شما ببینید، زندگی مشترکِ موفق، زندگیِ امیرالمؤمنین و حضرت زهرا.
در آن روزهای پایانیِ عمر حضرت زهرا، مرحوم حاج شیخ عباس قمی، علامه مجلسی و دیگران هم نقل کرده‌اند، حضرت زهرا سلام‌الله علیها، به امیرالمؤمنین فرمودند که: می‌خواهم نصیحت کنم.
حضرت، نشستند و سرِ حضرت زهرا را به دامن گرفتند. نکاتی را حضرت زهرا وصیت کرد. بخشی از آن نسبت به مراسم تجهیزشان بود که: من را شبانه غسل بدهید، شبانه کفن کنید و شبانه به خاک بسپارید، و بخشی از وصیت‌ها هم نسبت به فرزندانشان بود.
توصیه‌ها را که کردند، در پایان وصیت‌نامه گفتند: یا علی! اگر در این ایام زندگیِ مشترک، از من خطایی دیدی، من را حلال کن. تا این را حضرت زهرا بیان کرد، می‌گویند، اشک از دیدگانِ امیرالمؤمنین جاری شد...
آقا فرمودند: فاطمه! شأن تو بالاتر از آن است که از علی، حلال‌بودی بطلبی.
زندگیِ موفق یعنی این!
زن و شوهر در راستای آرامشِ بهتر زندگی. لذا همان سردار خیبری که زانو خم نکرد در جنگ‌ها، امام صادق می‌فرماید کنار تربتِ فاطمه‌ی زهرا، زانو خم کرد...
فاطمه را که در قبر گذاشت، حضرت قبر را نپوشاند. از قبر آمد بیرون، دو رکعت نماز خواند، دست به استغاثه بلند کرد: خدایا! به علی صبر عنایت کن. بعد حضرت روی قبر را پوشاند... زانویِ سردارِ خیبر خم شده...
این زندگی موفق است...
