ما در قبال فرزندانمان مسئولیم. به همان اندازه که برای معاش این‌ها، برای تحصیل این‌ها، برای بهداشت جسمِ این‌ها حساسیم، در مسائل تربیتیِ این‌ها هم باید دقت کنیم. پدرانِ امروز، مسئولیت‌شان نسبت به پدرانِ اولِ انقلاب خیلی بیش‌تر است. اول انقلاب، ماهواره نبود. اولِ انقلاب، تلفن‌های پیشرفته نبود.
اولِ انقلاب، شرائطِ امروز نبود. تربیت، خیلی آسان‌تر بود. امروز، دشمن در گوشیِ تلفن‌های همراهِ بچه‌های ما، هرجا و هر چه که بخواهند آماده است. ما روایت داریم اول‌دادگاهی که خدا تشکیل می‌دهد، دادگاه خانواده است. اول می‌گویند: آقای حاجی! چه قدر حواسَت به بچه‌هایت بود؟ مادر! چه‌قدر حواست به دخترت بود؟ این اوضاع آشفته‌بازاری که شما امروز در شهرِ ما دارید می‌بینید، این‌ها اهلِ کجا هستند؟ رواج گسترده‌ی بدحجابی؛ این‌ها مالِ پشتِ کوهِ قاف‌اند؟! این‌ها دختر زرتشتی‌ها و یهودی‌ها و مسیحی‌ها هستند؟!
من با خانم‌دختری صحبت کردم در بحث حجاب، 21 سالش بود، گفت: آقا این حرف‌هایی که زدی، تا حالا من نشنیده‌ام. این دختر، کجا بزرگ شده؟ این پدر داشت یا نه؟ مادر داشت یا نه؟! بستگانش در کنارش بودند یا نه؟ چرا نمی‌گوییم؟
تربیت فرزندانمان، رسالت اولیه‌ی ماست. سوره‌ی لقمان، این حکیمِ فرزانه‌ی تاریخ، لقمان، 10 تا سفارش به پسرش کرده، این باید بشود آئین‌نامه‌ی تربیتی.
یک سالی ما در ماه رمضان، درس‌های لقمان و سوره‌ی لقمان مورد بحث قرار گرفت، اولین جمله‌ای که لقمان به فرزندش در این نصایح ده‌گانه می‌گوید، آشنا کردنِ فرزندش با خداست: «يَا بُنَيَّ لَا تُشْرِكْ بِاللَّهِ ۖ إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ» (سوره لقمان/ آیه 13) پسرم! از خدا دور مشو. مشرک مباش. شرک، ظلمِ بزرگی است! دستِ بچه‌هایتان را اول در دستِ دین بگذارید. این رسالتِ اولیه‌ی ماست.
جوانی آمد و گفت: آقا، من قیامت از پدر و مادرم شکایت می‌کنم! جوانیِ من گذشت، من را به یک معارفِ دینی آشنا نکردند.
آقا حالا زودش است! حالا نمی‌خواهد بگویی! این دختر است! فعلاً لازم نیست! بزرگ که شد خوب می‌شود! و ...
این‌جوری است؟! شما بچه‌هایتان وقتی مریض می‌شوند، می‌گویید: بزرگ که شد، خوب می‌شود؟! یا سریع او را به دکتر می‌برید، به این آزمایشگاه، به آن رادیولوژی؟ چرا به این اندازه‌ای که ما از کرونا می‌ترسیم، از گنهکار نمی‌ترسیم؟ این قدری که از کرونا هراس داریم، با این‌که نهایتش، کرونا، آدم را می‌کُشد. اما گناه، دنیا و آخرتتان را نابود می‌کند. این نکته‌ی اول. تربیت دینی، رسالتِ والدین است.
