خیلیها به امام حسین اظهار ادب و اظهار احترام میکردند و میگفتند ما با شما نمیآییم، جانمان را برای شما نمیدهیم. سلام میکنیم ادب میکنیم، حاضریم امکانات مالیمان را در اختیار شما بدهیم، ولی جانمان را در راه شما هزینه نمیکنیم. شیعهی واقعی کسی است که واقعا با تمام وجود در دفاع از اولیای الهی بیاید در عرصه و میدان. یکی از شهدای واقعهی عاشورا که اصلا امام حسین را ندید ولی آمد جزء اصحاب الحسین قرار گرفت، شهیدی است بنام حفافبن مُهنَّد. او اهل بصره بود،
در حالات امام صادق دارد وقتی آقا از خواب بیدار میشدند سجده شکر بجا میآوردند که خدایا تو را سپاس میگویم که از یک مرگ دوباره عمر دوباره دادی. اینکه ما اصلا داریم و الان جان داریم و حیات داریم یک نعمت است و بعضیها نمیبینند این نعمت بزرگ را! خدا با ما چه کرده؟ همین که داری نفس میکشی لطف خداست،
امروز حداقل این جنایتهایی که در غزه دارد میشود باید اضطراب، نگرانی، دغدغه خاطر ما باشد.
کاری از دستمان بر نمی آید در حد روحت، روانت، گفتارت؛
یه جایی نشستی از این مردم مظلوم دفاع کن!