آقای دکتر عبدالرحمن نوفل مصری، سال پنجاه و هشت، یعنی چهل و سه سال قبل، قرآن را به کامپیوتر عرضه کرد. تازه کامپیوتر داشت عنوان پیدا می‌کرد در دنیا و بعضی‌ها با ماشین حساب، کامپیوتر را اشتباه می‌گرفتند. کاری که این کرده بود، قرآن را آن سال عرضه کرد به کامپیوتر. نتیجه‌ی کار شد این؛ گفت در قرآن، تمام واژه‌های مقابلِ یکدیگر، به تعداد ذکر شده و به اندازه، ذکر شده. مثلاً در قرآن 115 مرتبه خداوند از دنیا یاد کرده با مشتقات آن. دقیقاً 115 مرتبه از آخرت یاد شده با مشتقاتش. همان خدایی که دعوت می‌کند آخرتتان را فراموش نکنید، می‌فرماید دنیایتان هم باید خوب استفاده کنید. دنیا مزرعه است. پل صراط، تافته‌ی جدا بافته‌ای از دنیای ما نیست! این‌طور نیست که قیامت یک اتفاقی غیر از حقیقتِ دنیا رقم بخورد. آخرتِ شیدایی کسی دارد که دنیای موفقی داشته باشد.
این آقای عبدالرحمن نوفل می‌گوید تمام واژه‌ها، شب و روز، به تعداد آمده؛ دنیا و آخرت به تعداد آمده؛ انبیاء، اولیاء، صُلَحاء، اجنّه و شیاطین؛ این‌ها همه به اندازه آمده. اما یک جا این قاعده بر هم می‌خورد. می‌گوید: رحمتِ خدا دو برابرِ غضبِ خدا آمده. تنها جایی که این فرمول به هم ریخته، همین جاست: «یَا مَن سَبَقَت رَحمَتُهُ غَضَبَه» (فرازی از دعای جوشن کبیر) رحمتِ خدا پیشه گرفته بر غضبِ الهی.
