استاد حدائق روز چهارشنبه 17 آبان ماه 1402 در مسجدالرسول(ص) شیراز به بیان انتظارات خداوند از بندگانش پرداختند.

دانلود

اعوذ بالله من الشيطان الرجيم

بسم­الله الرحمن الرحيم

قال الله الحکيم فی کتابه الکريم: «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ كُونُوا مَعَ الصَّادِقين‏»[1]

صدق الله العلی العظيم

عنوان بحثی از هفته گذشته شروع شد تحت عنوان انتظارات خدا از بندگانش، يک طرف قضيه هم خداست يک طرف قضيه ما هستيم، خداوند از بندگان خود چه انتظاراتی دارد، امشب آيه صد و نوزده از سوره مبارکه توبه، در اين آيه شريفه خداوند بندگان خود را سه نکته مهم متذکر می­شود که این‌ها را رعايت کنيد، به صورت صيغه امر و واجب، خطاب به انسان­های مؤمن است: «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ كُونُوا مَعَ الصَّادِقين‏»[2] ای بندگان مؤمن من، ای مؤمنين، ای کسانی که ايمان آورديد يعنی اعتقاد پيدا کرديد به وحدانيت خدا، اعتقاد پيدا کرديد به اصول دين، بايد تقوی را هم رعايت کنيد: «اتَّقُوا اللَّهَ‏»[3] خداوند از بندگان مؤمنش انتظار تقوی دارد تقوی يعنی درستی در رفتار، تقوی يعنی کلاه هم سر هم نگذاريم، تقوی يعنی تقلب نکنيم، تقوی يعنی ظلم نکن، تقوی را امام صادق می­فرمايد: «لَا يَرَاكَ اللَّهُ حَيْثُ نَهَاكَ»[4] خدا نبيند در حال کاری که نهي­ات کردند، کاری که خدا نمی­پسندد از تو سر نزند، اخلاق بد رفتار بد، معاشرت بد، هر چيزی که خدا ممنوع می­داند تو نکن، و تقوی يعنی: «لَا يَفْقِدُكَ مِنْ حَيْثُ أَمَرَكَ»[5]واجبی هم که از تو انتظار می­رود از تو فوت نشود، آدم با تقوی نماز قضاء ندارد، آدم با تقوی روزه قضاء ندارد، آدم با تقوی واجب زمين مانده ندارد، شرط تقوی زيارت عاشورا نيست، نعوذ بالله من نمی­خواهم بگويم زيارت عاشورا نخوانيد، ولی مردم زيارت عاشورا به شرطی که واجباتت زمين نمانده باشد، سينه زدن برای امام حسين بارت را می­بندد در صورتی که واجبت را هم انجام داده باشی، واجبت زمين نمانده باشد، انفاق به فقراء ارزشمند زمانی که خمست را بده، زکاتت را بده، واجبت را بپردازی، آدم با تقوی واجباتش را انجام می­دهد، بله نماز شب خيلی فضيلت دارد، در يک روايتی ما امروز در جمع طلاب درس اخلاق بود، پيغمبر فرمود آن قدر جبرئيل من را به نماز شب سفارش کرد که من گمانم اين شد که صالحين شب­ها نمی­خوابند شما مستحضر هستيد نماز شب بر پيغمبر واجب بود، تنها کسی که در عالم اسلام نماز شب برش واجب بود رسول­الله بود، چند چيز را می­گويند بر پيغمبر واجب بود، يکی مسواک زدن، پزشک­ها بدانند توصيه به مسواک می­کنيد رسول­الله واجب می­دانست برای خودش، سحر خيزی نماز شب این‌ها را پيغمبر ترک نمی­کرد، خب حالا اين نماز شب با اين فضيلت مهم، اگر کسی به جا بياورد ولی واجبش زمين مانده، بارش را از زمين بلند نمی­کند، قرآن می­فرمايد: «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ‏»[6] تقوی را پيشه کنيد با تقوی باشيد: «وَ كُونُوا مَعَ الصَّادِقين‏»[7]با صادقين هم همراه باشيد من يک تعريفی از تقوی هم از فرمايشات اميرالمؤمنين عرض کنم، آقا اميرالمؤمنين يک تمثيلی دارند در آثار انسان­های با تقوی، حالا ما ببينيم هستيم اين‌جوری يا نه؟ خدا وکيلی، آقا می­فرمايد انسان با تقوی اين‌جوری است اگر همه کارهايش را بگذارند روی طبقی: «لو ان عملک علی طبق واحد و لم يجعل له قطاع»، چيزی هم روی اين عمل تو نيندازند يعنی عملت آشکار باشد همه ببينند: «فطيف به علی اهل الارض»، دور تا دور دنيا بچرخانند، بگويند عمل آقای فلانی را می­خواهم نشانتان بدهم، کارهايش را می­خواهيم به نمايش بگذاريم، حضرت فرمود اگر خجالت نکشيدی با تقوی هستی، ما گاهی اوقات يکدفعه يک جمله­ای در يک جلسه­ای گفتيم جای ديگر بروند بگويند می­گوييم آبرويمان رفت ما اسم فلانی را آورديم بدش می­آيد، فلان­جا گفتيم اينطور، فلان­جا اين جور رفتار کرديم مافوق­مان اگر بفهمد ديگر اعتبارمان را از دست می­دهيم آدم با تقوی حسابش صاف است:

