بسم الله الرحمن الرحیم
با عرض سلام و ادب و احترام محضر همه‌ی عزیزان بیننده و شنونده‌ی برنامه.
برنامه‌ای که در خدمت عزیزان هستیم، به یادبودِ سنّت حسنه و ارزشمند خادم‌الحجاج و خیرالحاج فقید سعید، مرحوم آقای حاج ابراهیم یقطین، رحمة الله علیهم رحمة واسعه، که این برنامه‌ی سنّت حسنه را ایشان سال‌ها در روزهای پایانیِ سال، چهارده روز مانده به اتمامِ سال، هر روز به نامِ یکی از معصومین، به پاس ادب و احترام را ایشان رعایت می‌کرد با برپایی مجلسی و جمع مؤمنین و دعوتِ متدینین، احترام و ادب را عرضه می‌داشت و ختم هر سال را با یادی از معصومین و تذکاری از آن‌ها ختم به خیر می‌کرد و شروعِ مبارکی برای سال جدید رقم می‌خورد.
خدا رحمت کند این عزیز از خلق سفر کرده‌ی به حق پیوسته را و اهل‌بیت محترمه‌ی ایشان را، صبیه‌ی مکرمه‌ی ایشان را. و خدا رحمت کند عزیزی را که از جمعِ ما به رحمتِ حق پیوست، آقازاده‌ی مکرّم ایشان مرحوم مغفور آقای حاج مسعود آقای یقطین رحمة الله علیهم رحمة واسعه.
و همه‌ی عزیزانی که از این فامیل محترم به رحمت الهی پیوسته‌اند.
و خداوند طول عمر با عزت، به همه‌ی بازماندگانِ ایشان خاصه، آقازادگان ایشان مخصوصاً برادر عزیز و ارزشمندمان جناب آقای حاج منصور آقای یقطین که این سنّت ارزشمندِ پدر را ادامه دادند، در سال‌های بعد از فوتِ پدر. چه در شرایطی که امکانِ برپایی مجالس بود و چه در شرایطی که کرونا جامعه را درگیر کرده، این برنامه تعطیل نشد و در این سال‌هایی که کرونا آمده، برنامه به صورت مجازی ضبط و در اختیار مشتاقان قرار می‌گیرد.
جلسه ی اول چهارده معصوم را به نامِ نامیِ رسول خدا آغاز می‌کنیم.
روایتی را از محضر پیامبر اکرم تقدیم کنم و زینت‌بخش فضای مجلس و محفل شما قرار بدهم که پیامبر در روایتی می‌فرماید: « حُبِّي وَ حُبُّ أَهْلِ بَيْتِي نَافِعٌ فِي سَبْعَةِ مَوَاطِنَ» دوستیِ من و محبت نسبت به من و محبت نسبت به اهل‌بیتِ من، خاندان من، فرزندانِ من، در هفت جا به نفع شماست و به فریادِ شما می‌رسد. این هم بشارتی است برای شما عزیزانی که دوستدارِ پیامبرید و دوستدار اهل‌بیت هستید و تلاش می‌کنید که در خدمت به شریعتِ آن‌ها گام بردارید، این هم یک بشارت ارزشمندی از لسان پیامبر و کلام رسول خدا خدمت شما عزیزان است.
در هفت جا این محبت و این ارادت، به فریادِ انسان‌ها می‌رسد که پیامبر می‌فرماید: «أَهْوَالُهُنَّ عَظِيمَةٌ» هفت جایی است که سختی‌های فراوانی برای انسان‌ها رقم می‌زند و حالات مواقف بسیار سخت و دشواری است.
