امام (ره) به حاج علی خلخالی وکالتی داده بودن و در قسمتی از آن اینگونه نوشته بودند:
" آقای جاج علی خلخالی اگر برای من اتفاقی افتاد، احمد و خانواده من هیچ حقی در این اموال ندارند اینها مربوط به بیت المال مسلمین است و باید زیر نظر فقیه جامع الشرایط به مصرف برسد"
در حالات امام(ره) نقل می کنند
شبی که ایشان را برای تبعید از بیراهه به تهران می بردند وقتی به درونشان رجوع می کنند ذره ای آثار خوف و وحشت در درونشان وجود ندارد.
امام(ره) حاج احمد آقا و سید مصطفی فرزندش را خیلی دوست داشت اما نه بیشتر از خدا
حساسیت امام(ره) نسبت به صرف وجوهات و سهم امام در مصارف غیر ضروری به حدی بود که حتی نسبت به فرزندانش هم بی تفاوت نبود.
قرآن میفرماید:انسانهای نیکوکار قیامت باورند، فراموش نمیکنند که روزی باید از این دنیا بروند؛
اگر کسی مردن را فراموش نکرد در انجام کارهای خیر عجله میکند؛
هرچه یاد مرگ کمرنگتر شود، دلبستگی به دنیا بیشتر می شود...
یکی از علمای بزرگ نقل میکردند: ما از تهران به شیراز می آمدیم، در هنگام نشستن هواپیما در باند یک دفعه دوباره صعود کرد و بالا رفت...
بعضی از مردم وقتی گرفتار می شوند به یاد خدا می افتندو زمانی که نجات پیدا می کنند همه چیز را فراموش می کنند...
مرحوم آیت الله العظمی مرعشی فرمودند: یک روز در دوران طلبگی ام به مسجد کوفه رفتم. مرحوم آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی مرجع بزرگ در مسجد کوفه مجلسی گرفته بود و شخص منبری که باید از نجف می آمد نرسیده بود. ...
گرسنگی برکاتی دارد که در سیری نیست. لذا خود شما نیز تجربه کرده اید که در طول ماه رمضان توفیقاتی دارید که در ماه شوال این گونه نیست.
سوال استاد حدائق از علامه محمد تقی جعفری: به نظر شما امروز که وضع آموزشی ما نسبت به گذشته از نظر مالی نسبتا بهتر است امید رشد و شکوفایی بیشتر است یا در گذشته که فقر و گرسنگی بود؟
توسل آیت الله افقه به احمدبن موسی (ع) برای سفر به کربلا و دیدن امیرالمؤمنین(ع) درخواب