آن را که حساب پاک است، از محاسبه چه باک است

من چند نکته را در اين آيه شريفه محضر عزيزان عرض کنم و يکی دو روايت تقديم کنم: «كُونُوا مَعَ الصَّادِقين‏»[8] با راستگويان باشيد آقا اميرالمؤمنين در روايتی در کتابی شريف بحار جلد 30 اميرالمؤمنين فرمود: «فَنَحْنُ وَ اللَّهِ الصَّادِقُونَ»[9]، صادقونی که قرآن می­فرمايد با ايشان همراهی کنيد ما هستيم، اصلاً يکی از آياتی اين را هم اضافی می­گويم عزيزان عنايت کنيد، اگر يک کسی گفت آقا چه ضرورتی دارد در هر عصری معصومی باشد، در هر دوره­ای معصومی باشد، پيغمبرها آمدند رفتند چه ضرورتی دارد امام زمان باشد، همين آيه صد و نوزده سوره توبه دليل بر اين است که در هر عصری و در هر دوره­ای بايد صادق در رأس جامعه باشد و مردم با آن صادق همراهی کند، اميرالمؤمنين فرمود: «فَنَحْنُ وَ اللَّهِ الصَّادِقُونَ»[10] صادقون در اين آيه ما هستيم که خدا می­فرمايد: «كُونُوا مَعَ الصَّادِقين‏»[11]صادق ما هستيم، در سخن ديگر آقا علی ابن موسی­الرضا می­فرمايد: «الصَّادِقُونَ هُمُ الْأَئِمَّةُ»[12] صادقون الگوی سابقون و اسوه سابقون ائمه هستند: «وَ الصِّدِّيقُونَ بِطَاعَتِهِمْ»[13]کسانی هم که از اين ائمه طاعت می­کنند صديق هستند، آنهايي که پيروی می­کنند از ائمه، اين آيه از آيات ولايت است، اين آيه از آياتی است که در شأن اميرالمؤمنين است اگر يک کسی گفت آقا اميرالمؤمنين علی­(ع) کجای قرآن است؟ بزرگان کتاب­ها نوشتند خدا حفظ کند حضرت آيت­الله العظمی مکارم شيرازی، آيات ولايت در قرآن ده­ها آيه در شأنيت اميرالمؤمنين ذکر شده يکی از آن آيات همين است، آيه صد و نوزده سوره توبه از آيات ولايت در قرآن است، چندتا نکته را من ذيل اين آيه محضر عزيزان عرض کنم يکی از عوامل تربيت معاشرت با انسان­های راستگوست، ما خودمان، فرزندان مان، دوستان­مان را راهنمايي کنيم، آقا با هر کسی رفاقت نکن، با هر کسی دوستی نکن، در يک سخنی آقا امام باقر به امام صادق فرمود پسرم با پنج گروه اصلاً رفاقت نکن و دوستی نکن، همسفر نشو، هم‌خوراک نشو، يکی از اين پنج گروه حضرت فرمود دروغگويان است، آدمی که دروغ می­گويد صلاحيت دوستی ندارد، آدمی که راستگوست شايسته رفاقت است، يکی از آسيب­های که مردم می­بينند معاشرت با کسانی می­کنند که شأنيت معاشرت ندارد، می­گويد حالا آقا عيسی به دينش، موسی به دينش ما حواس­مان به خودمان جمع است، چه حواست به خودت جمع است؟ بابا در سن پيری شيطان ضربه فنی کرد بعضی­ها را، يک عمر خوب بودند آخر عمری شدند لامذهب، اين­که رسول­خدا در خلوتش به خدا می­گويد خدايا يک چشم بهم زدن ما را به خودمان وا مگذار، اين حرف پيغمبر است، حاجی حج رفتی، شمر هم يازده سفر حج رفت، نماز شب می­­خوانی ابن‌ملجم هم نماز شب می­خواند، غافل شدی شيطان می­بردت، يک لحظه انسان غافل بشود، لذا ما در رفاقت­ها، در دوستی­ها اين چارچوب­ها را رعايت کنيم، يکی از مواردی که در شريعت ما نهی شده، معاشرت معاشرت با انسان­های دروغ­گوست و توصيه شده معاشرت، معاشرت با راستگويان است اين نکته اول که خود همين معاشرت با انسان­های راستگو، انسان­ها را از انحراف دور می­کند اين يک مطلب.

دوم در اين آيه خدا می­فرمايد: «وَ كُونُوا مَعَ الصَّادِقين‏»[14]يعنی از رهبران الهی جدا نشويد مردم از ائمه فاصله نگيريد، اسوه شما اهل­البيت هستند، ما يک ضعفی را هم که امروز در جامعه ماست، گاهی اوقات در الگوشناسی ضعيف هستيم، بنده را در اين لباس الگو می­بينند،  من الگو نيستم، شماها الگو نيستيد، آقای مديرکل که الگو نيست، الگو صاحب­الزمان است ما اين الگو را بايد بشناسيم، بنده در اين لباس اگر با صاحب­­الزمان در مسير بودم بايد ما را پذيرفت، همراه نبودم مطرود هستم، بچه­های ما هم بفهمند پدر الگو نيست، پدر پدر است، پدر جايگاه مربی بودن را دارد، مادر مادر است اين مادر اگر يک وقت اشتباه کرد اشتباه مادر را پاي دين نبايد گذاشت، عرض کردم که اين آيه از آياتی است که دليل بر اين است که رهبران الهی معصوم هستند، چون خدا توصيه می­فرمايد: «كُونُوا مَعَ الصَّادِقين‏»[15]با این‌ها باشيد امر الهی است در همراهی با رهبران الهی و با اولياء معصومين و در اين آيه شريفه چند چيز شرط تکامل جامعه است يک ايمان، اعتقاد، حالا شما هرچه آسيب داريد می­بينيد همين­جاست، شما يک جامعه­ای، يک خانواده­ای که اين اصول درش حاکم باشيد بياوريد بگوييد آسيب ديد، من جايزه می­دهم، شرط تکامل اول ايمان است، يعنی اعتقاد پاک، ما معتقد باشيم به خدا معتقد باشيم به قيامت معتقد باشيم به عدل الهی اين نکته اول، ايمان: «الْإِيمَانُ أَنْ يُطَاعَ اللَّهُ، فَلَا يُعْصى‏»[16]امام صادق فرمود ايمان يعنی اطاعت پرودگار ترک نافرمان.