اولین جا که دوستیِ به پیامبر و اهل بیت پیامبر به دادِ انسان می‌رسد و به نفع انسان عمل می‌کند، «عِنْدَ الْوَفَاةِ» است. یکی از جاهایی که انسان‌ها با سختی مواجه هستند، لحظه‌ی جان سپردن است. انسان می‌خواهد از تمام این وابستگی‌ها جدا بشود؛ از خودش، وجودش، امکاناتش، اموالش، دارایی‌هایش، بستگانش، دوستانش، هر چه چشمِ سرِ او می‌بیند باید بگذارد و برود. لحظه‌ی سختی است. در روایات هم داریم یکی از سخت‌ترین ساعات، همین ساعتِ جان سپردن است. آن لحظه‌ای که انسان حزن می‌آید بر او حاکم بشود که همه چیزَش را دارد می‌گذارد و می‌رود و از همه چیز دست برمی‌دارد تا اندوه می‌خواهد سراغِ او بیاید، در روایت داریم برای آن بنده‌ی مؤمنِ خدا، پرده کنار می‌رود و آن سویِ منظر را که نگاه می‌کند، پیامبر را می‌بیند و اهل‌البیت را می‌بیند و مؤمنینی که قبل از او رفته‌اند را می‌بیند که به او خطاب می‌کنند اگر از این بازماندگانِ خود داری جدا می‌شوی، داری به آن‌ها می‌پیوندی. این‌جاست که می‌گویند «رَاضِیَةً مَّرْضِیَّةً» (سوره فجر/ آیه 28) این فرد می‌رود. این همان عنایتِ رسول اللهی است، عنایت امیرالمؤمنینی است که در لحظه‌ی وفات، به فریاد می‌رسند.
«وَ فِي الْقَبْرِ»؛ دومین جایِ سخت و دشوار، در قبر است. قبر هم منزلگاه سختی است. انسان را از همه‌ی آن تعلّقات و تجملات و دارایی‌ها جدا می‌کنند و تنها با یک دست کفن، آن هم در یک حفره‌ی تنگ و تاریک و محبوس؛
سرمایه‌ی تو از این جهان یک کفن است
آن هم به گمانم ببری یا نبری
آن هم لحظه‌ی سختی است. در آن‌جا هم پیغمبر می‌فرماید من به فریاد می‌رسم.
سوم: «وَ عِنْدَ النُّشُورِ» زمانی که ما را از خاک بیرون می‌آورند. محشر و قیامت شروع می‌شود و همه برای محاسبه حاضر می‌شوند. آن لحظه‌ی سر از خاک در آوردن، لحظه‌ی هولناک و دهشتناکی است که پیامبر می‌فرماید محبتِ ما آن‌جا هم به فریادِ شما خواهد رسید.
چهارم، «وَ عِنْدَ الْكِتَابِ» زمانی که نامه‌ی اعمال توزیع می‌شود و می‌گویند پرونده‌هایتان را می‌دهیم در اختیارتان. یک عمر زندگی کردید، چه کردید؟ خوبی و بدی و زشتی و زیبایی، ریز و درشت و خرد و کلان را به ما عرضه می‌کنند. « فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُ ، وَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ» (سوره زلزال/ آیات 7 و 8) در آن موقف هم، موقفِ سختی است. زمانی‌که کارنامه‌ها عرضه می‌شود به انسان‌ها که دیگر فرصتِ جبرانی هم برای انسان‌ها نیست و آن‌ها نمی‌توانند جبران کنند، آن‌جا هم رسول الله می‌فرماید ما کمک می‌کنیم و به فریاد می‌رسیم.
پنجم: «وَ عِنْدَ الْحِسَابِ» زمانی که ما را با کارنامه‌ی اعمال می‌آورند. موقف حساب می‌گویند رسیدگی کنید. خوبی‌های شما و بدی‌های شما را و تکلیفِ شما را مشخص می‌کنند. اینجا هم محبت اهل‌البیت به فریادتان می‌رسد.
ششم: «وَ عِنْدَ الْمِيزَانِ» زمانی که محاسبه‌ی ما تمام شد و می‌خواهند میزان کنند و بسنجند و نظر نهایی صادر بشود که این، بهشتی است یا دوزخی، آن‌جا هم عنایت اهل‌البیت شامل حال دوستداران آن‌ها می‌شود.
و هفتم، «وَ عِنْدَ الصِّرَاطِ» (امالی شیخ صدوق، ص 10) هنگام عبور از پل صراط که، این عبور هم، عبورِ بسیار سخت و حساسی است. آن‌جا هم پیامبر می‌فرماید ما شما را کمک می‌کنیم.
الحمدالله که محبت اهل‌البیت و محبتِ پیامبر در وجودِ ماست و این مرهونِ پاکی و صفای طینت پدران و مادرانِ ماست. آن‌هایی که پدر و مادرشان به رحمت خدا رفته‌اند، یادی کنند از آن‌ها، و آن‌هایی هم که در قیدِ حیاتند، تکریم کنند. ان‌شاءالله که این محبت، برای ما بماند و با این محبت، دنیای فانی را وداع کنیم.
توفیقات همه‌ی عزیزان را از خداوند مهربان خواستارم. والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته.
