شما هر جا مشکل می‌بینید، می‌رسید به خداگریزی و پیغمبرستیزی. ما در اقتصادمان مشکل داریم. کیا احتکار می‌کنند؟ کسانی که خدا را حقیقتاً باور ندارند. معتقدِ به خدا؛ امام جعفر صادق. گندم در مدینه کمیاب شد. آقا خادمی داشتند اوضاع گندم را از او پرسیدند. خادم گفت: آقا ما سرِ خرمن خریدیم و خوب هم خریدیم و در انبار داریم. البته آن زمان، احتکار نبود. نانوایی نبود و مردم به اندازه‌ی مصرفِ سالشان می‌خریدند و در خانه می‌گذاشتند و کما این‌که الآن بعضی‌ها برنج تهیه می‌کنند برای مصرف ماه یا بیش‌تر. یا آذوقه‌ای می‌گیرند. این احتکار نیست؛ مصرفِ خودشان را دارند می‌گیرند.
امام فرمودند که اوضاع گندم شنیده‌ام بسیار اوضاع نامطلوبی است. گفت: بله، یابن رسول الله، گندم خیلی گران شده و نیست. آقا فرمودند: تمام گندم‌های در انبارِ ما را ببرید فردا بازار و به نرخِ روزِ خرید بدهید دستِ مردم.
چند تا تاجرِ این‌جوری شما پیدا می‌کنید! آن‌وقت می‌گوییم خدایا، ما را با امام جعفر صادق همنشین کن.
قیامت من نباید سر بیندازم پایین. من کاری که امام صادق کرد، کردم در این آشفته‌بازار امروز؟
آن خادم عرض کرد: یابن رسول الله اگر گندم‌ها را ببریم، شما مصرف دارید و مراجعات دارید و کثیرالعائله هستید، برای نیازِ خانه‌ی خودتان چه؟!
حضرت فرمودند: نیازِ خانه‌ی من را روز به روز از بازار بخرید.
گفت: آقا یک وقت گندم گیرمان نمی‌آید!
آقا فرمودند: اگر گندم گیرمان نیامد، جو بخرید. امسال که مردم در زحمتند، ما هم با مردمیم.
این مردم‌داریست! مسئولین ما باید یاد بگیرند. یکی از مشکلات ما هم با بعضی از مسئولینمان این است که مردمی نیستند. امام صادق تا حتی در مصرف داخلیِ زندگی‌اش، حالِ مردم را می‌بیند. این جامعه اصلاح می‌شود. این نگاه اگر آمد، شما تورم نمی‌بینید. این نگاه اگر آمد، فساد اخلاقی نمی‌بینید.
