دوره‌ی آخرالزمان، صبر و شکیبایی، یکی از توفیقاتی است که می‌تواند زندگی‌ها را به سلامت گذران کند. صبر در روایات داریم که سه جا توصیه شده که صبوری کنید: یکی صبر در برابر مصیبت است. دوم، مرحله‌ی سخت‌تر و دشوارتر، صبر در برابر طاعت است. و مرحله‌ی بالاتر و دشوارتر، صبر در برابر معصیت و گناه است. دیگر خیلی هنر می‌خواهد.
راهکارِ رسیدن به این صبوری چیست؟ که خدا می‌فرماید اگر صبور بودید، درودِ من بر شما.
من یک جمله از فرمایشات امیرالمؤمنین عرض کنم: « مَن زَهِدَ في الدنيا هانَتْ علَيهِ مَصائبُها و لم يَكرَهْها» (تحف العقول : 281)حضرت می‌فرماید اگر در دنیایتان وابستگی پیدا نکردید، مصیبت‌ها برایتان سبک می‌شود.
حاج آقا! به خودت وابسته نباش. که اگر گفتند بیماری لاعلاج داری، دنیا را پایان‌یافته نبینی. گاهی اوقات به بچه‌مان وابسته هستیم. گاهی اوقات به پول وابسته‌ایم. گاهی اوقات به خانه وابسته‌ایم. گاهی اوقات به مقام وابسته‌ایم. از این وابستگی‌ها باید رهایی پیدا کرد. امیرالمؤمنین می فرماید اگر می‌خواهید در طاعتتان صبور باشید، نمازِ قضا، روزه‌ی قضا، خمسِ نداده، زکات پرداخت نشده، حجِ نرفته، در کارنامه‌ها نماند، راهش این است که حضرت می‌فرماید.
« مَنِ ارتَقَبَ المَوتَ سارَعَ في الخَيراتِ» (بحار الأنوار: 77/171/7.) حضرت می‌فرماید مرگ را یادتان نرود. معلوم نیست باشی و این کارها را بتوانی انجام بدهی...
امیرالمؤمنین می‌فرماید اگر دو چیز را فراموش نکردی، هیچ وقت گناه نمی‌کنی: بهشت را و جهنم را. « مَنِ اشتاقَ إلَى الجَنَّةِ سَلا عَنِ الشَّهَواتِ » (نهج البلاغة : الحكمة 31) آن‌هایی که مشتاقِ بهشت‌اند، باید خودشان را از ناپاکی‌ها حفظ کنند.
« و مَن أشفَقَ عنِ النارِ رَجَعَ عنِ المُحَرَّماتِ» (كنز العمّال : 1389) آن کسی که از جهنم می‌ترسد، از خطا و گناه باید خودش را بازدارد.
