شده بود. تشنگی، عطش... امام حسین وقتی علی اصغر را آوردند به طرف دشمن، فرمودند: نمی‌بینید که دارد تلظّی میکند. تلظّی یک معنایش این است که ماهی را دیده‌اید زمانی که از آب به خشکی می‌اندازند و دارد جان می‌دهد و این پهلو و آن پهلو می‌شود تا جان می‌دهد. حسینی‌ها! علی در قنداقه، هِی این پهلو و آن پهلو می‌شد...
یک معنایِ دیگرِ تلظّی را بگویم، مادرها بسوزید... بچه‌ی شیرخواره، وقتی گرسنه می‌شود، با گریه گرسنگی‌اش را اعلام میکند. اگر به این بچه رسیدگی نشد و این‌قدر گریه کرد که دیگر توان را از دست داد، می‌بینید با دهان، دنبالِ غذا می‌گردد. هِی گردن می‌کشد، سر به این طرف، به آن طرف، به دنبال شیر، به دنبال غذا، به دنبال سینه‌ی مادر...
آقا آمد پشتِ خیمه، صدا زد خواهرم زینب، علی را بیاور. علی را آوردند. سیدالشهداء دید این بچه بی‌تاب شده از تشنگی، آقا برای این‌که به این نامردمان اتمام حجت کند که نگویند حسین، ما نمی‌دانستیم طفل شیرخواره‌ی تو تشنه است، آقا فرمود: یا قوم! إن لَم تَرحَمونی فَأرحَموا هذا الطِّفل أما تَرَونَهُ کَیفَ یَتَلَظّی عَطَشا؟
✂️برشی از سخنرانی استاد حدائق در 13مرداد 1401 / مسجدالنبی(ص) شیراز
🔍مشروح این سخرانی را می توانید از اینجا مشاهده نمایید
