صاحب الغارات می‌نویسد، بیت‌المال پر بود از اموال. ابن عباس می‌گوید: یکی دو روز بعد رفتم، دیدم تمام اموال رفته است. آقا امیرالمؤمنین (ع) همه را توزیع کرده بودند بین مردم. آقا داشتند جارو می‌کردند بیت‌المال را. گفتم: آقا جان! این همه اموال در بیت‌المال بود، شما سریع همه را توزیع کردید رفت؟!
اگر ما باشیم، می‌گوییم یک مقدار پس‌انداز کن بگذار در حساب سپرده‌ی بلندمدت برای روز مبادا.
آقا امیرالمؤمنین (ع) فرمودند: ابن عباس! به خدا قسم این فضای بیت‌المال از طلا پر باشد یا از کاه، نزد من، یکی است و خدا را شکر می‌کنم که این اموال را به صاحبانشان برگرداندم. یعنی ذره‌ای تعلّق در وجود امیرالمؤمنین (ع) به دنیا نیست؛ چون تمام وجودش تعلّق به خداست.
امام صادق (ع) فرمودند: «اَلقَلب حَرَمُ الله لا تُسکِن حَرَمُ الله غَیرَ الله: قلب، حَرَمِ خداست؛ غیر آن را در آن راه ندهید».
اگر در این قلبت، محبت اولاد بیش‌تر از محبت نسبت به خدا شد، تو را زمین می‌زند. اگر در این قلب، محبت به ثروت بیش از محبت به خدا شد، کار دستت می‌دهد.
