جبرئیل بر پیغمبر نازل شد. رسول الله فرمود جبرئیل، صبر را برای ما تعریف کن. جبرئیل سه تا تعریف نسبت به صبر کرد: يَصْبِرُ فِي اَلضَّرَّاءِ كَمَا يَصْبِرُ فِي اَلسَّرَّاءِ. اصلاً صبر یکی از نشانه‌هایش این است.
در سختی‌ها آن‌گونه عمل کنید که در آسایش و رفاه عمل می‌کنید. آدم‌های صبور، در آرامششان و در اضطرابشان، یکسان هستند. خدا را یادشان نمی‌رود.
وَ فِي اَلْفَاقَةِ كَمَا يَصْبِرُ فِي اَلْغِنَى. نشانه‌ی صبر این است که در تهی‌دستی آن‌گونه عمل کنید که در فراخ‌دستی عمل می‌کنید. زمانی که خدا به تو داده، چگونه‌ای؟ حالا یک وقتی هم امتحانت می‌کنند و از تو می‌گیرند. یک وقتی هم شرایط زندگی تلخ می‌شود و سخت می‌شود. انسان‌های صبور، خدا را برای خدا می‌خواهند؛ چه در فراخ‌دستی و چه در تهی‌دستی.
و نکته‌ی سوم جبرئیل عرض کرد: وَ فِي اَلْبَلاَءِ كَمَا يَصْبِرُ فِي اَلْعَافِيَةِ. (تفسیر نورالثقلین، ج 1، ص 428) آدم‌های صبور، در بیماری‌ها و بلیّه‌ها و دشواری‌ها، مثلِ زمانِ سلامتی، خدا را می‌خواهند.