دوم رعايت تقوی اين باورها صورت عمل پيدا کند، من اگر با ايمان هستم در عمل هم تقوی داشته باشم، تاجر است تاجر با تقوی، مدير هستم مدير با تقوی، طلبه هستم طلبه با تقوی، دانشجو هستم دانشجوی با تقوی، در اين اعتقاد در رفتار خودم را نشان بدهم، شما امروز هرجا داريد فساد و گناه و ظلم و اجحاف و تبعيض می­بينيد از بی­تقوايي و بی­ايمانی است يکی را پيدا نمی­کنيد بگوييد يک آدم با تقوی، اين کلاه سر مردم گذاشت، ادای انسان­های با ايمان درآوردن را من نمی­گويم شايد يک کسی ادای با تقواها را در بياورد، تقوی با آن چهارچوبی که اهل­البيت فرمودند، شما برخورد نمی­کنيد يک انسان با تقوی تقلب کرده باشد، ايمان، تقوی و اطاعت از رهبران الهی اين سه چيز را کنار هم بگذاريد این‌ها می­شود تکامل جامعه، در دوران ظهور امام زمان این‌ها شکل می­گيرد، جامعه از نظر اعتقادی با ايمان، از نظر رفتاری با تقوی، از نظر تبعيت اولياء الهی تراز زندگی این‌ها هستند، این‌ها آنچه که اولياء خدا می­فرمايند اطاعت می­کنند اين می­شود جامعه تکامل يافته موفق، خب اين­جا هم من چندتا نکته عرض کنم، خدا رحمت کند آيت­الله والد ما را خاطرتان هست، گاهی اوقات هم وقتی که التماس دعا می­خواستند هم وقتی دعا می­کردند برای کسی، می­دانيد چه می­گفتند؟ می­گفتند خدا جميع خير دنيا و آخرت را برايت بدهد، شنيده بوديد يا نه؟ آنهايي که شنيديد و آنهايي که نشنيديد صلوات بفرستيد، گاهی اوقات هم افراد می­خواستند بروند زيارت می­آمدند خدمت ايشان می­گفتند من يک حاجت بيشتر ندارم آن هم جميع خير دنيا و جميع خير آخرت، خب اين جميع خير دنيا و آخرتی که در ماه رجب که حالا انشاءالله ماه رجب را درک کنيم، و هر روز ماه رجب بعد از نماهای يوميه اين دعای امام صادق را می­خوانيد: «وَ أَعْطِنِي بِمَسْأَلَتِي مِنْ جَمِيعِ خَيْرِ الدُّنْيَا وَ جَمِيعِ خَيْرِ الْآخِرَةِ»[17]خب اين محل بحث است اين چيست که امام صادق هر روز ماه رجب بعد از نمازهای واجب سر بسته به خدا می­گويد خدايا تمام خير دنيا و آخرت را از تو می­خواهم و به تو پناه می­برم از تمامی شرّ دنيا و شرّ آخرت، خير دنيا و آخرت را در بعضی از روايات ائمه تفسير کردند، يکی شخصی از اهالی بصره به امام حسين نامه نوشت و سؤال پرسيد حضرت يک پاسخ کلی دادند، در نامه نوشت: يَا سَيِّدِي أَخْبِرْنِي بِخَيْرِ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ»[18] آقا به ما بگوييد خير دنيا و آخرت چيست؟ آقا فرمودند: «فَإِنَّهُ مَنْ طَلَبَ رِضَا اللَّهِ بِسَخَطِ النَّاسِ كَفَاهُ اللَّهُ أُمُورَ النَّاسِ»[19]خير دنيا و آخرت يعنی خدا از تو راضی باشد ولو مردم ناراضی، اين خير دنيا و آخرت است دنبال رضايت خدا باشيد ولو مردم خوششان نيايد، آدمی که خير دنيا و آخرت پيدا کرده اين است يعنی ترازش می­شود خدا، خانواده، فرزند، رفيق، همسايه، همکار، فاميل، این‌ها زمانی محترم هستند که به حرمت خدا آسيب نرسد، اگر کسی برسد به اين­جا که بگويد اصل خداست، گاهی اوقات ديديد ما يک ملاحظاتی داريم، می­گوييم آقا حالا يک شب عروسی است حاجی هم بدش می­آيد بلند شوی، يک شب هزار شب نمی­شود، در مجلس معصيت، يک شب يکی از متدينين شيرازی خدا رحمتش کند، فوت کرد اين با پسرش شب جمعه­ای بود کارت عقد پسرش را آورد سر جانماز مسجدالنبی گفت حاج آقا هفته آينده مجلس عقد پسرم در فلان تالار است من خودم آمدم داماد هم آمده از شما دعوت کرديم که شرکت کنيد در مجلس، من هم ديدم حاجی خودش محبت، حاجی اهل خمس و معتقد، ما پذيرفتيم و آن هفته بعد رفتيم در آن تالاری که قرار بود وارد بشويم، تقريباً يک ده پانزده متری رسيد به تالار ديديم تالار روی هواست، تالار روی هواست! چنان موسيقی مطربی! ببينيد عزيزان اسلام با شادی مخالف نيست، اسلام با رنگ مخالف نيست، اسلام با زيبايي مخالف نيست، اسلام با گناه مخالف است اسلام با غافل شدن مخالف است، اسلام با تابلو شدن مخالف است، اين آقايي که با ما بود ديد من دارم می­روم طرف سالن گفت آقای حدائق کجا؟ اين­جا که نمی­شود رفت، گفتم بيا من کار دارم من می­فهمم که نبايد اين­جا رفت، رسيديم در سالن، ديدم تمام اين سالن ميزهايي که جلو، البته يک نيم ساعتی به پايان وقت مجلس بود چون شب جمعه تا از مسجد ما حرکت کرديم ديگر وقت غذايشان بود، ديدم يک موسيقی مطربی گذاشته بودند، بکوب، تمام اين خلق­الله هم روی اين ميزهای استيل با ریتم اين موسيقی داشتند می­زدند، يک وضع عجيبی بود، من ايستادم که حاجی را ببينمش، نمی­خواستم خفَّتش بدهم، می­خواستم بگويم به وظيفه­ام عمل کردم تا اين­جا آمدم يک عده هم ما را می­ديدند هی می­خنديدند می­کوبيدند، حالا حاج شيخ را غافلگير کرديم، من هم دم در سالن ايستاده بودم، يکدفعه حاجی ما را ديد ته سالن گفت حاج آقا بفرماييد بفرماييد، گفتم شما بفرماييد شما بفرماييد، تو بيا، با عجله آمد داماد دنبال سرش آمد، آقايون شب عروسی بچه­هايتان را يک‌جوری بگيريد که قيامت نشانتان می­دهند سر پايين نيندازيد، اگر قرار بود امام زمان بيايد مجلس صلاحيت حضور امام زمان را داشته باشد، ديدم حاجی آمد پسرش هم داماد آمد، آقا بفرماييد خوش آمديد، گفتم ببين حاجی، خدا رحمتش کند، گفتم من تا اين­جا اخلاقاً وظيفه­ام بود بيايم شما محبت کرديد مسجد پای سجاده کارت آورديد: «هَلْ جَزاءُ الْإِحْسانِ إِلاَّ الْإِحْسان‏»[20]من هم بلند شدم آمدم تا اين­جا را می­توانستم بيايم آمدم در اين مجلس جای من نيست، آقا اميرالمؤمنين به امام حسن فرمود پسرم از مجلس گناه بترس که يکدفعه اجلت همان­جا برسد آدم خوبی هستی، همان لحظه ببردت، گفتم من تا اين­جايش را آمدم در اين مجلس من شرکت نمی­کنم، گفت حاج آقا چرا؟ گفتم اين­جا جای من نيست، گفت من مجلس را ساکت می­کنم، گفتم ساکت کردی می­آيم داخل، ديدم دويد رفت داخل گفت اين آهنگ را خاموش کنيد، دويد اين بر آن بر خاموش کردند، مجلس ساکت شد، گفت حاج آقا بفرماييد، ما آمديم داخل يک صلواتی فرستادند که يشبه بالفحش می­بينيد، آخوند را می­بيند می­گويد الله اکبر، الله اکبر سرت را بپوشان، سر برهنه آمدی در خيابان من را در اين لباس می­بينی می­گويي الله اکبر اين مسخره نيست خدا اگر اکبر است چرا تو سر برهنه آمدی؟ تو چرا با خدا مبارزه می­کنی؟ ولی الحمدلله جای شکرش باقی است، من به بعضی از اهل علم و متدينين می­گويم اگر يک جا ديدند شما را يک همچون متلک­هايي به شما دادند بازهم بگوييد الحمدلله، مردم پيغمبرتان را که می­ديدند می­گفتند بهش مجنون ساحر، به رسول­الله اين نسبت­های بد را می­دادند، يک صلوات جمعی فرستادند من فهميدم اين صلوات صلوات اعتراض بود، به حاجی گفتم که چقدر تا شام وقت است؟ گفت يک ربع ساعتی، گفتم ربع ساعت را من برای این‌ها حرف بزنم؟ گفت بفرماييد رو سِن، میکرفون را گرفتم دو سه­تا سؤال درباره ازدواج پرسيدم يک آيه خواندم چندتا روايت از پيغمبر متناسب با وضع مردم، آقايون اين قدر همان­های که می­زدند می­کوبيدند مشتاق شدند علاقمند شدند که بعد موقع شام می­گفتند حاج آقا چرا شما زودتر نيامديد حالا مقصودم اين بود، داخل که من آمدم ديدم چهار پنج­تا از متدينين خوب شيرازی گوشه سالن مثل غرباء و ايتام این‌ها پشت­شان به جمعيت بود صورت­شان به ديوار، مثل بچه يتيمی­ها منزوی يک گوشه­ای نشسته بودند این‌ها می­کوبيدند این‌ها را که ديدم گفتم حاج شما اين­جا نشسته بوديد، گفت حاج آقا کر شديم خدا خيرت بدهی که آمدی، گفتم خب همين کاری که من کردم شما هم می­کرديد يا مجلس را کنترل می­کرديد، يا می­رفتيد؟ انسان نخورده­ی يک پرس چلو مرغ که نيست، بابا خدا را در نظر بگير، خدا بهتر حمايت می­کند، خب اين خير دنيا و آخرت يعنی اين­که رضايت خدا از رضايت همه مهم­تر باشد بچه­ام يا خدا؟ امام حسين فرمود، آموخت خدا، علی­اصغر يا خدا؟ سکينه يا خدا؟ زينب يا خدا؟ قاسم يا خدا؟ این‌ها درسهای عاشورا است اين يک تعريف از خير دنيا و آخرت.

