علی علیه‌السلام فرمود أَحَبُّ إِخْوَانِي. این کلامِ امیرالمؤمنین است! « أَحَبُّ إِخْوَانِي مَنْ أَهْدَى عُيُوبِي إِلَيَّ » (تحف العقول ج۱ ص۳۶۶) بهترین دوستانِ من کسانی هستند که عیب‌هایم را به من بگویند. یعنی من را در مسیر رشد قرار می‌دهند. به من بگویند مشکلم چیست. یک وقتی، خودم متوجه نیستم و دیگری می‌فهمد که من چه عیبی دارم. دیگری متوجه می‌شود. مَنْ أَهْدَى عُيُوبِي إِلَيَّ. هدیه کند. امام تعبیرِ «هدیه» را به کار می‌برند. عیب تو را اگر به تو گفتند، این یک نوع هدیه است که دارند به شما می‌دهند.
