کد: 1399656
من گاهی اوقات نماز خواندن به طور کامل از یادم می رود و بعد از گذشتن وقت متوجه می شوم که اصلا نماز نخوانده ام. چه راهی وجود دارد که هیچوقت این اتفاق نیفتد؟
پاسخ: بسم الله الرحمن الرحیم البته این نوعا برای کسانی پیش می‌اید که نمازها را مقیدند به اول وقت خواندن و وقتی که اول وقت نمی‌خوانند کلا یادشان می‌رود. چون اینها سیره‌شان است، ملکه‌شان است که اول وقت هر روز نماز می‌خوانند. حالا اگر یک روز استثنائا اول وقت درگیر یک کاری بود، آن ذهن و سابقه ذهنی‌اش تبادر به این پیدا می‌کند که من نمازم را خواندم، بعد متوجه می‌شود که نماز نخواندم. یا افرادی که پیوسته دائم الوضو هستند، اینها همیشه این ملکه‌ی اینهاست، ولی یکوقتی هم امکان دارد که وضو نداشته باشد، حمل بر دائم الوضو می‌کند. حالا برای اینکه کنترل شود، همان تذکر و یاداوری که انسان ممارست به وقت نماز؛ رسول الله را می‌فرمایند وقتی در آستانه وقت نماز بودند، کار دیگری نمی‌کردند. بلال می‌گوید رسول الله از نیم ساعت به اذان آماده مهیا بود برای نماز. و وقتی که وقت اذان بود، می‌گفتند أرِحنا یا بلال. این خودمان را آماده کردن برای نماز، دچار فراموشی نمی‌شویم. ذکر نقطه مقابل غفلت است. انسانها دچار غفلت می‌شوند، فراموشی می‌شوند، چون یاداوری را فراموش می‌کنند. لذا خود این اهتمام دادن که من دغدغه مند باشم که ظهر نمازم را اول وقت باید بخوانم، لباسم مناسب برای نماز است، امروز نمازم را کجا می‌خواهم بخوانم، برنامه داشته باشیم. ما گاهی اوقات برای یک هفته آینده‌مان، برای غذا خوردنمان برنامه داریم، ولی برای نماز امشبمان کجا می‌خواهیم نماز بخوانیم، با چه لباسی، با چه وضعی، برنامه نداریم. چون برنامه نمی‌گذاریم فراموش می‌شود.
پاسخ: بسم الله الرحمن الرحیم البته این نوعا برای کسانی پیش می‌اید که نمازها را مقیدند به اول وقت خواندن و وقتی که اول وقت نمی‌خوانند کلا یادشان می‌رود. چون اینها سیره‌شان است، ملکه‌شان است که اول وقت هر روز نماز می‌خوانند. حالا اگر یک روز استثنائا اول وقت درگیر یک کاری بود، آن ذهن و سابقه ذهنی‌اش تبادر به این پیدا می‌کند که من نمازم را خواندم، بعد متوجه می‌شود که نماز نخواندم. یا افرادی که پیوسته دائم الوضو هستند، اینها همیشه این ملکه‌ی اینهاست، ولی یکوقتی هم امکان دارد که وضو نداشته باشد، حمل بر دائم الوضو می‌کند. حالا برای اینکه کنترل شود، همان تذکر و یاداوری که انسان ممارست به وقت نماز؛ رسول الله را می‌فرمایند وقتی در آستانه وقت نماز بودند، کار دیگری نمی‌کردند. بلال می‌گوید رسول الله از نیم ساعت به اذان آماده مهیا بود برای نماز. و وقتی که وقت اذان بود، می‌گفتند أرِحنا یا بلال. این خودمان را آماده کردن برای نماز، دچار فراموشی نمی‌شویم. ذکر نقطه مقابل غفلت است. انسانها دچار غفلت می‌شوند، فراموشی می‌شوند، چون یاداوری را فراموش می‌کنند. لذا خود این اهتمام دادن که من دغدغه مند باشم که ظهر نمازم را اول وقت باید بخوانم، لباسم مناسب برای نماز است، امروز نمازم را کجا می‌خواهم بخوانم، برنامه داشته باشیم. ما گاهی اوقات برای یک هفته آینده‌مان، برای غذا خوردنمان برنامه داریم، ولی برای نماز امشبمان کجا می‌خواهیم نماز بخوانیم، با چه لباسی، با چه وضعی، برنامه نداریم. چون برنامه نمی‌گذاریم فراموش می‌شود.
