از ویژگی‌های وجود مقدس امام حسن علیه‌السلام بحث عبادت حضرت است.
در تاریخ آمده است که وقتی حضرت وارد مسجد می‌شدند در آستانه در مسجد می‌ایستادند و صدا می‌زدند: «اِلهی عَبدُکَ بِبابِک»؛ بنده تو در خانه تو آمده است؛ مسکین در خانه تو آمده است.
«یَا مُحسِنُ قَد أتاکَ المُسیء»؛ ای نیکوکار گنه‌کار آمده است.
آداب ورود به مسجد را باید از امام حسن علیه‌السلام یاد گرفت.
می‌فرمودند: «خدایا! از زشتی‌هایی که نزد من است به زیبایی‌هایی که نزد تو است بگذر!»
می‌گویند وقتی امام مجتبی علیه‌السلام می‌خواستند وضو بگیرند بدن ایشان می‌لرزید.
علت را می‌پرسیدند و ایشان می‌فرمودند: «نمی‌دانید در پیشگاه چه پروردگار بزرگ و مهربانی می‌خواهید بایستید و حرف بزنید.»
یک‌وقت به ما بگویند ده دقیقه در صداوسیما حرف بزن دست‌وپایمان می‌لرزد. بگویند جلوی یک جمعیتی بلند شو و حرف بزن! مطلب را کم‌وزیاد می‌کنیم و مطلب یادمان می‌رود و یا باید یادداشت کنیم.
اما متأسفانه ما خیلی راحت در پیشگاه خدا می‌ایستیم و همه‌جا هستیم جز در محضر خدا.
این به دلیل بی‌معرفتی است.
وقتی امام علیه‌السلام، آیات قرآن را می‌خواندند و به «یَا أیُّهَا الَّذینَ آمَنوُا» می‌رسیدند می‌فرمودند: «لَبَّیک».
در ایام زندگی‌شان سه مرتبه کل زندگی را با فقرا تنصیف کردند؛ یعنی هرچه داشتند نصف کردند؛ ملک، خانه، وسایل، مایحتاج، پول.
امام علیه‌السلام، ضیافت‌خانه داشتند و فقرا را می‌آوردند و اطعام می‌کردند.
خب آقایان! اگر این اموال را در راه خدا دادید خدا جبران نمی‌کند؟
خدا به اضعاف مضاعف جواب خواهد داد.
