چرا اهمیتی برای ساخت مجتمع مهدویت با این عظمت وجود دارد با توجه به اینکه مراکز مشابهی هم در این شهر وجود دارد؟
کد سوال: 1100141
جواب:
بسم الله الرحمن الرحیم
نسبت به احداث مجموعه‌ی آموزشی مذهبی درمانی پژوهشیِ مهدویت که در خیابان زند مشغول به احداث است من چند نکته را خدمت همه‌ی عزیزانی که جویایی این سوال می‌شوند عرض کنم.
اولا اینکه این زمین وقف بوده، ما چیزی را خودمان وقف نکردیم. ملکیت این زمین متعلق به امام عصر بوده است، مرجع عالیقدر آیت الله العظمی حاج شیخ بهاءالدینی این زمین را وقف کردند که ساختمانی ساخته شود و کاربردهای درمانی پژوهشی مذهبی و آموزشی که اصلا این تعریف در وقفنامه بود و ما در سبیل و مسیر وقف داریم کار را پیش می‌برد و قطعا تخلف از وقف هم صلاح نیست، حالا شاید عزیزان بگویند به این وقف عمل نمی‌شد و این زمین را رها می‌کردید نمی‌ساختید! دو طبقه از این مجتمع فضای درمانی است که در وقفنامه هم قید شده که این فضای درمانی امروزه نیاز جامعه ماست، آن هم در خیابان زند که محل تجمع و ترافیک پزشک‌هاست و قطعا مردم نیاز به فضاهای پزشکی و آزمایش دارند. دو طبقه فضای مذهبی و هیئتی است که مهدیه مجموعه است که در خود وقفنامه قید شده است. این چهار طبقه.
دو طبقه از این مجموعه هم فضای اداری است، بقیه هم فضای اسکان مهمان‌ها و اساتیدی که به شیراز می‌آیند برای تدریس، و فضاهای پژوهشی و آموزشی و تحقیقی و یک سالنی که برای اجتماعاتی که می‌خواهد منعقد شود نه فقط در بحث مهدویت حالا در کارهای فرهنگی دیگر بتوانند از این فضا استفاده کنند. این مجموعه را بنظر می‌آید اگر به هر کسی هم ارائه کنیم خیلی تنگ‌نظری است که یک مجموعه حداقلی را با کارکردهای مختلف نتوانیم تحمل کنیم و ببینیم، ضمن اینکه همین هم با پول‌های مردم دارد پیشرفت می‌کند و ساخته می‌شود و پیشرفت می‌کنند. مردم با طیب خاطر از اموال شخصی خودشان می‌دهند. بنده دانش‌آموز 7 ساله‌ای را سراغ داشتم که یک هزار تومنی را با شرمندگی داد و بغض راه گلوی او را گرفته بود و گفت بیشتر از این ندارم. پیرزنی که در همین ساختمان 50 یک تومنی آمد داد، 50 تومنی که امروزه پول حداقلی است. کارگر افغانی که پنج هزار تومان داد، و دیگران که رقم‌های بالاتر و بالاتر را دادند همه از وجوه و اموال خودشان و با اشتیاق و با رغبت کار کردند. و در شهری که می‌بینیم ساختمان‌های عریض و طویلی اگر ساخته شود، مراکز غیرضروری که شما در ادارات و سازمان‌ها و ارگان‌ها و یا شخصی که ساخته می‌شود هیچکس چون و چرا نمی‌کند، اما یک مرکزی که ضمانتِ فرهنگی و اخلاقی و تربیتی جامعه را بدنبال دارد، گاهی اوقات ما مواجه می‌شویم با ایراد و اشکالاتی که آنها هم بجا نیست. مجموعه‌ای که با چند رویکرد دارد به جامعه خدمت می‌کند و مردم می‌خواهند بهره‌برداری کند.
نسبت به این مطلبی که اگر این‌ها در مسیرهای ازدواج افراد هزینه می‌کردیم بهتر بود، باید گفت قطعا اگر مردم به معارف دینی آشنا شوند مشکلات اقتصادی ما حل خواهد شد. ما کاری را دنبال می‌کنیم که مشکلات اقتصادی را حل کند، در قرآن 28 مورد نماز با زکات با هم آمده، در هر 28 مورد خدا ابتدائا می‌فرمایدنماز بعد می‌فرماید زکات «الَّذِينَ إِنْ مَكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآَتَوُا الزَّكَاةَ»[1] این بیانگر یک حقیقتِ تقریبا رو به فراموشی سپرده شده است که مشکلات اقتصادی جامعه حل نخواهد شد مگر اینکه مشکلات اعتقادی حل شود. ما امروز حوزه‌ها را رها کردیم، ما امروز تربیت افراد دلسوز را غافل شدیم، گرفتار مشکلات اقتصادی و سیاسی شدیم. امروز راه برون رفت از همه‌ی مشکلات و معضلات، پرورش و رشد و شکوفایی اندیشه و فکر و آگاهی مردم در مسائل دینی است. در عصر ظهور داریم که مردم در دوران امام عصر فقیر نیستند چون مردم از نظر فکری و اعتقادی به شکوفایی رسیدند، لذا این را من یک نوع تنگ‌نظری می‌بینم که اگر یک جایی بخواهد منعی صورت بگیرد که خروجی آن انسان‌هایی می‌شود که جامعه را انشاءالله بسازند و متحول کنند و در همین مجموعه کلاس‌های تخصصی مهدویت آموزش‌های تخصصی مهدویت در سطوح عالیه گذاشته خواهد شد که این‌ها ثمره‌اش می‌شود آشنا شدن با امام زمان، با خدای امام زمان، و نتیجه‌ی این آشنایی رفع مشکلات اخلاقی اقتصادی و سیاسی جامعه خواهد بود. ما سرچمشه را رها کردیم و ته چشمه را گرفتیم. سطحی نباید به مسئله نگاه کرد، ما باید واقع‌بینانه نگاه کنیم. به آیت الله العظمی بروجردی وقتی مسجد اعظم را می‌ساختند خیلی خُرده گرفتند که چه ضرورتی دارد این مسجد با این عظمت! ایشان فرمود دارد من دارم ریشه‌ی فقر را می‌خشکانم. مردم اگر با مسجد آشنا شوند خود به وظائف خود عمل خواهند کرد.
