بالاترین درجات بهشت
در کتاب شریف کافی، رسول خدا می‌فرماید: «إنَّ العَبد لَیَبلُغُ بِحُسنِ خُلقِه» بعضی از مردم به واسطه‌ی اخلاق پسندیده، می‌رسند به بالاترین درجات آخرت.
حالا قیامت خواهید دید. «وَ شَرَفِ المَنازِل» شریف‌ترین منزل‌های بهشت را، عالی‌ترین درجات قیامت را، خدا به این‌ها می‌دهد به خاطر چه؟ به خاطر اخلاقِ خوب؛ و حال این‌که ضعیف‌العِباده هم بوده... آقا همین 17 رکعت نماز واجبی می‌خواند و بس. یک ماه روزه‌ی ماه رمضان می‌رفت و دیگر روزه‌ی مستحبی هم نمی‌رفت. ضعیف‌العباده یعنی حداقل‌ها را به جا آورده اما اخلاق داشته. می‌رسد به أعلی درجات بهشت و أشرفِ منازلِ بهشت.
نعوذبالله! در همین روایت دارد رسول‌الله می‌فرماید بعضی‌ها می‌رسند به پایین‌ترین درجات جهنم و حال این‌که عابد بوده‌اند و خیلی هم نماز می‌خوانده‌اند؛ ولی بداخلاق... امان از نمازگزارِ بداخلاق! امان از روزه‌دارِ بداخلاق! اخلاق را درست کنید! زبانت را مواظب باش! توهین نکن! حرمت نشکن! گستاخی نکن! این‌ها بداخلاقی است! روزه هستی؟ باید زبانت هم روزه باشد؛ چشمت هم همین‌طور؛ دستت هم همین‌طور. خدا که محتاج 16 ساعت گرسنگیِ ما نیست. خدا می‌گوید مانند یک آدم زندگی کن؛ مانند یک انسان زندگی کن. روزه‌ای ما از تو می‌خواهیم که با اخلاق باشد. این‌ها به خاطر اخلاقِ بد، می‌روند عمق جهنم، حال این‌که عابد بوده‌اند؛ یعنی نمی‌گذارند عبادت بماند. شما می‌گویید: پس نمازها چه شد؟ هیچ... نمازها با یک توهین، رفت. نمازها با یک تهمت، رفت. نمازها با یک جسارت، با یک تندخویی، با یک تکبّر، با یک حسادت، آتش زدی این‌ها را و نماند برای تو.
اما افراد خوش‌اخلاق، همان حداقل‌ها را حفظش می‌کنند. آدم حسودی نیست؛ متکبّر نیست؛ زبانش مدیریت شده؛ رفتارش مدیریت شده؛ اگر حداقلی هم دارند انجام می‌دهد، این حداقل را نابودش نمی‌کند؛ لذا می‌رود به عالی‌ترین درجات بهشت.
