حضرت زهرای مرضیه می‌فرماید دنیای شما، نزدِ من محبوب است برای سه چیز. این سه چیز اگر در دنیایتان باشد، دنیایتان با ارزش است. اگر نبود، قافیه را باخته‌اید... جز خسران و خذلان و زیان، چیزِ دیگری برای انسان عاید نمی‌شود:
1-¬ تلاوةٌ کتابِ الله؛ دنیای موفق آن‌هایی دارند که ارتباطشان با خدا قطع نمی‌شود؛ تُؤمِنونَ بِالله. تِلاوَةُ کِتابِ الله یعنی انسِ با قرآن داشته باشید. بخوانیم، تدبر کنیم، عمل کنیم: «أَفَلا یَتَدَبَّرونَ القُرآن» (سوره نساء/ آیه 82). قرآن را فقط نبوسیم و بعد آیه آیه‌اش را در جامعه لگدمال کنیم. قرآن کتابِ زندگی است. بعضی‌ها قرآن می‌خوانند و قرآن این‌ها را لعنت می‌کند؛ چون عمل نمی‌کنند.
2- حضرت زهرا فرمود: «وَالنَّظَرُ فِی وَجهِ رسولِ الله». من دنیا را دوست می‌دارم برای نگاه به چهره‌ی پیغمبر. اینجا چرا حضرت زهرا می‌فرماید وَالنَّظَرُ فِی وَجهِ رسولِ الله؟ نمی‌فرماید: وَالنَّظَرُ فِی وَجهِ أبی؟؛ نگاه به چهره‌ی پدرم. می‌فرماید نگاه به چهره‌ی نماینده‌ی خدا. این برای همه‌ی ما درس است. یعنی مردم، دنیایی موفق است که نماینده‌ی خدا از شما راضی باشد. امروز زندگیِ موفق مالِ کسی است که امام زمان از او راضی باشد. اگر امام زمان از کسی خشنود است، این شخص دیگر دغدغه نداشته باشد. ذره‌ای اضطراب و هراس، به سراغ آن‌هایی که ولیّ خدا از آن‌ها راضی است نمی‌آید. چون رضایتِ ولیِّ خدا، رضایتِ خداست. «وَالنَّظَرُ فِی وَجهِ رسولِ الله» یعنی تلاشتان این باشد که نماینده‌ی خدا، از شما راضی باشد. نگاهتان به نگاهِ او باشد. امروز تربیت‌های ما را امام زمان تأیید می‌کند؟ این جوان‌ها، این جامعه، این اجتماع، اجتماعِ مهدوی است؟
3- حضرت زهرا می‌فرماید: «وَالإِنفاقُ فِی سَبیلِ الله» (فرهنگ سخنان حضرت زهرا (س)، محمد دشتی، انتشارات مشهور، قم، چاپ اول، 1380 ش، ص 198، ح 164). دنیایِ خوب، دنیایی است که در این دنیا، بتوانی دستگیری کنی. اگر خدا چیزی به تو داده، به دادِ دیگران هم برسی. انفاق فی سبیل الله. این «فی سبیل الله» یعنی اخلاص. یعنی برای خدا. حالا ما به خودمان یک نمره‌ای بدهیم که تا الآن، تا امشب، انگیزه‌ی زندگیِ ما، رضایت خدا بوده؟ انگیزه‌ی زندگی ما، رضایت امام زمان بوده؟ انگیزه‌ی از زندگی، دستگیری از نیازمندان و مستمندان بوده است؟ اگر این در ماست، این دنیا، دنیای موفقی است.
