لطفا در مورد مشروبات الکلی و آثار آن در دنیا و آخرت انسان‌ها توضیح دهید
کد سوال: 1100129
جواب:
بسم الله الله الرحمن الرحیم
ضمن اینکه مشروبات الکی و خمر جزء محرمات مسلَّم در اسلام است و واژه مشروبات الکی اسم مصطلحش است و آنچه در اسلام حرام شده خمر است یعنی آنچه که در انسان حالت سُکر و بی‌خبری و مستی و عدم تعادل ایجاد می‌کند، اسلام مخالف این است و انسان نباید کاری بکند که شعور و درک خودش را ولو برای مدت زمانی از دست بدهد، این مغایر با فلسفه خلقت است. اما نسبت به آثار زیانبار این‌ها که در کتاب‌های متعددی بیان شده است مانند فلسفه اسلام در علوم جدید، کتاب آخرین دانشگاه و آخرین پیامبر دکتر پاکنژاد که بخشی هم مربوط به مشروبات الکلی و آثار مخرِّب علمی امروزی آن که از نظر پزشکان و دانشمندان می‌باشد، زیان‌هایی که این‌ها روی کبد انسان حافظه انسان، سلول‌های مغز انسان، حتی روی کلیه می‌گذارد. این‌ها از نظر ظاهری جسم انسان را تخریب می‌کند و اسلام هم هر چیزی که ضرر به انسان بزند با آن مخالف است ولو اینکه حرام هم نباشد.
ما تازه واجباتی هم داریم در اسلام مانند روزه، همین روزه واجب اگر برای کسی ضرر داشته باشد اسلام می‌گوید نباید بگیرد و اگر کسی بداند روزه برایش ضرر دارد و بگیرد گناه کرده روزه‌اش باطل و کفاره هم باید بدهد. این اسلام دین تعادل است، اسلام می‌گوید حتی امر واجبی مثل روزه اگر برای شما موجب ضرر شد نگیر، حتی وضو گرفتنی که مقدمه‌ی واجب است اگر این‌ها برای شما اینجا ضرر دارد تیمم کن. بیمار است و بدنش مجروح است و زخم دارد، آب این زخم را تشدید می‌کند می‌گویند تیمم کن. غسل برای این فرد واجب است ولی آب برای او مضر است، می‌گویند تیمم کن، در امر واجبات هم اسلام می‌گوید اگر پای ضرر آمد در میان باید منصرف شوی چه برسد به چیزی مثل مشروبات الکلی که سراسر ضرر و زیان است، زیان روی پیکر و اندیشه انسان، هم روی روح و معنویت انسان! ما در روایات داریم که یک لقمه حرام که شراب از مصادیق حرام است، تا چهل شبانه‌روز حال استجابت دعا و معنویت را از انسان ساقط می‌کند یعنی دعای انسان مستجاب نمی‌شود. اگر کسی یک جرعه شراب بخورد و توبه نکند و برنگردد و تائب نباشد و پشیمان، این در چهل شبانه‌روز روی توقف‌گاه عدم استجابت دعاست. لذا هم از نظر جسمی هم از نظر روحی و معنوی روی انسان ضرر می‌زند، اینقدر ضرر زیاد است که امیرالمومنین در نهی از این شراب‌خوری می‌فرماید اگر قطره شرابی را در آب چاهی بریزند از این آب پاه آب بکشند زمینی را سیراب کنند از این زمین سبزه بروید و گوسفندی بیاید از این سبزه‌ها بخورد و این گوسفند در گله‌ای از گوسفندها گم شود، امیرالمومنین می‌فرماید سراغ هیچکدام از این گوسفندها نمی‌روم و گوشتشان را استفاده نمی‌کنم. اینقدر نهی ایشان نهی شدید و غلیط است! لذا در روابط اجتماعی در اسلام داریم که اگر شراب‌خور به خواستگاری دختر شما آمد و می‌دانید شراب‌خور است اصلا دختر ندهید، و اگر شراب‌خور بیمار شد و می‌دانید مصر بر شراب‌خوری است به عیادت او نروید با اینکه عیادت مریض در اسلام مستحب است، و حتی اگر شراب‌خور مرد و من می‌دانم که او با روحیه‌ی شراب‌خوری و علاقه‌ی به شراب‌خوری از دنیا رفت می‌گویند در تشییع‌جنازه‌اش شرکت نکنید. ما نباید در تشییع جنازه کسی که امر خدا را به زمین گذاشته، خدا از همه چیز باید از ما مهمتر و رأس همه امورات باشد. این‌ها در مسئله‌ی دنیایی‌تان است، قطعا در مسائل آخرتی هم باید گفت حرام خواران و شراب‌خواران در اعماق جهنم هستند که در روایات داریم آتش خوراک این‌ها در دوزخ است و به اشدِّ مجازات هم در قیامت مجازات خواهند شد. این هم مجازات دنیایی روی جسم و پیکر انسان و هم روی معنویت و دیانت انسان‌ها. و امیرالمومنین فرمود هیچ چیزی بدتر از لقمه حرام نیست که گوشت می‌رویاند. یعنی هیچ گناهی بدتر از این نیست که ما با تغذیه حرام و خوردن حرام افزایش وزن پیدا کنیم، و این حرام را هم علماً و هم نقلاً و هم عقلاً در همه‌ی جهات شراب چیزی است که امروز دنیای عقلا هم آن را مذمت می‌کند.