يک تعريف هم می­خواهم امشب بگويم اين هم حالا هديه امشب شما اين را اميرالمؤمنين تعريف می­کند، ببينيم اگر انشاءالله به اين چهار نکته­ای که حضرت می­فرمايد رسيديم خير دنيا و آخرت شامل حالتان است، اگر نرسيديد تا وقت داريد تا اجل نرسيده، تا حضرت ملک الموت تشريف نياورده يک کاری بکنيد.

روايت از آقا اميرالمؤمنين است حضرت می­فرمايد: «أَرْبَعٌ مَنْ أُعْطِيَهُنَّ»[21] چهار چيز است که اگر به کسی عطا شد: «فَقَدْ أُعْطِيَ خَيْرَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ»[22] خير دنيا و آخرت شامل حالش است، شامل خير دنيا و آخرت است اگر اين چهار ويژگی را داشته باشد، خب اين­جا اميرالمؤمنين روايت را باز می­کند، چهارتا ويژگی را حضرت خصوصاً نام می­برد که در هر کسی بود خير دنيا و آخرت شامل حالش شده اول حضرت فرمود: «صِدْقُ حَدِيثٍ»[23] راستگويي، با اهل­البيت چقدر ما راست می­گوييم به امام زمان، بنده خودم را عرض می­کنم، دعای عهد بخوانم بگويم آقا شمشير کشيدم در دفاع از شما، اما در روز هم شمشير کشيدم در برابر حضرت، پيشروی حضرت مقابل حضرت، يکی: «صِدْقُ حَدِيثٍ»[24]راستگويي، هر کسی که انسان راستگويي است حالا اين راستگويي عموميت دارد به خدا راست بگوييد، اگر می­گوييم: «إِيَّاكَ نَعْبُدُ‏»[25]اعتمادمان به پول داخل کارت­مان بيشتر از خدا نباشد، می­گوييم: «إِيَّاكَ نَعْبُدُ‏»[26]بعد می­خواهيم خمس بدهيم، می­گوييم اگر داديم روز کوری چه کسی به دادمان می­رسد؟ چه «إِيَّاكَ نَعْبُدُ‏»[27]است که می­گويم؟ چه اعتقادی است که من دارم که گاهی اوقات به اندازه همين مختصر ذخيره دنيای به خدا اعتماد حاصل نکردم: «صِدْقُ حَدِيثٍ»[28]راستگويي، و عجيب اين است که عزيزان راستگويي از گزينه­هايي است که تمام انبياء داشتند، امام صادق می­فرمايد هيچ پيغمبری پيغمبر نشد مگر اين­که دوتا گزينه درش بود، يکی: «صِدْقُ الْحَدِيثِ»[29] دوم: «وَ أَدَاءُ الْأَمَانَة»[30] هردو را اميرالمؤمنين اين­جا به عنوان آن نشانه­های چهارگانه خير دنيا و آخرت نام می­برد، اول راستگويي، ما در هر زمينه­ای راستش را بگوييم، باز يک آقايي بود خدا رحمت­شان کند از تجار خوب بازار وکيل ايشان هم رحمت خدا رفت، من از خودش شنيدم، از پيرمردهای بازار بود، داستانی که نقل می­کرد مال قبل از انقلاب بود، گفت آقای حدائق يک وقتی ما جنس زيادی در انبار داشتيم، اين جنس معيوب شده بود يعنی جنس خوراکی بود که آفت زده بود، تقريباً قيمت جنس کاهش پيدا کرده بود گفت زياد هم بود جنس، گفت ما می­خواستيم این‌ها را رد کنيم، مشتری که می­آمد، اين را خود حاجی برای من نقل کرد، خدا رحمت کند ايشان را گفت مشتری که می­آمد گفت من نمی­گفتم جنس مثلاً آفت زده يک خورده معيوب است، می­گفتم بله از اين جنس داريم، می­گفت حاجی کيلویی چند؟ می­گفتم می­رويم در انبار باهم صلاح می­رويم، گفت من هدفم اين بود که ببرمش در انبار يک چايي بدهم برايش يک خورده حرف بهم بزنيم، جنس را برايش بفروشيم به يک قيمت ارزانی حالا نمک گيرش کنيم، در زرنگی خودمان، گفت مشتری اول را بردم در انبار اول چايي آورديم و يک چايي برايش داديم، بعد سر يک گونی را باز کرد يک خورده نگاه کرد گفت حاجی من جنس سالم می­خواهم اين جنس معيوب است، گفتم تو هم قيمت معيوب بده، گفت نه من نمی­خواهم من جنس سالم می­خواهم، گفت مشتری اول رفت يک مشتری ديگری بعداً آمد دوباره آن را هم با همين نحو آورديمش باز نشد، مشتری سوم، مشتری چهارم گفت دو سه هفته درگير بوديم، روی اين مشتری­ها که ما اين نحو جنس را بفروشيم با زرنگی خودم این‌ها می­آمدند پای کار چايي می­خوردند ول می­کردند می­رفتند، گفت بعد از دو سه هفته خسته شدم با خودم حرف زدم ببينيد دعای ندبه هم می­خوانيم: يابن الحسن کجايي، داد از غم جايي، اما «صِدْقُ حَدِيثٍ»[31] رنگ باخته، نماز اول وقت هم می­خوانيم اما يک جاهايي لنگ يکدفعه می­زنيم، گفت حاج آقا بعد از دو سه هفته با خودم حرف زدم گفتم يکبار هم راستش را بگو، از اول به مشتری بگو جنست اين‌جوری است، چرا می­گذاری سر کار وقتی خودت را می­گيری وقت آن بی­چاره را هم می­گيری، يک يک ساعتی بايد بروی در انبار حرف بزنی، بعد هم تازه شرمنده می­شوی اين­که طرف می­گويد چرا نگفتی؟ وقت ما را هم گرفتی، تازه چايي دادی، به قول آن طرف می­گفت چوب خورديم کتک خورديم بار کشيديم، پياز هم خورديم طرفی که سر گردنه دزدها گرفته بودنش، گفت يک مشتری آمد بعد از دو سه هفته، گفتم به اين يکی من راستش بگويم، گفت اين تا آمد نشست گفت حاجی از فلان جنس هم داريد؟ گفتم بله، گفت کيلوی چند است؟ گفتم به درد تو نمی­خورد، گفتم چرا؟ گفتم اين جنس خراب شده يک مقداری آسيب ديده جنس سالمی نيست، البته ما هم پول جنس سالم نمی­گيريم، ولی جنس سالم نيست به درد تو هم نمی­خورد، گفت می­شود برويم در انبار ببينيم؟ گفتم من وقت آمدن در انبار را هم ندارم، گفت ديگر خسته شده بودم گفت حاجی چند کيلوست این‌ها گفت وزنش را گفتم، گفتم اين قدر جنس در انبار دارم، گفت کيلوی چند می­خواهی بدهی؟ گفت ديدم اين ول نمی­کند حالا اين هم آمده اين‌جوری وقت ما را می­گيرد، گفتم يک قيمتی بگويم ول کند برود، يک قيمتی که اصلاً انتظار نداشتم گفتم، گفت دسته چکش را درآورد گفت بزن در ماشين حساب چقدر می­شود؟ این‌ها کار خداست، زرنگی:  بنازم خداوند پيروز را، صادق باش ببين چه می­کند با تو؟ گفت ديدم دسته چک را در آورد، گفت حاجی وزن جنس­هايت کلش در انبار چقدر است؟ گفتم همه­اش می­شود اين مقدار، گفت بزن اين قدر می­شود چقدر؟ گفتم زدم گفتم اين قدر، گفت دسته چک را در آورد چک کشيد داد، گفت کارگرها را می­فرستم در انبار بدهيد بار کنند بياورند، اين کار چه کسی است؟ اين قلب را چه کسی رام می­کند: «يَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَ الْأَبْصَارِ»[32] يک نفر را شما سراغ نداريد برای خدا راست گفته باشد خدا زيربار منتش قرار گرفته باشد، در هر زمينه­ای در هر جهتی آسيب­هايي که ما می­بينيم به خاطر خلاف گويي­هاست به خاطر غير واقع گويي­هاست اميرالمؤمنين می­فرمايد يکی از جلوه­های خير دنيا و آخرت راستگويي است: «صِدْقُ حَدِيثٍ»[33] دوم حضرت می­فرمايد: «أَدَاءُ أَمَانَةٍ»[34] امانتداری است، خير دنيا و آخرت کسی دارد که از امانت­هايي که در اختيارش است خوب استفاده کند، حالا مردم تا می­گويند فکر می­کنند امانت يعنی بيت­المال و اموال دولتی و تشکيلات اين يک قسم امانت است، مردم خودتان امانت هستيد، مردم چشم­تان امانت است، مردم دست و پايي شما امانت است، مردم گوش شما امانت است قرآن می­فرمايد: «الْيَوْمَ نَخْتِمُ عَلى‏ أَفْواهِهِمْ‏»[35] قيامت دهان­ها را می­بنديم: «وَ تُكَلِّمُنا أَيْديهِمْ‏»[36]دست­ها را به سخن می­گيريم: «وَ تَشْهَدُ أَرْجُلُهُمْ»[37]پاها به گزارش دادن می­آيند و حرف می­زنند: «بِما كانُوا يَكْسِبُون‏»[38]يعنی قيامت دست و پايت می­گويد چه کرده؟ می­گويد کجا رفته؟ پای خودت است؟ نگاه را بايد اصلاح کرد آقا اختيار خودمان را داريم، تو اصلاً ديدت ديد اشتباهی است من آزاد هستم اختيار دارم، چه آزادی؟ تو بنده­ای، يک کسی از امام صادق سؤال کرد آقا بنده يعنی چه؟ آقا فرمود بنده يعنی «لَا يَمْلِكُ شَيْئاً»[39] يعنی چيزی مال خودش نيست، خانه مال اوست، شيراز مال اوست، زندگی مال اوست، من ظهر يکی از مسئولين آمده دفتر يک نيم ساعتی نشسته بود از مسئولين استانی، گفتم آقای مهندس قبل از شما در اين پست خيلی­ها بودند، دوره شما هم تمام می­شود مردم دوره­مان می­گذرد، پدرهايمان کجا رفتند؟ بزرگترها کجا رفتند؟ در اطراف خودمان نگاه کنيم چقدر افراد را می­شناختيم که الآن نيستند و چه بردند؟ يک دست کفنی، بنده کسی است که نگاهش به همه چيز امانت است بچه­هايتان امانت هستند، آبرو امانت است، سلامتی امانت است نگاه امانتداری اگر قوت پيدا کرد انسان از خيانت فاصله می­گيرد، ديديد يک جايي يک وقتی ظرف غذايي برايتان می­آوردند می­گويند ظرف مال همسايه است می­گويد آقا اين ظرف را در دست نياور، اين امانت مردم است اين را استفاده نکن، اين بچه مردم همسايه آورده خانه ما، اين بچه امانت است زمين نخورد، بچه خودت زمين می­خورد خيلی نگران نمی­شوی، به آن حدی که امانت مردم آسيب می­بيند، ما اين نگاه اگر بگوييم که آقا همه چيزمان به هر چيزی می­نگرم امانت است قطعاً استفاده­ها تغيير می­کند، يک وقت يک جوان آمد به من گفت آقا ما اختيار خودمان را مگر نداريم، چرا اسلام اين همه بايد و نبايد دارد، به اين نگاه کن، به آن نگاه نکن، اين حرف را بزن اين را نگو، اين را نشنو و اين را بشنو، خب ما اختيارمان خودمان را داريم، دلم می­خواهد گناه کنم، دلم می­خواهم به حرام نگاه کنم دلم می­خواهد حرام بخورم، گفتم بسمه­تعالی تو در قدم اولت مشکل داری، تو خودت را نشناختی، تو روزی که خلق شدی خودت خودت را خلق کردی؟ پدر و مادر خلقت کردند، قرآن می­فرمايد: «أَ فَرَأَيْتُمْ ما تُمْنُون‏»[40]پدر و مادرها جز ازدواج چه کار کردند؟ از يک نطفه گنديده اين انسان عجيب پر عظمت آفريده­ شدن کار خداست: «نَحْنُ خَلَقْناكُمْ فَلَوْ لا تُصَدِّقُون‏»[41] ما خلق­تان کرديم گفتم تو در نگاهت مشکل داری، تو فکر می­کنی، خودت هستی، تو امانت خدا هستی، ولذا رسالة الحقوق امام سجاد را مراجعه بفرماييد، امام می­فرمايد در برابر دست­تان وظيفه داريد، در برابر چشم­تان وظيفه داريد، در برابر زبان­تان گوش­تان، قلب­تان، دست­تان، پايتان، پنجاه حق را امام سجاد نام می­برد که ما در برابر این‌ها مسئول هستيم، آقا پول خودم است کجا پول من است؟ اين امانت بود این‌ها را که ما نياورديم که ببريم، آقا مقام خودم است، خانه خودم است، مال خداست امام هادی فرمود دنيا دول است دست به دست می­چرخد، فعلاً ما هستيم فردا ديگران هستند، آينده آيندگان هستند، اين شهر گذشته کسانی اداره می­کردند که امروز نيستند، آينده کسانی اين شهر را اداره می­کنند که ماها نيستيم اين وضعيت بشر است نگاه امانتداری اگر آمد انسان به خير دنيا و آخرت رسيده، لذا وقتی نگاهت شد امانت با اين چشمت به چيزی نگاه نمی­کنی که صاحب امانت نمی­پسندت، با اين زبانت حرفی نمی­زنی که خدا را ناراضی کنی، در اين شکمت چيزی را داخل نمی­کنی که رضايت او نيست، این‌ها امانت است به ما سپردند گفتند اين جوری استفاده کن، ما بعضی­هايمان در امانت­های مادی دقيق هستيم در امانت­های معنوی ضعيف هستيم، می­گويي آقا اين بيت­المال است گفتند در اين حد بايد استفاده کنی، بيشتر هم نمی­شود استفاده کرد ما مسئول هستيم، خب به همين اندازه که برای اين دستگاه دقيق هستيم برای دستگاه وجودمان هم دقيق هستيم دقت داريم، اين امانتداری، خير دنيا و آخرت يکش هم امانتداری است.

