بسم الله الرحمن الرحیم
با عرض سلام و ادب و احترام، محضر همه‌ی عزیزانی که برنامه‌ی چهارده معصوم را مشاهده می‌فرمایید که به یادِ فقید سعید شادروان، آقای حاج ابراهیم یقطین خادم‌الحجاج و درگذشتگانِ از این فامیل منعقد است، در سومین جلسه از این مجالس چهاردگانه، به نام حضرت زهرای مرضیه، امروز مجلس مزیّن گردیده.
سخنی را از فرمایشات این بزرگ‌بانوی نظامِ خلقت، محضر همه‌ی عزیزان تقدیم کنم.
حضرت صدیقه‌ی طاهره در روایتی که ابن‌ابی‌الحدید در شرح نهج‌البلاغه جلد دوم نقل می‌کند، می‌فرماید: « :إنَّ السَّعیدَ کُلَّ السَّعیدِ، حَقَّ السَّعیدِ مَنْ احَبَّ عَلیّا فی حَیاتِهِ وَ بَعْدَ مَوْتِهِ»
از فرمایشات گهربار حضرت زهرای مرضیه است که انسانِ سعادتمند، بلکه تمام سعادت، بلکه حق سعادت، شایستگیِ سعادت، هم تمامیِ سعادتمندی و هم حقیقت سعادتمندی در این است که انسان، «مَنْ احَبَّ عَلیّا فی حَیاتِهِ وَ بَعْدَ مَوْتِهِ» کسانی که علی بن ابیطالب را در ایّام زندگانیِ علی و بعد از زندگانیِ علی علیه‌السلام دوست می‌دارند، این‌ها حقیقتاً انسان‌های سعادتمند به تمامِ معنا هستند. و این‌ها انسان‌های سعیدی هستند که الحمدالله این محبتی که در وجودِ دوستداران و محبّین و شیعیان امیرالمؤمنین است که این سرمایه‌ی بسیار گران‌بها و ارزشمندی است که نسبت به امیرالمؤمنین و خاندان حضرت، این عشق و علاقه وجود دارد.
توضیحی را من در این فرمایش حضرت زهرای مرضیه عرض کنم که شاید برای بخشی از عزیزانِ ما این سؤال پیش آید که، محبتِ به علی بن ابیطالب، محدوده‌ی آن چه‌قدر است؟ این‌که حضرت زهرا می‌فرماید: «مَنْ احَبَّ عَلیّا فی حَیاتِهِ وَ بَعْدَ مَوْتِهِ» آیا به همین اندازه که ما اکتفا کنیم که بگوییم علی بن ابیطالب را دوست می‌داریم و نامِ علی بن ابیطالب را احترام کنیم و نام حضرت را تابلو کنیم و قاب بگیریم و نامِ فرزندان را به نامِ حضرت بگذاریم، کفایت می‌کند؟ یا محبت، یک چهارچوب تعریف‌شده‌ای دارد که آن، باید رعایت بشود؟ هر کسی بگوید من علی را دوست می‌دارم، تمامیِ سعادتمندی برایش رقم خورده یا این‌ها هم شرایطی دارد؟
سخنی را از سلمان فارسی نقل کنم که سلمان، این روایت را نقل می‌کند از رسول خدا، که پیامبر، به علی علیه‌السلام فرمود: يَا عَلِيُّ مَثَلُكَ فِي أمّتی كَمَثَلِ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ فِي الْقُرْآنِ»، یا علی! مثلک فی امتی کمثل قل هو الله احد فی القرآن** یا علی! جایگاهِ شما در امّت اسلام، مثلِ جایگاه سوره‌ی توحید است در قرآن. بعد پیامبر فرمودند یا علی، سوره‌ی توحید را اگر کسی یک مرتبه تلاوت کند، ثواب قرائتِ یک‌سومِ قرآن را به او می‌دهند. «مَنْ قَرَأَهَا مَرَّةً فَكَأَنَّمَا قَرَأَ ثُلُثَ الْقُرْآنِ» اگر کسی دو مرتبه سوره‌ی توحید را بخواند، ثواب دوسومِ قرآن را به او می‌دهند. و اگر کسی سه مرتبه سوره‌ی توحید را بخواند، ثواب ختمِ قرآن را به او می‌دهند که این توصیه را پیامبر به حضرت زهرای مرضیه هم فرمودند که: دخترم، شب‌ها مخواب مگر این‌که یک ختمِ قرآن به جا بیاوری. که وقتی حضرت زهرای مرضیه از پدرش رسول‌الله صلوات الله علیه سؤال نمود که: چگونه می‌شود در یک وقتِ کم، این کارِ عظیم را انجام داد؟ پیامبر فرمودند: سه مرتبه سوره‌ی توحید را بخوان و بخواب و ثواب ختم قرآن را خدا به تو عنایت می‌کند.
