امام هفتم موسی‌بن‌جعفر (ع)، خیلی احمدبن‌موسی (ع) را دوست داشته و هر جا که می‌خواستند بروند، احمدبن‌موسی (ع) را مقدّم می‌داشتند و ایشان را بسیار تکریم می‌کردند. این تکریم‌های فوق‌العاده‌ی امام هفتم، این مطلب را در ذهن شیعیان مدینه تداعی می‌کرد که امامِ بعد از موسی‌بن‌جعفر علیه‌السلام، احمدبن‌موسی علیه‌السلام است.
ما در امامزاده‌ها علیهم‌السلام، دو امامزاده‌ی بزرگوار داریم که بسیار درخشان هستند: حضرت ابوالفضل و احمدبن‌موسی علیهماالسلام.
و این‌ها در دفاع از ولایت، دو کار انجام دادند که نقل شده کارِ آنان بی‌نظیر بوده است؛ یکی رفتار حضرت ابوالفضل علیه‌السلام در غروب تاسوعا، پاره کردن امان نامه شمر و پرتاب کردن به سمت شمر و ایستادن پای ولایت.
خیلی مهم است.
امان نامه آورده است. آقا جان خودت و برادرانتان را بردار و برو. ابالفضل پای امام ایستاد.
احمد بن موسی نیز واقعا بین امامزاده ها بی نظیر است.
آمدند خدمت احمد بن موسی و گفتند: می خواهیم با شما بیعت کنیم.
احمد بن موسی در مسجد پیامبر آمد.
تمام شیعیان جمع شدند. گفت: شما من را قبول دارید؟
فرمود: من شما را نزد کسی می برم که بر شما و من حجت است.
آقایان گذشتن از ریاست خیلی هنر است.
احمد بن موسی (ع) همه را جمع کرد و با مجموع شیعیان در خانه علی بن موسی الرضا (ع) آمدند.
دست برادر را گرفت. بیعت کرد و شیعیان مدینه با علی بن موسی الرضا (ع) بیعت کردند. امام هشتم دعا کردند که همانطور که امانت را رعایت کردی خدا در دنیا و آخرت خیراتش را بر تو نازل کند.
