دعای روز بیست و ششم ماه مبارک رمضان
اللهمّ اجْعَل سَعْیی فیهِ مَشْکوراً وذَنْبی فیهِ مَغْفوراً وعَملی فیهِ مَقْبولاً وعَیْبی فیهِ مَسْتوراً یا أسْمَعِ السّامعین.
در دعای بیست و ششمین روز از ماه مبارک رمضان، رسول خدا به خداوند عرض میکند: اللهمّ اجْعَل سَعْیی فیهِ مَشْکوراً . پروردگارا! این تلاش ما را و کوشش ما را تا به امروز مورد قبولی و پذیرش خودت قرار بده. وذَنْبی فیهِ مَغْفوراً . گناهان ما را مورد مغفرت و آمرزشت قرار ده. وعَملی فیهِ مَقْبولاً. اعمال ما را هم و کارهای ما را هم، نماز، روزه، عبادات و انفاق و صله ی رحم و ..... به نظر قبولی خودت برسان. وعَیْبی فیهِ مَسْتوراً، خطاها، جرائم و کاستیها و معایب ما را هم پوشیده بدار. آبروی ما نزد دیگران نرود، یا أسْمَعِ السّامعین. ای شنوا ترین شنوندگان هستی.
در این دعای امروز از خداوند عمل مقبول را طلب میکنیم. در سخنی پیامبر اکرم میفرماید سه چیز هست که اگر در کسی نباشد، اعمالش اعمال تمامی نیست. یعنی به نظر قبولی رسیده نمی شود و رمز و راز قبولی اعمال در عمل کردن به این سه نکته هست. پیامبر فرمود: ثَلاَثٌ مَنْ لَمْ يَكُنَّ فِيهِ لَمْ يَتِمَّ لَهُ عَمَلٌ. سه چیز هست که اگر کسی نداشت، عمل او عمل تمامی نیست، اول حضرت میفرماید: وَرَعٌ يَحْجُزُهُ عَنْ مَعَاصِي اَللَّهِ. اگر کسی ورع نداشته باشد که او را از گناه باز دارد، عملش عمل مقبولی نیست. بعضیها نماز میخوانند ولی ورع ندارند و غیبت هم میکنند، تهمت هم میزنند، با همان چشمی که درب خانه ی خدا اشک ریخته است، باهمان چشم گناه هم میکنند، لذا این عمل برای او نمی ماند. عمل مقبول نمی شود. دوم: وَ خُلُقٌ يُدَارِي بِهِ اَلنَّاسَ: اخلاق خوبی که با مردم رفتار شایسته داشته باشیم. افراد بداخلاق، اعمالشان برای شان نمی ماند. طرف عبادت و شب زنده داری میکند، ولی شب زنده دار بد اخلاق. اول روز با اولین بد اخلاقی با خانواده ی خودش و با مخاطبین خودش اعمال خودش را ضایع کرده است و نابود کرده است.
سومین ویژگی: وَ حِلْمٌ يَرُدُّ بِهِ جَهْلَ اَلْجَاهِلِ[1] . حلم و بردباری که با آن حلم بتوانیم جهل جاهل را به خودش برگردانیم. قطعا در جامعه ی که ما زندگی میکنیم، بعضیها شاید درست با ما رفتار نکنند، صحیح سخن نگویند، حق مطلب را ادا نکنند، باید یک مقداری حلم داشت، حلم یعنی تثبّت در امور. یعنی در برابر کارها ثابت بودن و متزلزل نشدن، موج بر نداشتن. این سه ویژگی را اگر کسی داشته باشد، انشاء الله به عمل مقبول خواهد رسید.
[1] الکافي , جلد۲ , صفحه۱۱۶