سوم علی­ عليه­السلام خير دنيا و آخرت: «عِفَّةُ بَطْنٍ»[42] عفت شکم، يعنی آقا هر پولی را در نياور، هر پولی درآمدی را نخور اميرالمؤمنين فرمود بدترين گناه گناهی است که گوشت بروياند يعنی بيايد در فيزيک بدنت، بيايد در اين مورگ­ها، بيايد در اين سلول­های بدن، نعوذ بالله هيچ چيزی مثل لقمه حرام نيست، لقمه حرام اگر شدت پيدا کرد می­شود امام کوشی، آقا امام سجاد فرمود اين مردمی که آمدند کربلا قربتاً الی الله آمدند در قتل امام حسين، و خود سيدالشهداء هم فرمود علت اين­که اين سخنان من در شماها اثر نمی­کند شکم­هايتان از حرام پر شده خدا نکند کسی شکمش از حرام پر بشود پر شد سخن امام زمان هم درش اثر نمی­گذارد، پر شد سخن رسول­الله هم درش تأثير نمی­گذارد، مگر عتبه نبود، شيبه نبود، ابوجهل نبود، چرا سخن رسول­الله اثر نکرد، بعضی­ها ديديد حرف حق می­زنيد مسخره­تان می­کنند می­گويد جمع کن برو دوره­اش تمام شد، سر کار هستيد خدا چند؟ قيامت چه است؟ خوش باش، چرا اين‌جوری شدند؟ حرامخوری، دقت کنيم يک حديثی لقمان دارد من اين را می­گويم از همين الآن برويد در حسابش، من به شما تست قيامت را رساندم، برويد جوابش را از همين الآن آماده کنيد، در روايت داريم لقمان به پسرش گفت پسرم مردم لدی الورود قيامت، ما در روايات هم داريم، تا از خاک می­آيند بيرون، حضورشان در محشر اجازه حرکت نمی­دهند مگر اول اين چهارتا سؤال را جواب بدهد، تست­های اوليه محشر این‌هاست، يک جوانی­تان را چگونه گذراندی؟ برای جوانی­تان جواب پيدا کنيد، بنده خودم را عرض می­کنم اگر من جوانی­ام به خوبی نگذشته تا فرصت دارم، با توبه اصلاحش کنم، اين پرونده تيره را روشنش کنم الآن وقت هست، کارمان افتاد به آن عالم سخت است الآن فرصت داريم يک سؤال جوانی است رو خصوص جوانی می­پرسد، دوم عمرتان را چگونه سپری کرديد، مجموعه عمر، آقا هفتاد سال، هشتاد سال، کمتر، بيشتر چگونه سپری کردی اين سؤال دوم؟ سؤال سوم اموالتان را از کجا به دست آوردی؟ هرکه بامش بيش، در روايت داريم حضرت سليمان پنجاه سال بعد از پيغمبرهای ديگر می­رود بهشت، می­کشندش به حساب، سليمان قدرت برايت داده بوديم، باد تحت فرمانت بود، بايد مفاصاحساب بگيری بروی، دارايي­هايتان را از کجا به دست آورديد؟ الآن درستش کنيد، جواب پيدا کنيد، يک آقايي ديشب التماس کرد گفت حاج آقا نيم ساعت بياييد منزل­ما از مؤمنين و متدينين روضه هم می­خواند در منزلش گفت حاج آقا من يک نذری کردم که بخشی از منزلم پنج درصدش متعلق به خمسه طيبه معصومين است حالا مدتی فکری آمده سراغم، اگر مردم ورثه عمل نکردند چه خاکی به سر کنم؟ گفتم بنويس محضری­ کن، بده امضاء کنند يکی را بکن وصی، که آقا پنج درصد از اين خانه مال من نيست، امضاء هم بگير يک تعدادی از شهود هم امضاء کنند تا خودت هستی اول اين حق را رد کن، پيغمبر فرمود مردم تا زنده هستيد، اگر به دست خودتان يکدانه خرما بدهيد ثوابش از کل زندگی­تان که بگذاريد و من رسول­الله بشوم مأمور خرج کردن ثوابش بيشتر است يعنی حاج آقا يکدانه خرما با دست خودت بده، برتر است از اين­که هرچه داری بسپاری نزد رسول­الله بگويي يا رسول­الله شما بعد از من هزينه کن، ای که دست می­رسد کاری بکن، که اين بنده خدا همين امروز هم رفت محضر گفتم بنويس برو در محضر اگر اين ملکت قابل فروش الآن نيست يک سند محضری برای خودت درست کن، خب عزيزان ما يک مشکل امروز يک مقداری، لقمان گفت پسرم اموال از کجا به دست آوردی؟ اين سؤال را وقتی جواب دادی سؤال سخت­تر سؤال چهارم، می­گويند کجا خرج کردی؟ شيطان اين حديث را هم يک وقت شايد اين­جا خواندم اين را هم بشنويد اين هم از آن حديث­هايي کار بردی است امام صادق می­فرمايد شيطان می­گويد من اگر از بنی­آدم اين حرف شيطان است اين از آن حرف­هايي که من اعتقادم اين است بايد با طلا بنويسند اين حرف را، امام صادق می­فرمايد، چون ما يکی از راه­هايي که می­توانيم خودمان را خوب بشناسيم از زبان دشمنان­مان است، شما بزرگترين دشمن­تان ابليس است، شيطان نقطه ضعف­ها را می­داند دشمن تعريف نمی­کند، حرف­های دشمن را ارزيابی کنيد اين چيزهايي که می­گويد در ما هست يا نيست؟ اگر هست اصلاح کن، اگر تهمت است مراقب باش مبتلا نشوی، نشده­ای دارند برايت نسبت می­دهند، شدی چه می­کند، آقا امام صادق فرمود شيطان می­گويد من از اولاد آدم اگر خسته بشوم سه­جا خسته نمی­شوم، گامی اول: «أَخْذِ مَالِهِ مِنْ غَيْرِ حِلِّهِ‏»[43] اين قدم اول سعی می­کنم مردم پول از غير حلال به دست بياورد، يک عده را اين­جا شيطان زمين، ديديد  بعضی­ها اصلاً مقيد نيستند می­گويد آقا بخور، نکير و منکر چه است؟ قيامت کدام است؟ خوش باش، يک عده اين­جا زمين خوردند، خب يک عده قوی هستند، اين­جا فريب شيطان را نمی­خورند درآمدهايشان حلال است و پول حلال می­آورند در زندگی، پول زحمت کشی، پول طيب طاهر، شيطان می­گويد گروه دوم را که حريف­شان نشدم در درآمدهای حرام: «مَنْعِهِ مِنْ حَقِّهِ»[44] منع­شان می­کنم که حق خدا را از مالش خارج نکنند بعضی­ها را ديديد اين­جا زمين خوردند من همين امسال حج، مسجد شجره نشسته بوديم قبل از اذان مغرب جناب آقای يقطين، خب سال­ها با حاج آقای يقطين بوديم خدمت­شان، خب معمولاً زائرها صبر می­کنند بعد از نماز محرم بشوم که آن مستحب هم هست که احرام بعد از نماز باشد من نشسته بودم يکی از دوستان گفت برو پيش آقای حدائق، چون همه هم در لباس احرام بودند ديگر آن­جا معلوم نيست چه کسی آخوند است؟ چه کسی تاجر است؟ چه کسی مسئول است؟ ديدم آقای تهرانی آمد گفت آقا يک مسأله­ای دارم؟ گفتم بفرماييد گفت آقا من تا حالا خمس نمی­دادم تکليفم چيست؟ گفتم شما آزاد آمدی حج؟ گفت نه، گفتم با کاروان آمدی؟ گفت بله از تهران، گفتم روحانی کاروان شما نداشتيد، گفت حقيقتش وقت نمی­کردم در جلسات بروم، يک کسی به رسول­الله عرض کردم يا رسول­الله می­خواهم خدا رحمم کند چه کنم؟ پيغمبر فرمود به خودت رحم کن، گاهی اوقات دلسوز خودمان هم نيستيم، گفت الآن ديدم يک کسی داشت می­گفت اگر کسی خمس نداده محرم می­شود از احرام بيرون نمی­آيد حرام بر می­گردد به ديارش و من اين را ديدم، بعضی­ها حلال می­روند و حرام بر می­گردند يک عمر در احرام است، گفت آقا من چه بکنم؟ گفتم اين­جا بايد ياد خمس بيفتی؟ گفت حالا به دادم برسيد، ديدم اين آقا سرمايه و زندگی، گفتم حالا با چه می­خواهی دست به دست بکنی؟ اين­جا کسی پول همراهش نيست، يک کمربند احرامی است ده پانزده ريال سعودی، ديگر اين دويد رفت از اين بگير، از آن بگير يک مقدار پولی آورد، ما در مسجد شجره قبل از غروب نشستيم با اين آقای تاجر تهرانی دست به دست کردن که فعلاً اين حجش...، گفتم من فقط حجت را درست می­کنم برگردد دلسوز خودت باش به خودت رحم کن، زندگی­ات را پاک کن، ديدم رفت دو سه­تای ديگر را ورداشت آورد گفت این‌ها هم مثل من هستند، اين همانی که شيطان می­گويد، حاج آقا نماز شب می­خوانی خمس هم می­دهی؟ آدم سراغ داشتم گفت من هفت سفر کربلا رفتم، خمس نداده گفتم امام حسين اين کربلا را می­خواهد تو واجبت را زمين گذاشتی به مستحب می­پردازی، گام دومی که شيطان گفت اگر حريف نشدم در درآمد حرام این‌ها سخت بودند دقت داشتند پول حلال بياورند در سفره حق خدا را مانع شدم از مالشان خارج بشود اين گروه دومی که شيطان اين­جا زمين می­زند انشاءالله که تا اين­جايش زمين نخورديد ولی اين نکته سوم خيلی خطرناک است خدا وکيلی، خيلی از خوب­ها را که اين دوتا فيلتر را گذراندند در فيلتر سوم شيطان می­کشد پايين: «أَوْ وَضْعِهِ فِي غَيْرِ وَجْهِه‏»[45]می­گويد اگر حريف نشدم این‌ها درآمدشان حرام باشد اگر حريف نشدم مانع خمس دادن و زکات دادن­شان بشوم يعنی خمس هم می­دهد، زکات هم می­دهد وظيفه­اش را انجام می­دهد، پول­هايش را می­برد يک­جايي که حلال نيست خرج کند در اسلام، ديديد به بعضی­ها می­گويد حاج آقا اين اسراف است، می­گويد من خمس می­دهم من خمسم را هم دادم، خب خمس می­دهی، خدا می­فرمايد: «إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُسْرِفين‏»[46] تو داری اسراف می­کنی، اين پول را داری جايي هزينه می­کنی که خدا نمی­پسندد، اين­جا شيطان می­گويد، شيطان اين سه جا می­گويد خستگی ناپذير هستم يا اصل پول از حرام، يا حق الهی از پول پرداخت نشود، يا پول حلال به دست آمده­ای حق آن پرداخت شده جايي هزينه بشود که آن­جا را خدا راضی نيست، من حديث را تمام کنم، عفت بطن، عفت شکم، لذا قيامت اين دوتا سؤال از همين الآن برويد دنبالش از کجا آورده­ايد؟ در کجا خرج کرده­ايد؟ قيامت از ما حساب می­خواهند، حاج آقا پول­ها از کجا به دست آمد؟ کجا هزينه شد؟ این‌ها را قيامت لقمان می­گويد لدی الورود محشر از همه می­پرسد من امشب، امشب شب چندم است؟ هفده آبان ماه هزار و چهار صد و دو خدايا تو شاهد باش ای لقمان حکيم تو هم شاهد ما گفتيم حرف را حالا قيامت همديگر را خواهيم ديد، می­گوييد آقای حدائق روی منبر مسجدالرسول گفتی و رسيدی و چهارم: «وَ حُسْنُ خُلُقٍ»[47] اخلاق شايسته، اخلاق زيبا جزء مصاديق خير دنيا و آخرت است آدم­های با اخلاق این‌ها خير دنيا و آخرت شامل حالشان شده، اين چهار نکته را اميرالمؤمنين می­فرمايد در هر کسی بود راستگويي، امانتداری، عفت شکم، درآمدها حلال، پاک مراقب باشيم، هرجا هرچه هم تعارف کردند نخوريم، يک آقای بود در شيراز به نام مؤمن من فکر نمی­کنم در مجلس ما کسی ديده بود ايشان را، مؤمن در پشت بام مسجد علمدار خدا رحمتش کند، من که توفيق نداشتم ايشان را نديده بودم و ايشان يک تشرفی هم داشته خدمت امام زمان در مسجد سر دوزک، و  با پول حضرت يک مشهدی رفت در معيت مرحوم آقای سيدهاشم ابطحی امام جماعت مسجد سر دُزَک، خب مرحوم آيت­الله شهيد دستغيب هم خاطراتی از ايشان نقل می­کند در کتاب داستان­های شگفت، اين يک اتاقک داشت رو پشت بام حمام علمدار، مقابل مسجد علمدار که البته اين حمال الآن پارک شده، ابوی ما می­فرمودند که اين محل سکونتش در يک اتاقکی بود رو پشت بام حمام، اما ارتباط داشت با ولی­عصر در آن سفری که به امر امام زمان مشهد می­رود آقا می­فرمايند از تهران که خارج شديد يک نفر با شما آشنا می­شود يک توصيه­های به شما می­کند از طرف ولی­عصر يک پيرمردی سوار ماشين این‌ها می­شود يک ماشين سواری مرحوم حضرت حجة الاسلام و المسلمين آقای حاج سيدهاشم ابطحی گرفته بود مؤمن عقب بوده آقای ابطحی جلو کنار دست راننده، از تهران که می­روند بيرون ديدند يک پيرمردی کنار جاده دست تکان می­دهد خدا به دل آقای ابطحی می­اندازد می­گويد اين پيرمرد را سوارش کنيد، کجا می­روی؟ ما می­آييم مشهد، سوار که می­شود ديگر سرقرار می­آيد اين پيرمرد توصيه­ها را شروع می­کند، مؤمن گفته بود اهم سفارش­ها دو چيز بود، يکی نماز اول وقت، دوم دقت در خوردن، مردم هر غذايي را نبايد خورد، پای هر سفره­ای نبايد نشست، هر پولی را در زندگی­مان نبريم، اين بچه­های بی­چاره با اين پول مشکوک بزرگ می­شود بعد می­گويد زيربارمان نمی­روند چه دادي­اش خورد که اين شد گفت اين دوتا توصيه، نماز اول وقت و دقت در خوردن و پرهيز از خوراک­های مشکوک، مؤمن رعايت می­کرد خدا رحمت کند ما والده ما پسر عمومی داشتند به نام آقای دکتر سيد عبدالرسول ترابی ايشان دکتر دندان پزشک بود، منزلشان رحمت آباد بود، هر سال سيزده شب اول محرم ايشان در منزلشان روضه مفصلی هم می­گرفت آقای دکتر ترابی، خدا رحمت کند همه رفته­گان را من از آقای دکتر ترابی شنيدم می­گفت اين مؤمن دعوت هر کسی را قبول نمی­کرد، خانه هر کسی هم نمی­رفت حالا يک جايي هم سفره بود اگر مطمئن به پول صاحب سفره نبود می­رفت، ايشان می­گفت ولی خانه ما می­آمد می­دانست که من مقيد هستم، سال خمسی دارم دقت در اموالم دارم، اين را مرحوم آقای دکتر ترابی برای من نقل کرد، گفت يک وقتی مؤمن را ديدم، ديدم خيلی آشفته است، گفتم آقای مؤمن چه شد؟ گفت دو شب قبل رفتم يک جايي سفره بود به اصرار من را پای سفره نشاندند غذا خوردم يک پرده­ سياهی افتاد جلو چشمانم، ديگر آن چيزهايي که می­ديدم نمی­بينم، حالا شايد شما بگوييد آقا ما پرده الحمدلله جلو چشم­مان نيفتاده، می­گويم پرده کنار نرفته، پرده نيفتاده، پرده را نزدند کنار:

