در زمان امام باقر (ع) شخصی بود به نام «عنوان بصری» از بزرگان علمای اهل سنّت بود. این آقا به مدینه آمده بود تا امام صادق (ع) را ببیند. به ایشان عرض کرد: آمده‌ام اصول هدایت وسعادت را برایم بیان کنید.
امام فرمودند من اصول سعادتمندی و توفیقاتت را در 9 جمله برایت می‌گویم: 3 تا در علم است؛ 3 تا در حکمت است و 3 تا در ریاضت است. آن 3 تایی که حضرت در ریاضت فرمودند را عنایت داشته باشید.
9 جمله را حضرت فرمودند آن هم برای عنوان بصری که از اعاظم علمای اهل سنت است.
امام فرمودند: اما آن چیزهایی که من در ریاضت می‌خواهم برایت بگویم این است
(ببینید عزیزان، گاهی اوقات به ما می‌گویند ریاضت، ما فکر می‌کنیم ریاضت یعنی نخوردن، نپوشیدن و منزوی بودن. این ریاضت نیست! ریاضت چیست؟ ببینید امام صادق (ع) ریاضت را چه تعریف می‌کنند؟)
امام فرمودند: اولین اصل در ریاضت این است که تا گرسنه نشده‌ای، پایِ سفره‌ی غذا ننشین. اصل دوم: تا سیر نشده‌ای، دست از غذا نکش. و نکته‌ی سوم امام فرمودند: آقای عنوان بصری! نخور، مگر اینکه حلال باشد.
این خیلی مهم است؛ غذایی که می‌خوری حلال باشد، از چه محلی این غذا تهیه شده؟ از چه طریقی این پول تحصیل شده؟ امام فرمودند این سه اصل را اگر رعایت کنی، ریاضت شده است.
و لذا علمای علم اخلاق می‌فرمایند این تَن، مرکَب روح است؛ مَرکَب اگر از کار افتاد، روحتان را به سرمنزل مقصود نمی‌رساند. بعضی می‌گویند ما دلمان می‌خواهد دعا کنیم، روحش دلش می‌خواهد اما جسمش نمی‌کِشد. می‌گوید دلم می‌خواهد نماز شب بخوانم اما این جسم، بیمار است و برنمی‌خیزد. روح متأثر است و ناراحت هم هست که چرا نماز شب نمی‌خوانم. روح متأثر است که چرا کار نیک انجام نمی‌دهم؟ مَرکَب، مرکَبی نیست که او را به مقصد برساند.
دانلود
