بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
الحمدالله رب العالمین و صلی الله علی سیدنا و نبیّنا حبیب اله العالمین اباالقاسم المصطفی محمد و علی أهل بیته الأئمة الهداة المهدیین لاسیّما بقیةالله المنتظر حجةابن‌الحسن‌العسکری عجل‌الله تعالی فرجه‌الشریف.
عرض سلام و ادب و احترام محضر شما عزیزانِ بیننده و شنونده. سخن، پیرامون این فراز از سخنان گهربار مولایمان صاحب‌الزمان بود: «وَعَلى مَرْضَى الْمُسْلِمينَ بِالشِّفاءِ وَالرّاحَةِ».
که ما، دعای به بیماران را فراموش نکنیم و از خداوند تقاضا کنیم که تمامی بیماران را بهبودی و عافیت و راحتی از مریضی و رنج عنایت کند که: پروردگارا! بیماران ما را شفا و تندرستی عنایت کن و نجات از این درد و رنج.
البته بعضی از بزرگان این را هم میگویند که، یک وقتی بیماری، از وجودِ این فرد رها نمی‌شود و راحتیِ این فرد، در رفتنِ اوست. بعضی اوقات افرادی می‌آیند میگویند: فلان بیمار در کُما به سر می‌برد، مدت‌هاست هم خودش در حال رنج است و هم اطرافیان او در حال رنج است، می‌گویم: این دعای امام زمان را بگویید: «وَعَلى مَرْضَى الْمُسْلِمينَ بِالشِّفاءِ وَالرّاحَةِ». بگوییم: «اللهم اِشفهُ بِشِفاء و الرّاحة: خدایا، درمان کن او را به شِفا و راحتی». که اگر مصلحت است بهبودی و تندرستی و اگر مصلحت نیست و این مریض در این وضع سخت رنج می‌کشد، از این درد و رنج دنیایی نجات یابد و رهایی پیدا کند.
در ادامه‌ی مطالبی که محضر عزیزان در همین مقام و سخن گفته شد، یکی از نکاتی که اینجا حائز اهمیت است، در روایات، توصیه‌ی اکید شده که عیادت مریض را فراموش نکنیم. در سخنی رسول خدا می‌فرماید: «عُودُوا المَريضَ»: به عیادت بیماران بروید. «وَ اتَّبِعُوا الجَنائِزَ» در تشییع‌جنازه شرکت کنید. «تُذَكِّركُمُ الآخِرَةَ» این دو تا مطلب، آخرت را برای شما تذکر می‌دهد. یعنی وقتی ما می‌بینیم عزیزی، بیمار شده و در بستر بیماری افتاده، یا عزیزی را در تابوت، به سمت قبرستان دارند تشییع می‌کنند، ما را به این نکته وامی‌دارد که این سلامتی، برای تو هم پایدار نخواهد بود و این عمر و زندگی هم برای تو ماندنی نخواهد بود. شما هم، روزی خواهی رفت. چه‌بسا سلامتی شما هم روزی بیمار خواهی شد. امروز، این در تخت بیماری و بر روی بستر بیماری قرار گرفته، چه‌بسا فردا، انسان‌های سالمِ دیگری که آن‌ها هم همین مسیر را و همین روش برای آن‌ها رقم بخورد و اتفاق بیفتد. لذا علتی که در تشییع جنازه و عیادت مریض تأکید شده، این‌ها یک بیداری در انسان‌ها ایجاد می‌کند و آخرت‌نگری است.
در خودِ بیماری، توصیه شده است که مریض، بیماریِ خود را از پزشک نباید پنهان کند. علی علیه‌السلام می‌فرماید: «مَن كَتَمَ الأطِبّاءَ مَرَضَهُ خانَ بَدَنَهُ» اگر بیماری، دردِ خود را و مرضِ خود را از پزشک و طبیب پنهان کرد، به خودش خیانت کرده. قطعاً بیمار، برای پیمودن مراحل درمان، باید درد و بیماری خود را به پزشک معالج خود در میان بگذارد. اینجا نباید پنهان‌کاری شود.
اما نقطه‌ی مقابل، این دو روایت را من عرض کردم چون بعضی از عزیزان می‌گفتند ما از این دو نوع روایت، یک تحافت و تغایری شنیده می‌شود و به ذهن خطور می‌کند، من این تحافت را می‌خواهم برطرف کنم. آن‌جایی که گفته‌اند بیماری را مپوشانید و پنهان نکنید، نسبت به پزشک است و طبیب معالج. اما در سخنی دیگر از رسول خدا داریم که پیامبر می‌فرماید: «أربَعٌ مِن كُنوزِ الجَنّةِ» چهار چیز است که این‌ها از سرمایه‌های بهشت و ثروت‌ها و گنج‌های بهشتی است. 1- پنهان کردن. رسول‌الله می‌فرماید: «كِتمانُ الفاقَةِ» یکی این‌که انسان، کتمان کند تهیدستیِ خودش را. به هر کسی نگوید: آقا، ما نیاز داریم، گرفتاریم و ... آبروی خود را نزد هر کس و ناکسی نریزد. این خیلی ارزشمند است. جایی هم اگر می‌خواهد خرجِ آبرو کند، جایی باشد که آبروداری کنند. «كِتمانُ الفاقَةِ».
