یکی از جدیترین عواملی که مانع شکوفایی جوان میشود، رفقا و دوستان ناباب و نااهل است. آیات 27 تا 29 سورهی مبارکه فرقان، ناظر به همین مطلب است که روز قیامت، عدهای از مردم در صحرای محشر، جلوی محشریان، در پیشگاه خدا میگویند: ای کاش با آدم بد رفیق نشده بودیم.
این حرفِ چه کسانی است؟ کسانی که قیامت، دیگر قافیه را باختهاند و پیمانهشان پر شده است.
روز قیامت، قرآن میفرماید: بعضی ظالمها، دستشان را میجَوَند از شدت پشیمانی و ناراحتی و این حرف را میزنند: «يا لَيْتَنِي اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبيلاً[1]؛ ای کاش همراه پیغمبر بودیم، ای کاش حرف رسول خدا را شنیده بودیم، ای کاش اوامر اولیای الهی را اطاعت کرده بودیم، ای وای بر من! کاش با فلانی رفیق نشده بودم، فلانی ما را عاقبت به شرّ کرد، رفیقِ بد، ما را از راه به در کرد.
برادران عزیز، خواهران محترمه! شیطان، قدم به قدم میبرد. بارها شده بعضیها میآیند میگویند حاج آقا، در حد یک صحبت است. بعضی وقتها این صحبت یکدقیقهای میشود پنج دقیقه، میشود ربع ساعت، میشود یک ساعت؛ یک نگاه میشود دو نگاه، دو نگاه مفاسد بد به دنبال دارد و ...
قدم به قدم، انسان به سمت آلودگی پیش میرود. امیرالمؤمنین (ع) میفرماید: إِنَّ الشَّيْطَانَ يُسَنِّي لَكُمْ طُرُقَ: شیطان راهها را برای شما هموار میکند و سپس میگوید در این راه حرکت کن.
[1] سوره فرقان، آیه 27