ان شاء الله که وعده دیدار جمع حاضر در صحن و سرای کاظمین و حرم شریف و مطهر امام هفتم و نهم و در آنجا عرض ادب و احترامی به محضر امام جواد علیه السلام کنیم.
دو امام در بین ائمه علیهم‌السلام غربت و مظلومیت خاصی داشتند. یکی امام حسن علیه‌السلام و دیگری امام جواد علیه‌السلام.
این‌ها در خانه نیز همسر موافقی نداشتند.
یعنی نزدیک‌ترین کسان و محارم آنها با آنها سر ستیز و عناد و دشمنی داشتند. ام الفضل دختر مأمون لعنت الله علیها که امام را به شهادت رساند.
وقتی امام را مسموم کردند و به شهادت رساندند مدتی پیکر حضرت را از دیدگان شیعیان مخفی نگه داشتند تا متوجه نشوند.
برخی از بزرگان می‌نویسند امام عطش کرده بودند و ام الفضل در را بسته بود و نمی‌گذاشت که صدای امام جواد علیه‌السلام به کسی برسد.
تن پر ز زهر و پر درد / نه طبیب و نه دوایی
چه کند غریب بی‌کس / که ندارد آشنایی
ز مژه عقیق می‌سفت / به زبان حال می‌گفت
پدرم رضا کجایی؟ / ز پسر چرا جدایی؟
گرچه آقا را مظلومانه و تشنه به شهادت رساندند ولی شیعیان بغداد ادب کردند و آقا را کنار پیکر جد بزرگوارش موسی بن جعفر علیه السلام آوردند در قبرستان سادات قریش به خاک سپردند.
اما همه بگوییم غریب حسین! مظلوم حسین!
سلام بر آن شهیدی که سه روز بدنش بدون غسل و کفن
همه بگوییم یا حسین!
