به امام صادق عرض کرد: من نگاه به جامعه که کردم، دیدم در دنیا، بین هر حبیب و محبوبی، یک روز جدایی می‌افتد و آن روز هم، روزِ مردن است.
از شما آموختم رفیقی را انتخاب کنم که ملک‌الموت هم او را از من جدا نسازد و تنها رفیقی که ملک‌الموت قدرتِ گرفتنِ آن را از ما ندارد، کارِ خداپسندانه است.
گفت: تلاشم این بود که تا هستم، کارِ خیر بکنم.
امام فرمودند: أحسَنتَ والله. به‌خدا سوگند آفرین باد بر تو.
این مُلک که می‌بینی گاه از تو و گاه از من
جاوید نخواهد ماند خواه از تو و خواه از من
