امیرالمومنین فرمود «فقد البصر أهون من فقد البصیرة»[1] آدم کور باشد تحملش آسانتر از این است که بی‌بصیرت باشد. نابینا اگر چیزی نبیند ولی بفهمد حقائق را، این بهتر از این است که بینا باشد و چشمش را به حقائق ببندد.
در جمل یک شخصی آمد این سمت لشکر همسر رسول خداست، پسرعمه‌ی پیغمبر زبیر است، طلحة الخیر از رجال عالی اسلام است و یک عده از اصحاب. این طرف لشکر علی بن ابیطالب داماد پیغمبر و یک عده از اصحاب، ما بودیم چه می‌کردیم! مرحوم شهید مطهری می‌فرماید خدا را شکر کنید که نبودید زمان امیرالمومنین، اگر بودیم معلوم نبود در کدام جبهه بودیم! کسانی لوی امیرالمومنین در جمل صف آرایی کردند در نهروان صف آرایی کردند که این‌ها یک افتخارات بلندی را در تاریخ اسلام داشتند. صحنه‌ی نهروان صحنه‌ی عجیبی بود، نماز شب خوان‌های قرآن خوان حافظ قرآن را شیطان در برابر امیرالمومنین در نهروان آورد. خب این جهالت بوده در زمان امیرالمومنین، در زمان خود پیغمبر، و این جهالت‌ها سبب ضلالت می‌شود. یعنی انسان ابتدائا جاهل می‌شود، جاهل که می‌شود بعد ضال می‌شود و گمراه می‌شود.
[1] غررالحکم ص481
