یک یادداشتی را عزیزی به دست ما دادند که با سلام و قبولی طاعات، خیری که به منزل روا است به مسجد حرام است.
حاج آقا! مگر شما در جریان نیستید که ایران خودمان مملو از گرسنه و بی خانمان و فقیر است. به اندازه‌ی کافی کمک کردیم و جواب این را دیدیم و خواهش است در این امر خیر قدم برندارید!
اولا این که حساب مردم عراق با حساب ائمه جداست. وای به حال کسی که کمک کند به عتبات برای مردم عراق، اجر او هم همین است. بالاخره ما اگر برای اهل بیت داریم کاری می‌کنیم حساب چهار تا آشوب گر در نجف را پای حساب امیرالمؤمنین نیندازید. این درست است که بگویند این آشوب هایی که در ایران شد مردم ایران این گونه بودند؟ ما اینطوری بودیم ؟ همین قضاوتی که ما داریم الان این طوری انجام می‌دهیم، دنیا روی ما بکند، بگوید مردم ایران یک مردم آشوب گری هستند. مردم شیراز آشوب گر بودند؟ مخرب بودند؟ فتنه گر بودند؟ چهار نفر بلند شدند و رفتند و آسیب زدند. فساد ایجاد کردند، حساب آن‌ها که باید از شما تفکیک بشود.
حالا به کنسولگری ایران حمله شد، واقعا مردم عراق حمله کردند؟ همین فتنه گران در بغداد در نجف و کربلا همین کارها را کردند. در لبنان هم همین آسیب ها را رساندند. مردم نجف حمله کردند؟
حساب چهارتا آدم بی ادب را نباید به حساب همه گذاشت. این خلاف انصاف است. خدا اگر بخواهد این طوری با ما رفتار کند، همه‌ی ما جهنمی هستیم، این درست است؟
خدا می‌فرماید: ما در روز قیامت حساب هر فرد را به استقلال خودش می‌خواهیم.
بله، بنده مخالف هستم که از بیت المال اموال عمومی مملکت خرج خارج از مملکت شود. من این را قبول دارم، ولی مردمی که با طیب خاطر از در آمد خودشان، پول های خودشان، دوست دارند هزینه کنند، مایل هستند که این کار را بکنند، اختیار مال خودش را دارد.
