بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
قال علی علیه‌الصلوة والسلام: «طوبی لِمَن حافَظَ عَلی طاعَةِ رَبِّه». خوشا به حال کسی که بر اطاعت پروردگارش مواظب باشد.
امام علی (ع) می‌فرماید: خوشا به حال کسانی که بر اطاعت پروردگارشان مواظب‌اند و واجبات را اصل قرار می‌دهند.
اطاعت پروردگار در قالب نماز، روزه، حج، زکات، خمس و مانند آن، جزء واجباتی است که انسان باید انجام دهد و امر خدا را به جا بیاورد.
گاهی اوقات مشاهده می‌کنیم بعضی از افراد، واجبات را به حاشیه برده‌اند. وقتِ نماز، به نماز می‌گوید کار دارم. نماز در حاشیه‌ی زندگیِ اوست که متأسفانه این وضع را ما در خیلی از زندگی‌‌ها مشاهده می‌کنیم.
در ساختار اقتصادی، ادارات و بازار کسانی را می بینیم که فعالیت اقتصادی و اجتماعی برای آن‌‌ها اصل است و بندگی و اطاعت خدا، فرع قرار گرفته است.
صعصعه بن صوحان می‌گوید: در اثنای جنگ صفین بود که دیدم علی علیه‌السلام به آسمان نگاه می‌کند و شمشیر می‌زند.
گفتم: آقا! به آسمان نگاه می‌کنید! بلایی می‌خواهد نازل شود؟
امام فرمودند: صعصعه! منتظرم ببینم چه زمانی وقتِ نماز داخل می‌شود؟
گفتم: آقا! ما الآن در اوج فشار جنگ هستیم و شما نگران وقتِ نماز هستید؟!
امام فرمودند: صعصعه! مگر نبردِ ما با معاویه، غیر از اقامه‌ی نماز است؟
این کلام، کلامِ مولای متّقیان، و این رفتار، رفتارِ علی علیه‌السلام است.
ان‌شاءالله بتوانیم در زندگی، طاعت خدا را حفاظت کنیم و امر خدا اصل در زندگی ما شود.
آنچه خدا می‌پسندد را ما فراموش نکنیم و از یاد نبریم.
توفیقات همه‌ی عزیزان را از خداوند متعال خواستارم. والسلام علیکم ورحمةالله وبرکاته.
