مرحوم آیت الله نوری، استاد حاج شیخ عباس قمی. از بزرگان علم رجال و حدیث در این سده‌ی گذشته. نقل می‌کنند کهنسال بود و هشتاد و چند سال داشت. یک وقت‌هایی، یک‌دفعه کسی مراجعه می‌کرد به ایشان، این پیرمرد با آن کهولت سن، خودش بلند می‌شد و عبا می‌انداخت روی دوش و دنبال کارِ این فردی که آمده بود می‌رفت.
یک وقت می‌گفت: آقا شما اگر بیایید، مشکلِ ما حل است. یک وقت از ایشان سؤال کردند که: آقا، شما در این کهولت سن هم این‌قدر دغدغه‌ی رفع مشکلات دارید! ایشان فرموده بودند: من تخصصم در علم حدیث است و کارشناس علوم اهل‌البیت هستم.
و انصافاً هم زحمت کشید مرحوم حاج شیخ حسین نوری، فرموده بود: من در تخصصم در روایات، به این نتیجه رسیدم که بعد از واجبات. یعنی واجبات را بگذارید کنار و بیاید وارد مستحبات بشوید، فرمود: در مستحبات، عالی‌ترین عمل استحبابی و گل سرسبد اعمال استحبابی، زیارت سیدالشهداء است. در رأس، زیارت امام حسین است.
فرمود بود: من باورم هم این بود و اعتقادم هم این بود، تا این‌که سال‌ها قبل به روایاتی برخورد کردم که دیدم از زیارتِ امام حسین مهم‌تر هم وجود دارد؛ و آن رفع گرفتاریِ مردم است.
مؤمن! کربلا، درِ خانه‌ات است. مؤمن! کربلا دَمِ درِ مسجد است... گاهی اوقات از این توفیق‌ها محرومیم...
