امام باقر (ع) به جابر بن یزید جعفی می فرماید: ای جابر! شیعیان ما را سلام برسان و به آن‌ها اعلام کن که
«لا یَتَقَرَّبُ إلا بِالطّاعه» کسانی به خدا نزدیک می‌شوند که او را اطاعت می‌کنند.
هر که خدا را اطاعت کرد به خدا نزدیک است و هر که از خدا برید نزد خدا مطرود است.
عموی پیغمبر (ص) باش و اطاعت نکن! می‌شوی ابولهب؛
عموی پیغمبر (ص) باش و خدا را اطاعت کن! می‌شوی ابوطالب و پدر علی بن ابیطالب (ع)؛
پسر امیرالمؤمنین (ع) باش و با حسین بن علی (ع) به کربلا بیا! می‌شوی ابوالفضل (س)؛
پسر امیرالمؤمنین (ع) باش و حسین بن علی (ع) را رها کن! می‌شوی عبیدالله بن علی؛ عامل شکست مختار.
پسر امام هادی (ع) باش، ولیّ خدا را تائید کن و تابع ولایت او باش! می‌شوی امام عسکری (ع)؛ تبعیت نکن! می‌شوی جعفر کذاب.
معیار، طاعت است.
چقدر اطاعت می‌کنی؟
امام باقر (ع) در ادامه فرمود: «مَن أطاعَ الله وَ أحَبَّنا فَهُوَ وَلِیُّنا» اگر کسی خدا را اطاعت کرد و ما را دوست داشت دوست ما است.
صرف این‌که ائمه (ع) را دوست داریم و نماز نخوانیم و اطاعت خدا نکنیم فایده‌ای ندارد.
«وَ مَن عَصَی الله لَم یَنفَعُهُ حُبُّنا»؛ اگر کسی نافرمانی خدا را کرد محبت ما برای او نفعی ندارد.
تو نماز نمی‌خوانی و می‌گویی علی بن ابیطالب (ع) را دوست می‌دارم؟
خواهرم! حجاب را رعایت نمی‌کنی و می‌گویی حضرت زهرا (س) را دوست می‌دارم؟
این نفعی برای تو ندارد.
معرفت ائمه (ع) یعنی تبعیت و اطاعت از خدا.
هرکسی که امامش را خوب می‌شناسد باید از خدا اطاعت کند.
