پاسخ به سوالی در مورد اینکه خداوند می‌فرماید کارفران را تا همیشه در جهنم نگه میدارم ایا با انصاف و رحمت و عقل تطبیق دارد؟ در دنیا باید چه گناهی کرده باشند که لایق عذاب همه‌ی عمر باشند؟چ

یک کسی از امام صادق ع سوال کرد که چرا بعضیها را خدا خلود ابدی در جهنم و بعضیها را خلود ابدی در بهشت می‌دهد؟ «َ أَصْحابُ الْجَنَّةِ هُمْ فيها خالِدُون»[1]، «أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فيها خالِدُون»[2]، خوب این چگونه میشود جمعش کرد؟ این آقا در دنیا هفتاد سال آدم بدی بوده هفتاد سال هم ببرندش جهنم مجازاتش کنند. یک کسی هفتاد سال انسان پاکی بوده، هفتاد سال برود بهشت. این جزا با فعل تناسبی ندارد. یعنی بنظر می‌آید که یک مقداری عدالت دیده نشده!

امام صادق اینگونه جواب داد: آنهایی همیشه در جهنم می‌مانند که نیتشان این بود که اگر همیشه در دنیا بودند همیشه کار بد می‌کردند. «فبنیاتهم خُلِّدون»[3] اینها بخاطر نیتهایشان مخلَّدند. بهشتیها هم مثل علی‌بن‌ابیطالب، اگر امیرالمومنین بجای 63 سال خدا یک عمر هزارساله می‌داد، حضرت علی همین بود که بود. اگر خدا به معاویه یک عمر هزار ساله می‌داد، معاویه همان جرثومه‌ی فسادی بود که بود، یعنی هر سال جنایت و فساد. یزید نمرود صدام شداد، اینها اگر یک عمر طولانی داشتند تغییری پیدا نمی‌کردند، همین روش را ادامه می‌دادند. خوبان عالم هم اگر خدا یک عمر طولانی بهشان می‌داد، همین روش مرام‌نامه‌ی زندگی‌شان بود. لذا علت خلود نیتهاست، که اینها به اعتبار آن نیتهایی که اگر همیشه بودند، همیشه نافرمانی می‌کردند، پس آن نیت استمرار همیشگی، اینها را در جهنم همیشگی می‌کرد، و آن نیت استمرار بندگی اینها را همیشه در بهشت جاودانه می‌کند.

[1] بقره آیه82

[2] بقره آیه39

[3] منبع یافت نشد

کد: 1399262