حضرت خدیجه به پیغمبر عرض کرد: اِنّی قَدْ رَغِبْتُ فِیکَ: من به شما علاقه‌مند شدم به خاطر پنج چیز:
۱- لِقِرابَتِکَ مِنّی. اولاً این‌که از فامیلِ ما هستی؛ شما از قریش هستی و ما هم از قریش هستیم و می‌شناسیم شما را. گاهی اوقات دختر خوب در فامیلت داری، خب این فامیلت هست! شناخت داری روی او! پسرِ خوب در فامیلت هست و این‌که می‌شناسی پدرش کیست و مادرش کیست و اخلاقش چیست، دنبال چه می‌گردی؟
۲- دومین علت انتخابیِ همسریِ با شما: وَ شَرَفِکَ فی قَوْمِکَ. شما در قومِ خودت، آدم شریفی هستی. بدنام نیستی. شریفی. ببینید این شرافت به همه‌ی عزیزان هم عرض کنم، بزرگ‌ترین سرمایه‌ی هر کسی بعد از بندگیِ خدا، اعتبارش است. اعتبار!
پول اعتبار نمی‌آورد. بعضی‌ها پول دارند ولی روی آن‌ها حساب باز نمی‌شود. بعضی‌ها دستشان خالی است ولی اعتبار دارند و حرفش را می‌پذیرند.
۳- وَ اَمانَتِکَ عِنْدَهُمْ. شما امانتداری نزد قوم خودت. همه شما را به عنوان امانتدار می‌شناسند. پیغمبر تا چهل سال قبل از اسلام، معروف بود به محمد امین. این امانتداری یک سرمایه‌ی بسیار مهمی است. این سه.
۴ وَ حُسْنِ خُلْقِکَ. شما یک آدم با اخلاقی هستی. اخلاق پسندیده‌ات سبب شد که من همسرت بشوم. معیار انتخاب، اخلاق است. معیار انتخاب، ایمان است. معیار انتخاب، امانتداری است. معیار انتخابِ ازدواج، پاک بودنِ فرد است. حالا ما گذاشتیم همه‌ی این‌ها را کنار و می‌پرسیم: پولت چه قدر است؟ خانه‌ات چه‌طور است؟ درآمد ماهانه‌ات چه‌طور است؟ بعد هم که به او برمی‌خورد می‌گوید: کی می‌خواهد این را اداره کند؟ می‌گوییم تو را چه کسی اداره کرده؟ مردم، تا این لحظه که اینجا نشسته‌اید، چه کسی شما را اداره کرده؟ خودتان؟! اگر گفتی خودم، واگذار می‌کنم به خودت که باید پوشک شوی. مغرور نشوی! نگویی خودم! با یک سکته‌ی مغزی می‌افتی در بستر و باید تر و خشک بشوی. خودت!؟ میلیاردها سلول در بدن تو، کارِ توست؟ چرا بعضی‌ها مغرور می‌شویم؟؟
مقام که می‌آید، قلدر می‌شویم. پول می‌آید، گستاخ می‌شویم.
علم ما، مغرورمان نکند. چشم و ابرو مغرورمان نکند. کاری اگر دارد از شما برمی‌آید، نگویید: من؛ بلکه بگویید: خدا: و ما توفیقی الا بالله علیه توکلت و الیه انیب.
پیغمبر اخلاق پسندیده داشت. اخلاق، گزینه‌ی انتخاب است. به فرزندانمان بگوییم بابا! همسر کسی شو که اخلاق دارد. آن آدم با اخلاق که دیگر به زنش توهین نمی‌کند. گرسنه اگر بماند، آدم امانتدار، زنش را گرسنگی نمی‌دهد. اگر خودش عریان هم بماند، ناموسش را عریان نمی‌گذارد. آن کسی که امانتدار است، خانمش را بزک کرده در انظار عامه‌ی مردم راضی نیست بیاید و می‌گوید: امانت است دستِ من. این نگاهِ امانتداری‌مان تحلیل رفته که اوضاعمان شده این.
۵- پنجمین ویژگی، حضرت خدیجه به پیغمبر فرمود: وَ صِدْقِ حَدِیثِکَ (سیره نبوی، ابن هشام، ج1، ص201؛ تاریخ طبری، ج1، ص521). راستگوییِ تو. به خاطر این راستگویی شما، من زنت شدم. شما انسان راستگویی بودی. این راستگویی، گزینه‌ی ارزشمندی است.
