آقای ابی وِلاد خیاط، خدمت امام صادق (ع) آمد و از حقوق والدین سؤال کرد. امام فرمودند: وقتی در محضر پدر و مادرت نشسته‌ای، مثل عبدِ ذلیل بنشین.
آقای مهندسی؟ آیت الله هستی؟ دکتر هستی؟ همین مادرِ بی‌سواد اگر نبود، نبودی.
بابایت فقیر است؟ تو ثروتمندی؟ همین بابای فقیر اگر نبود، تو پا نمی‌گرفتی.
امام فرمودند: ابی ولاد، در محضر پدر و مادر مثل عبد ذلیل بنشین و مؤدب و متواضع بنشین.
در چشمان پدر و مادرت خیره خیره نگاه نکن. با تندی به آن‌ها نگاه نکن. وقتی دارند با تو حرف می‌زنند، یک مقدار درجه‌ی صدایت را از صدای آن‌ها پایین‌تر بیاور. بابایت دارد آهسته صحبت می‌کند، تو آهسته‌تر حرف بزن. این ادب را بعضی فراموش کرده‌اند. حضور در محضر پدر و مادر را فراموش کرده‌اند.
بعد حضرت فرمود: در راه رفتن، همیشه یک قدم عقب‌تر از پدر و مادرت حرکت کن و بر آن‌ها در راه رفتن سبقت نگیر.
اگر پدر و مادرت از تو تقاضای کمک کردند و چیزی خواستند که خودشان می‌توانند انجام بدهند و تهیه کنند، پدرت پولدار است و مادرت ثروتمند است ولی می‌خواهند فلان چیز را برایشان بخر، نگو: خودت داری! بلکه امام فرمود: امرشان را اطاعت کن.
حتی امام فرمود: اگر پدر و مادر تو را کتک زدند، وَ إن ضَرَباک فَقُل لَهُما غَفَرَ الله لَکُما: دعایشان کن و بگو: خدا شما را ببخشد.
