پیغمبر فرمود ظلم سه شکل دارد سه مرحله دارد، ظلم انسان به خودش، ظلم انسان به خدا، ظلم انسان به مردم.
ظلم انسان به خودش این است که از این امکاناتی که خدا به او داده درست استفاده نکند. وقتی با چشمش آنگونه نگاه می‌کنی که خدا نمی‌پسندد ظالمی، وقتی با زبانت سخنی می‌گویی که خدا نمی‌پسندت ظالمی، وقتی با گوشت مستمع کلامی شدی که خدا نمی‌پسندد ظالمی، با این اگر در مجلسی شرکت کردی که رضایت خالق تو را فراهم نکرد ظالمی، اگر غذایی را در این معده وارد کردی که خدا راضی نبود و پول حرام بود ظالمی؛ و از این مصادیق الی ماشاءالله!
یک بخش ظلم، ظلم نسبت به خداست که شرک است. لقمان به پسرش در سوره لقمان فرمود «يَا بُنَيَّ لَا تُشْرِكْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ» پسرم مراقب باش، شرک به خدا نورز که شرک به خدا ظلم بزرگی است، یعنی خدا را بیاوری در تراز بنده‌ی ضعیف قرار دهی! خدا یکی بنده هم یکی، گاهی اوقات دیدید به ده نفر رو می‌زنیم یازدهمی خداست. گاهی اوقات بعضی حرف‌هایمان شعر است، دیدید در تعارفاتمان می‌گوییم همه‌ی امیدمان شما هستی، چشم امیدمان به شماست! بابا چشم امیدت به خدا باشد، این چه حرفی است که می‌زنی! انسان اگر غافل شد می‌شود ظلوم، بسیار ظلم کننده، اول به خودش، و اگر به خودش ظلم کرد یقینا به دیگران هم ظلم می‌کند.