خب در آن روایت، سلمان می‌گوید پیغمبر، وقتی سوره‌ی توحید و جایگاه سوره‌ی توحید را تبیین نمودند، فرمودند: یا علی، اگر کسی شما را با زبانش دوست بدارد، یک‌سوم ایمان او کامل است و اگر کسی شما را با زبانش و قلبش دوست بدارد، دو سومِ ایمانِ او کامل است که الحمدالله این موضوع، در جمعِ مشتاقان امیرالمؤمنین وجود دارد. بالأخره هم با زبان و هم با قلب، ارادت و اخلاصِ خودمان را به اهل‌البیت عرضه می‌کنیم.
اما عزیزان؛ هنر در این ثلثِ پایانیِ است؛ یک‌سومِ پایانی. محبت، در اینجا تجلّی می‌کند و در اینجا به کمال می‌رسد. پیغمبر فرمود: یا علی! وَ مَنْ أَحَبَّكَ بِلِسَانِهِ وَ قَلْبِهِ ؛ اگر کسی شما را با زبانش و قلبش دوست بدارد، « و مَن أحبَّكَ بقلبِهِ و أعانَكَ بلسانِهِ و نَصرَكَ بيدِه فكأنّما قَرأَ القرآنَ كلَّهُ» در رفتارش و در اعمالش، شما را کمک کند، یعنی در عملکردِ زندگی، کارهای او و رفتارِ او و زندگیِ او، گویای این باشد که شما را دوست می‌دارد، همسویی با شما داشته باشد، حقیقتِ ایمان در اوست.
پس عزیزان، این روایتی که از حضرت زهرای مرضیه ما در طلیعه‌ی کلام ذکر کردیم که حضرت زهرا می‌فرماید سعادتمندی، بلکه تمامِ سعادتمندی و حقیقتِ سعادتمندی، در دوستیِ علی بن ابیطالب است؛ چه در ایامِ حیات علی علیه‌السلام و چه در ایّامی که بعد از زندگیِ علی علیه‌السلام است، این برمی‌گردد به این‌که محبتِ واقعی، یعنی محبتِ گفتاری، محبت درونی و محبتِ کرداری و رفتاری. که هنر، در آن محبتِ رفتاری است که ما، معاشرتمان، رفت و آمدمان، داد و ستدمان، زندگیمان، کارهایِ ما، اداره‌ی ما، خانه‌ی ما، بازارِ ما، هر کسی ملاحظه کند بگوید: این شیعه‌ی علی است، این دوستدارِ علی است.
از رفتارِ این، ما می‌فهمیم که ارادتمندِ به امیرالمؤمنین است. اهل تقلّب نیست، اهل اجحاف نیست، اهلِ ظلم نیست، اهل بی‌بندوباری و گناه و نافرمانیِ خدا نیست. رفتارِ این، بیانگرِ این است که حقیقتاً از علی بن ابیطالب پیروی می‌کند.
خب قطعاً این محبت در هر کسی که وجود پیدا کرد، سخنِ حضرت زهرا برای او تحقق می‌یابد که سعادتِ واقعی را رقم زده شده و به سعادت حقیقی واصل شده.
ان شاءالله که همه‌ی ما از محبّینِ واقعیِ امیرالمؤمنین و حضرت زهرای مرضیه باشیم و بتوانیم از این فرصت‌های باقی‌مانده‌ی از زندگانی، مسیرِ زندگی را در مسیرِ رضایت پروردگار و اولیاء الهی رقم بزنیم و به شایستگی، زندگی را بگذرانیم.
توفیقات همه‌ی عزیزان را از ساحتِ مقدسِ پروردگار مهربان خواستارم، والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته.
