بسم الله الرحمن الرحیم

با عرض سلام و ادب و احترام محضر شما عزیزان بیننده و شنونده.

یکی از سؤالات مربوط به وجود مقدس امام زمان، این سؤال است که بعضی از عزیزان سؤال می‌کنند که امام زمان در روایات، به «خورشید پشت ابر» تشبیه شده. این به چه معنایی است؟ این وجه تشبیهی که برای امام زمان به کار رفته که حضرت، همانند خورشیدی است که در پشت توده‌های ابر پنهان گردیده، که در سخنِ خودِ حضرت هم در ضمن پاسخ‌هایی که حضرت به اسحاق بن یعقوب دادند، وقتی که از خودِ حضرت سؤال شد که در دورانِ غیبتِ شما، مردم چگونه می‌توانند از شما استفاده کنند و بهره ببرند، حضرت فرمودند: «أمّا وَجهُ الإنتِفاعِ بِی فِی غَیبَتی» روشِ بهره بردنِ از من در زمانِ غیبتم، «فَکَالإنتِفاعِ بِالشَّمسِ» من همانند خورشیدی هستم که «إذا غَیَّبَها عَنِ الأَبصار السَّحاب» (کمال الدین و تمام النعمة/ ص 485) همان‌طوری که توده‌های ابر، این خورشید را پنهان نموده و خورشید را مردم نمی‌توانند ببینند چون توده‌های ابر مانع رؤیت مستقیمِ نورِ خورشید است، من هم در عصر غیبت، همانند همان خورشیدی هستم که در پشت هاله‌ها و توده‌های ابر قرار گرفته.

خب چند نکته را من محضر عزیزان عرض کنم که چرا این تشبیه اصلاً در کلام و توقیع حضرت به کار رفته؟ نکته‌ی اول این است که عزیزان، خورشید، منشأ و مایه‌ی حیات و زندگی است برای بشریت و برای جامعه‌ی بشری. همان‌طوری که خورشید، منشأ حیات است و عامل زندگی است، امام هم همانند خورشید است. ما در اعتقاداتمان و در دعاهایمان می‌گوییم: «بِیُمنِهِ رُزِقَ الوَری وَ بِوُجودِهِ ثَبِتَتَ الأرضُ وَ السَّماء» (زاد المعاد، علامه مجلسی، ص 422؛ مفاتیح الجنان، شیخ عباس قمی، دعای عدیله). به برکتِ شماست که هستی، رزق می‌خورد و به برکتِ شماست که نظام خلقت، دوام دارد. «رُزِقَ الوَری وَ بِوُجودِهِ ثَبِتَتَ الأرضُ وَ السَّماء» نظام آسمان و زمین، قوام پیدا کرده. امام، خلیفة الله است بین بندگانِ‌خدا و وجودش، منشأ خیر و برکات است برای بشریت همان‌طوری که خورشیدی که مخلوقِ خداست، عامل حیات است برای طبیعت و برای انسان‌ها و برای اشجار و برای همه‌ی مخلوقات، وجود مقدس امام هم همانند خورشید، عامل زندگی و حیات و رشد و شکوفایی و بالندی است برای همه‌ی بشریت؛ چه مسلمان و چه کافر؛ چه معتقد و چه غیرمعتقد، وجودِ امام مثل همان خورشیدی است که همه را پرتوافشانی می‌کند و همه از برکتِ او بهره‌مندند.

نکته‌ی دیگر، امام واسطه‌ی فیض الهی است برای مخلوقات. ما خورشید را از مخلوقات الهی می‌دانیم و این مخلوق یعنی خورشید، سبب فیض است و فیض‌رسانی است به امر خدا برای مخلوقات الهی. امام زمان هم واسطه‌ی فیض خداست برای بشریت همان‌گونه که خورشید واسطه‌ی فیض است برای بشریت.

نکته‌ی دیگر؛ چه‌طور اگر خورشیدی، عالم را روشن کرده؛ منکرِ خورشید حرفِ عبثی می‌زند. یعنی کسی بگوید خورشید وجود ندارد ولو خورشیدِ پشت هاله‌های ابر.