دوم، «و كِتمانُ الصَّدَقَةِ» صدقه دادن را پنهان کنید. صدقاتتان را برملا نکنید. چون هرچه صدقه، پنهانی‌تر اتفاق بیفتد، پاداش و ثوابی بیش‌تر دارد. حتی دارد که اگر صدقه‌‌گیرنده، نفهمد که صدقه‌دهنده کیست. یا خودِ این صدقه‌دهنده با دست راست می‌دهد، دستِ چپ او متوجه نشود. یعنی این‌قدر مخفی. یا صدقه در شبِ تاریک خیلی تأکید شد. «كِتمانُ الصَّدَقَةِ».
سوم، «و كِتمانُ المُصيبَةِ». مصیبت‌ها را هم ما پنهان کنیم. ما درد و رنج و مصیبت‌های زندگیمان را گاهی اوقات بعضی‌ها دورِ هم می‌نشینند و شروع می‌کنند مصائب زندگی را گفتن و از نداشته‌هایشان حرف زدن و از سختی‌هایشان گفتن. از ظرفیت‌های خالیِ زندگیشان میگویند اما از ظرفیت‌های پرِ زندگی، سخن نمی‌گویند. این هم پسندیده نیست. کسانی که این روحیه را دارند که مصیبت‌هایشان را پنهان می‌کنند، سرمایه‌های بهشتی در انتظار آن‌هاست.
و چهارم، «و كِتمانُ الوَجَعِ» کتمان درد. بله، درد را باید برای طبیب گفت. اما برای دیگران اظهار درد کنیم که: ما درد داریم، ما فلان بیماری داریم. آقایی برای ما نقل کرد و گفت: مادرِ ما، سرطان استخوان داشت. ماهی یک بار او را می‌بردیم پیشِ پزشکِ معالج. پزشک می‌گفت: این مادرِ شما، دردِ سختی می‌کشد! در خانه، فریاد و ناله نمی‌کند؟ من گفتم: فقط صدایی که از مادر می‌شنویم، گاهی اوقات صدای مادر بلند می‌شود که می‌گوید: «الحمدلله رب‌العالمین». این توفیق بزرگی است که انسان، اگر درد هم دارد، دیگران را هم در این دردِ خودش شریک نکند. بله، بیماری را باید برای پزشک معالج بیان کرد نه برای مردم. و متأسفانه بعضی‌ها را می‌بینیم که همین‌که می‌نشینند، شروع می‌کنند از دردهای خودشان گفتن، از تلخی‌های زندگی سخن‌گفتن، از شیرینی‌ها و سلامتی‌ها و خوشی‌های خودش، حرفی نمی‌زند.
من در پایان، این جمله را عرض کنم و عرائض را تمام کنم. عزیزانی که به بیماری مبتلا هستند، به این حدیثِ شریف نبوی هم توجه داشته باشند. این هم یک موهبت دیگر الهی است که پیامبر می‌فرماید پنج دعاست که خدا این‌ها را مستجاب می‌کند. یکی «دَعْوَةُ الْمَظْلُومِ حَتّى يُنْتَصَرُ» دعای شخص مظلوم، تا یاری نشده، مستجاب است. « وَدَعْوَةُ الْحاجِّ حَتّى يَصْدُرَ» دعای شخص حاج، یعنی حاجی‌ای که هنوز از حج برنگشته و در آن فضای معنوی حج و در آن سرزمین مقدس به سر می‌برد و هنوز به آلودگی‌های روزمره گرفتار نشده، دعای او مستجاب است. «ودَعوَةُ المُجاهِدِ حَتّى يَقفِلَ»: شخص مجاهدِ فی‌سبیل‌الله زمانی که در حال رزم است و جهاد، در همان حالتِ مبارزه و درگیری با دشمن، دعای او مستجاب است. «ودَعوَةُ المَريضِ حَتّى يَبرَأَ» دعای مریض، تا بهبودی پیدا نکرده. شاهدِ عرضم اینجا بود. خدا یک فرصتی به بیمارها داده، در کنار آن فرصت‌هایی که عرض کردیم، و آن، استجابت دعاست.
لذا هم مریض‌ها در حال بیماری، دیگران را دعا کنند و هم انسان‌های سالم، در تماسشان با انسان‌های مریض، تقاضای دعا کنند. به مریض بگویند: ما را دعا کن، برای خودت و برای جامعه و دیگران، دست به دعا بلند کن. و پنجمین دعا، پیامبر فرمود: «وَ دَعوَةُ الأَخِ لِأَخيهِ بِظَهرِ الغَيبِ» دعایِ برادرِ دینی پشتِ سرِ برادرِ دینی و خواهرِ دینی، پشتِ سرِ خواهرِ دینی، بعد حضرت فرمود: «ثُمَّ قالَ: وأسرَعُ هذِهِ الدَّعَواتِ إجابَةً، دَعوَةُ الأَخِ لِأَخيهِ بِظَهرِ الغَيبِ» سریع‌ترین دعاها در به اجابت رسیدن، دعای برادران و خواهران دینی، پشتِ سر یکدیگر است. که، همدیگر را دعا کنیم. در خلوتمان، مسلمان‌ها و مؤمنین را دعا کنیم. بنده از همین فرصت استفاده کنم، هم ملتمس دعای خیرِ همه‌ی عزیزان هستم و هم دعاگوی همه‌ی عزیزان در محضر پروردگار الهی.
توفیقات همه‌ی عزیزان را از درگاه ربوبیت خواستاریم. والسلام علیکم و رحمةالله و برکاته.
