بسم الله الرحمن الرحیم

در پاسخ به این مطلبی که ارائه کردید این را روایات ما هم، همینها را دارند بازگو می‌کنند که اگر کسی وضعیت خوبی داشته باشد از نظر رفتاری و اعتقادی در دنیا معاشرت با مردم، شروع مردن شروع راحتی است. و لذاست که در روایاتمان داریم «الدنیا سجن المومن و جنة الکافر»[1] دنیا برای مومن مثل زندان است، برای کافر مثل بهشت است. لذا مومن ولو در دنیا در اوج رفاه و خوشی و آسایش باشد، رفتنش از دنیا و عالم برزخ قابل مقایسه با بودن دنیایش نیست. یعنی هر چه در دنیا د راوج رفاه و آسایش باشد، آن مقاماتی که امام صادق می‌فرماید خدا بعد از مرگ برای او در نظر گرفته، این آسایش و رفاه در برابر آنها مثل زندان است، لذا این مطالبی که شما عنوان کردید، روایات ما هم همین را می‌گویند نسبت به آدمهای پاک و سالم و درست. آن عذاب قبر و فشار قبر و تاریکی قبر قطعا متعلق به کسانی است که واقعا در دنیا بد زندگی کردند. ظلم کردند اجحاف کردند وظائف انسانی خودشان را فراموش کردند. بالاخره عمر را به بطالت و بطلان گذراندند. خوب قطعا این باید پاسخگو باشد، پاسخگو هم از اول مردن آغاز می‌شود .اینطور نیست که عذاب قبر برای همه باشد، اینطور نیست که سختی مردن برای همه باشد. ما بعضی‌ها را داشتیم مثل مرحوم آیت الله آقا میرزا ابراهیم محلاتی، می‌گویند وقتی که خوابش را دیدند، پرسیدند چطوری شما را قبض روح کردند. گفت حضرت ملک الموت ی کدسته گلی معطر و خوشبو را آورد. وقتی که دست کشید از پایین پای من تا رسید به حلقم، گفت این گل را بو کن. این گل را من بو کردم روح از بدن من خارج شد. بعضی‌ها اینطور راحت جان می‌دهند یعنی مثل اینکه گل بو می‌کنند، با یک شعفی، با یک بهجتی. آیت الله مرحوم علامه مجلسی روایتی را از امام باقر ع نقل می‌کنند که امام باقر فرمودند مردن برای مومن مثل تعویض لباس مندرس و کثیف و پوشیدن لباس تمیز و زیباست. این حقیقت مردن برای کسانی است که وضع آنها خوب است. آنهایی که سختی این مششقت و عذاب دارند، آنها بخاطر بدی اعمال آنهاست.

 [1] تحف العقول ص53

کد:1399561