نسبت به این سوال هم که در زمان آیت الله بروجردی شاید ضرورت خیلی بالا بوده است! من عرض کنم در آن زمانی که آیت الله بروجردی بودند جمعیت و مساحت قم چقدر بود، مسجدهای زیادی در قم بود، مسجد اعظم یک مسجدی بود که در آن زمان خیلی بزرگ جلوه می‌کرد در قم. ضمن اینکه فساد الان را با فساد آن موقع مقایسه نکنید، من تعجب می‌کنم که شما فساد زمان آیت الله بروجردی را از الان بیشتر می‌دانید و حال اینکه امروز فساد آمده در جیب مردم، فساد آمده در تلفن‌های همراه مردم! به مراتب صدها برابر فساد امروز بیشتر از فساد زمان آیت الله العظمی بروجردی است. زمان حیات آیت الله العظمی بروجردی تازه کشف حجاب رضاخانی بود و بعضی زن‌های سر برهنه می‌آمدند. ولی قم پایگاه فساد نبود پایگاه گناه نبود شهر مذهبی بود. الان در همان شهرهای مقدس در خلوت خانه‌های مردم اینترنت، فضای مجازی، شبکه‌های مختلف از بچه‌های کوچک گرفته تا افراد کهنسال در تمام اوقات شبانه‌روزی دارند این‌ها را بمباران مسائل خلاف اخلاق و اعتقاد می‌کنند. لذا قطعا مقایسه‌ی الان از نظر حجم فساد به مراتب از زمان آیت الله بروجردی و اول انقلاب ماست، و بارها این نکته را من عرض کردم که پدران امروز روحانیت امروز و مسئولین امروز به مراتب مسئولیتشان سخت‌تر از پدران اول انقلاب است. فساد امروز غیر از فساد آن روز است! امروز یک فساد نهفته‌ای در اختیار همه‌ی مردم است، اگر غافل بشوند آنها را زمین خواهد زد. رواج فساد رواج گناه ازدواج سفید طلاق سفید و این مسائلی که شما می‌بینید دشمن دارد تبلیغ می‌کند در امریکا دارد صحبت می‌کند در آنِ واحد طرف در خلوتِ خانه‌ی خود دارد می‌شنود و می‌پذیرد، مُد را شب ارائه می‌کند و روز در خیابان‌ها و کوی و برزن ما ارائه می‌شود، پس این مقایسه مقایسه‌ی اشتباهی است، زمان آیت الله العظمی بروجردی در قم مساجد زیادی بود و جمعیت اندک بود. آن جمعیت و آن معنویت باعث می‌شد مسجد اعظم برای مردم ایجاد شبهه می‌کرد که این مرجع بزرگ این جواب را داد! امروز به طریق اولی ما نیاز داریم به مراکز فرهنگی عبادی معنوی به صورت گسترده‌تر چون دشمن حجم فعالیتش را هزاران برابر بیشتر از گذشته کرده است. بنده به سهم خودم وظیفه دارم با این نگاه کار را پیش ببرم. ما مامور به وظیفه هستیم نه نتیجه. امام حسین درس به تکلیف را آموخت. بنده یک تکلیفی دارم در احداث این مجموعه و زبان خیر گذاشتن که این مجموعه را بسازیم و تحویل بدهیم و آیندگاه هم ادامه بدهند. آیندگان هم ادامه بدهند، ما مامور به آینده نیستیم. بنده مامورم امروز وظیفه خودم را به شایستگی انجام دهم، آینده چه خواهد شد؟ با خداست و آیندگان. لذا اگر این مبنا بشود که خیلی از کارهای خیر باید تعطیل بشود که در آینده چه می‌شود و اگر در آینده اینطور نشود چه خواهد شد! ما اگر عمل به تکلیف بودن را در نظر بگیریم نه دنبال نتیجه بودن، پاسخ به تمام این سوالات داده می‌شود.
[1] حج آیه41
