صریح آیه قرآن است که «قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى» رسول ما! به مردم بگو من از شما مزد رسالت نمی‌خواهم. بیست‌وسه سال زحمت کشیدم و از حقم گذشتم و مطالبه نمی‌کنم.
فقط یک اجر را می‌خواهم. به قربای من مودت کنید. قربای حضرت چه کسانی بودند؟ علی و فاطمه و حسن و حسین علیهم السلام.
مزد رسالت، این بود؟ در حق قربای پیامبر صلی الله علیه و آله چه کردند؟
زهری مصری می‌گوید اگر پیامبر صلی الله علیه و آله برعکس فرموده بود: یعنی مردم بعد از من هرچه می‌توانید در حق قربای من ستم‌کنید. زهری می‌گوید این‌قدری که بنی‌امیه در کربلا به امام حسین علیه السلام و اهل‌بیت علیهم السلام ستم کردند دیگر بیش از این نمی‌توانستند.
کاری هم بود که نکردند؟ جنایتی بود که انجام نشد؟ از طفل شیرخوار گرفته تا پیرمرد محاسن سفید معنوی ملکوتی به هیچ‌کدام رحم نکردند؛نه به زن، نه به مرد، نه به امام، نه به جوان.
اوج دنائت و شناعت را نشان دادند.
امام حسین علیه السلام یک‌شب فرصت خواستند. یک عده‌ای گفتند همین امشب کار را تمام کنید.
که یکی از کوفی‌ها گفت اگر این‌ها لشکر روم بودند یا اگر کافر بودند یک‌شب فرصت می‌خواستند ما فرصت می‌دادیم.
این پسر پیامبر صلی الله علیه و آله است که می‌گوید یک‌شب فرصت بدهید.