چشم دل باز کن که جان بينی، آنچه ناديدنی است آن بينی

مرحوم آقای دکتر ترابی گفت مدت­ها گذشت مؤمن را ديدم، گفتم پرده کنار رفت؟ گفت تا چهل روز جلو چشمانم بود، روايت هم داريم يک لقمه حرام يا شبهه ناک تا چهل شبانه روز حجاب می­شود بين شما و حقيقت، اين­که عفت بطن که در روايت هم داريم انشاءالله که خداوند به عظمت اهل­البيت.

پروردگارا قسمت می­دهيم توفيق رعايت ايمان، تقوی و همراهی با صادقين را در اين فرصت­های باقی مانده زندگانی به همه ما مرحمت بفرما.

 

[1] توبه119.

[2] توبه119.

[3] توبه119.

[4] تحف العقول النص ص359.

[5] تحف العقول النص ص359.

[6] توبه119.

[7] توبه119.

[8] توبه119.

[9] بحار الأنوار (ط - بيروت) ج‏30 ص66.

[10] بحار الأنوار (ط - بيروت) ج‏30 ص66.

[11] توبه119.

[12] الكافي (ط - الإسلامية) ج‏1 ص208.

[13] الكافي (ط - الإسلامية) ج‏1 ص208.

[14] توبه119.

[15] توبه119.

[16] الكافي (ط - الإسلامية) ج‏2 ص33.

[17] الكافي (ط - دارالحديث) ج‏4 ص559.

[18] روضة الواعظين و بصيرة المتعظين (ط - القديمة) ج‏2 ص443.

[19] روضة الواعظين و بصيرة المتعظين (ط - القديمة) ج‏2 ص443.

[20] رحمن60.

[21] عيون الحكم و المواعظ (لليثي) ص74.

[22] عيون الحكم و المواعظ (لليثي) ص74.

[23] عيون الحكم و المواعظ (لليثي) ص74.

[24] عيون الحكم و المواعظ (لليثي) ص74.

[25] فاتحه5.

[26] فاتحه5.

[27] فاتحه5.

[28] عيون الحكم و المواعظ (لليثي) ص74.

[29] الكافي (ط - الإسلامية) ج‏2 ص 56.

[30] الكافي (ط - الإسلامية) ج‏2 ص 56.

[31] عيون الحكم و المواعظ (لليثي) ص74.

[32] كمال الدين و تمام النعمة ج‏2 ص352.

[33] عيون الحكم و المواعظ (لليثي) ص74.

[34] عيون الحكم و المواعظ (لليثي) ص74.

[35] يس65.

[36] يس65.

[37] يس65.

[38] يس65.

[39] دعائم الإسلام ج‏2 ص307.

[40] واقعه58.

[41] واقعه57.

[42] عيون الحكم و المواعظ (لليثي) ص74.

[43] وسائل الشيعة ج‏9 ص45.

[44] وسائل الشيعة ج‏9 ص45.

[45] وسائل الشيعة ج‏9 ص45.

[46] انعام141.

[47] عيون الحكم و المواعظ (لليثي) ص74.