بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
الحمدلله رب‌العالمین و صلی الله علی سیّدنا و نبیّنا حبیب إله العالمین أباالقاسم المصطفی محمد و عَلی أهل بیته الطّیّبین الطّاهرین لا سیَّما بقیةالله المنتظَر حجة ابن الحسن العسکری عجل الله تعالی فرجه الشریف.
با عرض سلام و ادب و احترام محضر شما عزیزانی که برنامه را مشاهده می‌فرمایید. در ششمین جلسه از جلسات توسل به ذیل عنایت چهارده معصوم هستیم و شایسته است یادی کنیم از فقید سعید، مرحوم آقای حاج ابراهیم یقطین، اهل بیت مکرمه ایشان، صبیّه‌ی محترمه‌ی ایشان و همه‌ی منسوبین از این فامیل محترم.
در ششمین جلسه، پای سخن چهارمین امام همام و ششمین معصوم نشسته‌ایم و امروز میهمان خوان معنوی امام زین‌العابدین هستیم. در روایتی آقا علی‌بن‌الحسین، تعبیری و تعریفی از دنیا دارند. در روایات و آیات، دنیا به مواردی تشبیه شده؛ دنیا را به مزرعه تشبیه کرده‌اند؛ دنیا را به دریا تشبیه کرده‌اند...، در این روایت، امام سجاد، دنیا را به بازار تشبیه می‌کنند. بازار، جایی است که محل تردد اجناس و اموال است و معمولاً در بازار، عده‌ای منفعت می‌بینند و عده‌ای هم چه‌بسا منفعت نبینند و زیان کنند. امام برای اینکه حقیقت دنیا را در ذهن مردم نزدیک کند می‌فرماید: الدُّنیا سوقُ الآخرة. مردم بدانید، دنیا، بازارِ آخرتِ شماست. یعنی هرچه در این بازار خریدید و تهیه کردید، برای آخرتِ شما مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ کما اینکه انسان‌ها وقتی به بازار می‌آیند، نیازمندی‌های خودشان را تهیه می‌کنند و آنچه که می‌دانند آینده بدان نیاز دارند، امروز در بازار تهیه می‌کنند برای رفع نیاز.
دنیا در حقیقت نسبت به آخرت، بازارِ عملِ ماست. حضرت می‌فرماید سوقُ الآخرة. بازاری است برای آخرت شما که از این فرصت استفاده کنید. این، اشاره به این دارد که مراقب باشید در این تجارت و در این بازار، بازاری که برای آخرتِ شما زیربناست، چیزهایی را تهیه کنید که به دردِ آخرتِ شما بخورد و زیان نکنید در این بازار. خدایی ناکرده، فرصت‌ها از دست برود و عمرها سپری بشود و ما برای آخرت، کاری نکرده باشیم:
سرمایه ز کف رفت و تجارت ننمودیم.
به این نحو نشود که عمر ما و امکانات ما و فرصت‌های ما هدر برود ولی بارِ آخرتی نداشته باشد و برای آخرت، قدمی برنداشته باشیم.
بعد حضرت می‌فرماید: «وَالنَّفسُ تاجِرٌ» نفسِ انسان‌ها، بازرگان است. دنیا، بازار است و نفس شما، بازرگان است. این وجودِ ما و این پیکرِ ما، دارد بازرگانی می‌کند. شما با همین چشم‌تان، با همین دستتان، با همین اعضا و جوارحتان، می‌توانید استفاده کنید و مثل یک تاجر کارآمد، از این وضعیت دنیایی استفاده‌ی خوب بکنید.
بعد حضرت می‌فرماید: «والَّیلُ وَ النَّهار رَأسُ المال»: روز و شب‌هایی که می‌آید و می‌رود، اصلِ سرمایه‌ی شماست و سرمایه‌ی شما، همین روز و شب‌هایی است که شما می‌گذرانید که گران‌بهاترین سرمایه‌ی انسان‌ها، همین عمر انسان‌هاست. که خداوند در سوره‌ی عصر می‌فرماید «وَالعَصر: سوگند به زمان». زمان، این‌قدر ارزشمند است که خدا به این زمان، قسم یاد کرده. «إنَّ الإِنسانَ لَفِی خُسر: انسان‌ها پیوسته در حالِ زیانند»، در حال خسرانند. یعنی لحظه به لحظه از سرمایه‌ی ما دارد کاسته می‌شود.
عزیزان! الآن نسبت به روزِ گذشته، یک روز از عمرِ شما گذشت. نسبت به سالِ گذشته، یک سال از عمرِ شما گذشت. نسبت به یک دقیقه‌ی قبل، یک دقیقه به رفتن نزدیک شُدید. این شب و روز، سرمایه‌ای است که خدا در اختیار ما قرار داده و دارد پیوسته این سرمایه، کاهش پیدا می‌کند. خوشا به حال کسانی که از این اوقات شبانه‌روزشان استفاده‌ی کامل و بهره‌ی وافی می‌برند.
و نکته‌ی پایانی امام می‌فرماید: «وَالمَکسَبُ اَلجَنَّة وَالخُسرانُ اَلنّار». پس، دنیا، بازار شد. نفس انسان شد تاجر. شب و روز شد سرمایه. امام می‌فرماید: سود در بهشت است، وَالخُسرانُ النّار، چه کسانی منفعت دیده‌اند؟ کسانی که به واسطه‌ی این عمر گذرای دنیایی، خود را عاقبت‌بخیر کردند و بهشتی کردند. چه کسانی در این دنیا زیان دیدند و ضرر کردند؟ کسانی که در این عمر گذرایِ دنیایی، از این فرصت‌ها خوب استفاده نکردند و عاقبت آن‌ها و آخرت آن‌ها منتهی به آتش و دوزخ شد. امیدواریم که از این فرصت‌های زندگانی که امام یک تشبیه و یک تابلوی رسایی را از حقیقت زندگیِ دنیایی تبیین نمودند، از فرصت‌های باقیمانده، کمال استفاده و بهره‌برداری را بنماییم.
توفیقات همه‌ی عزیزان را از خداوند مهربان خواستارم. والسلام علیکم و رحمةالله و برکاته.
