کد:1100110
جوانی هستم که مدتی است دوست دارم مذهبی شوم ولی می‌ترسم این تصمیم از روی احساسات باشد و بعدها مثل خیلی‌ها که سنشان بالا می‌رود و از دین فاصله می‌گیرند دین را کنار بگذارم. لطفاً راهنمایی کنید چطور انتخاب کنم؟
این تصمیم شما قطعا تصمیم احساسی نیست تصمیم فطری است، برگرفته از فطرت شماست، انسان خداطلب و کمال‌جو است. و این حس پاک خداجویی شما دارد شما را به این سمت تشویق می‌کند. یک نصیحتی هم من به شما می‌کنم، همیشه در انجام کارها کاری را انجام دهید که در پایان کارها پشیمانی به سراغ شما نیاید. قطعا بندگی خدا اخلاق و راستی و درستی پشیمانی ندارد، آنهایی که در سنین پیری اظهار پشیمانی می‌کنند این را بدانید که یقینا از آغاز برای خدا کار نکردند. شما یک نفر را پیدا کنید که بندگی خدا را صادقانه کرده باشد و اظهار پشیمانی کرده باشد. حتی در شکست‌ها و ناکامی‌های زندگی. شما ببینید حضرت زینب سلام الله علیها با آن شکست سنگینی که سیدالشهدا و یارانش در روز عاشورا متحمل شدند، این خانم با لباس اسارت در مجلس ابن‌زیاد با دست بسته در برابر دیکتاتوری مغرور وقتی به او خطاب می‌شود که دیدید خدا با شما چه کرد؟ حضرت زینب اظهار پشیمانی نکرد، فرمود «ما رأیت الا جمیلا» ما از خدا زیبایی دیدیم، این کسانی که می‌گویید در سنین پیری اظهار پشیمانی کردند پای حرف آنها بنشینید، اگر در جوانی‌شان هم نماز خواندند برای خدا نخواندند، اگر کار نیک کردند برای دنیا کردند، چون برای دنیا کردند و به آنچه که می‌خواستند نرسیدند اسمش پشیمانی است. چرا آنها را الگو می‌کنید، شما خوبان عالم را ببینید، هستند افراد صالح و پاکی که جوانی را به پیری با پاکی گذراندند و ذرهای پشیمان نشدند، اگر گاهی هم ذرهای حسرت در دل آنهاست، حسرت از این جهت است که چرا بیشتر از این کار نکردیم چرا بهتر از این نبودیم، چرا تلاشی بیشتر نکردیم. لذا پیشنهاد بنده این است که این حس شما حس خداجویانه و لطف الهی است، شما الگویتان رسول الله است، الگوی شما امیرالمومنین است، قرآن می‌فرماید پیغمبر را الگو قرار بدهید. پیامبر کجا بهش پشیمانی دست داد. به امام حسین و اهلبیت کجا احساس پشیمانی بهشان دست داد. در کربلا سیدالشهدا تا آن لحظه‌ی آخر شهادت با صورتی مبتهج و شاداب به استقبال شهادت می‌رفت. کار برای خدا قطعا پشیمانی ندارد.