اگر کسی امام زمان را منکر شود، مثلِ کسی است که خورشید را منکر شده؛ یعنی یک سخنِ غیرمتعارفِ نامعقول. چطور نمی‌پذیریم از فردی، انکارِ خورشید را، زمانی که خورشید محسوس می‌بینند مردم و مشاهده می‌کنند، امام زمان هم همانند آن خورشید است.

مطلب دیگری که در این تشبیه من عرض کنم محضر عزیزان، خورشیدِ پشتِ ابر، روشنایی دارد اما ابر، مانع رؤیت اوست. امام در پس پرده‌ی غیبت هم همین‌گونه است؛ امام در پسِ پرده‌ی غیبت، نورانیت امامت و هدایتش برای بشریت، قطع نشده. اما آن‌چه که سبب می‌شود ما رؤیت نمی‌کنیم امام را، این همان توده‌های ابری است و حجاب‌هایی است که مانع می‌شود لذا در کلامی که خواجه نصیرالدین طوسی می‌فرماید: «وُجودُه لُطف وَ تَصَرُّفُه فِی الأشیاء لُطفٌ آخَر و عَدَمُهُ مِنّا» (کشف المراد/ ص 363) وجودِ امام زمان برای بشریت لطفی است و تصرف امام و دخالت امام در کارهای هستی به امرِ خدا، لطفِ دیگری است و این‌که امام را مشاهده نمی‌کنیم، این مشکلِ ماست؛ وَ عَدَمُهُ مِنّا.

مطلب دیگر، خورشید، برای همه‌ی هستی، برکت است؛ امام هم برای همه‌ی هستی برکت است. مؤمن و کافر، مرد و زن، اروپایی، آسیایی، آفریقایی، او امام زمان است و او ولیّ عصر است. او بر بشریت و انسانیت، می‌خواهد رهبری کند؛ لذا همه از وجودِ او بهره‌مندند.

و یک مطلب دیگر این‌که، خورشید را مردم به اندازه‌ی وسعتشان استفاده می‌کنند. ببینید، نورِ خورشید می‌تابد. شخصی درونِ اتاق نشسته و درها را بسته و پرده‌ها را کشیده و خانه را ظلمانی کرده و از نور خورشید استفاده نمی‌کند. می‌گوید خورشید نیست؛ می‌گویند: شما در ظلمت قرار گرفته‌ای! شما پرده‌ها را کنار بزن! از این محیط ظلمانی خارج شو تا نور خورشید را ببینی.

عزیزان، همین‌طور که استفاده‌ی از نور خورشید به اندازه‌ی وسعت ماست و به اندازه‌ی تلاش و خواستنِ ماست، بهره‌مندی از امام زمان هم به اندازه‌ی وسعت و تلاش و کوششِ ماست. ببینید شخصی، زمینی دارد و این زمین را بذر می‌پاشد و آماده می‌کند و از نورِ خورشید استفاده می‌کند برای برداشتِ محصولِ بهتر. بعضی‌ها این سرمایه را رها کرده‌اند و استفاده نمی‌کنند. این خورشید، هر روز می‌تابد و غروب می‌کند ولی از این نور، بهره نمی‌گیریم. از این نورِ خورشید، مردم به اندازه‌ی تلاششان و وسعتشان و خواسته‌شان بهره می‌برند و از امام زمان هم، انسان‌ها به اندازه‌ی تلاش و وسعت و خواستن‌هایشان بهره می‌گیرند و استفاده می‌کنند.

ان شاءالله امیدواریم که بتوانیم از ظرفیت‌های خودمان به شایسته‌ترین وجه در بهره‌مندی از این خورشیدی که در پشت توده‌های ابر است، کمال بهره‌مندی و استفاده را بکنیم و دیدگانِ ما شاهد جمالِ درخشش و طلوع و ظهور این خورشید عدالت‌گستر باشد.

 السلام علیکم و رحمة الله و برکاته.

کد:1400444

نظرات (0)

هیچ نظری در اینجا وجود ندارد

نظر خود را اضافه کنید.

  1. ارسال نظر بعنوان یک مهمان ثبت نام یا ورود به حساب کاربری خود.
0 کاراکتر ها
پیوست ها (0 / 3)
مکان خود را به اشتراک بگذارید
عبارت تصویر زیر را بازنویسی کنید. واضح نیست؟
طراحی و پشتیبانی توسط گروه نرم افزاری رسانه