قرائت دعای کمیل با نوای استاد حدائق
پنج شنبه 16 بهمن 1399 - مسجدالرسول(ص) شیراز
بسم الله الرحمن الرحیم
قالت مولاتنا فاطمه الزهراء سیدة نساء العالمین: «مَنْ أصْعَدَ إلی اللّهِ خالِصَ عِبادَتِهِ، أهْبَطَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ لَهُ أفْضَلَ مَصْلَحَتِهِ» (بحارالأنوار/ ج 67/ ص 249)
خب شب جمعه است، مقدمه‌ی ورود به دعای کمیل، این روایت نورانیِ حضرت زهرای مرضیه را من زینت‌بخش مجلس قرار دهم که پاسِ احترام و ادب را به محضر این بزرگ‌بانو رعایت کرده باشیم.
یکی از کلام‌های گهربار حضرت زهرای مرضیه که شاه‌کلید و شاه‌بیت همه‌ی موفقیت‌های بشر همین جاست. آن‌هایی که موفق شدند، از همین جا رشد کردند. و آن‌هایی هم که نتیجه نگرفتند، در بی‌توجهی به همین اصل است. حضرت زهرای مرضیه می‌فرماید: «مَنْ أصْعَدَ إلی اللّهِ خالِصَ عِبادَتِهِ» هر کسی که به سوی خدا خالص‌ترین عبادتش را بفرسد، خداوند بهترین مصلحت را برای او نازل می‌کند.
تو بندگی چو گدایان به شرط مزد مکن
که خواجه خود روشِ بنده‌پروری داند.
شما بندگی‌تان را بکنید، خدا می‌داند چه کار بکند. یعنی خدا مشکلمان را حل می‌کند؟ شما مشکلِ خودت را حل کن! تو نمازت را بخوان، تو واجباتت را انجام بده، تو بندگی کن، خدا خدایی می‌کند. ما در بندگی‌مان مشکل داریم که در دریافت‌هایمان، در نوبت هستیم. پرداختی‌هایمان خوب نیست که دریافتی‌هایمان را به کندی می‌گیریم. بارها این را بنده عرض کرده‌ام، من ندیدم کسی که ادعا بکند بگوید من خالصانه برای خدا کار کردم و خدا جواب نداد. بگوید خالصانه برای خدا حرف زده‌ام، خالصانه برای خدا صدقه داده‌ام، خالصانه عبادت کرده‌ام و خدا حمایت نکرد. امام حسین خالصانه آمد کربلا، دیدید خدا با سیدالشهداء چه کرد. مرحوم حضرت امام، خالصانه حرف زد، دیدید خدا چه عزّتی به امام داد. سردار سلیمانی خالصانه کار کرد، دیدید خدا چه عزتی به او داد. هر چه ضریبِ اخلاصتان برود بالاتر، پاداش‌های الهی وسیع‌تر و سریع‌تر ، گسترده‌تر می‌شود. خدا بیش‌تر پاداش می‌دهد. شرطِ قبولیِ اعمالِ انسان‌ها، اخلاص است.
لذا این جمله‌ی نورانی حضرت زهرای مرضیه که می‌فرماید شما کارهایتان را با اخلاص بفرستید به سمت خدا، خدا بهترین مصلحت‌ها را برای شما رقم خواهد زد. بگذارید مدیریت زندگیتان را به عهده‌ی خدا، و شما خوب بندگی‌تان را بکنید. یکی از درس‌های مهم نهضتِ امام حسین، درسِ عمل به تکلیف است. یعنی مردم، دنبالِ نتیجه نباشید. که متأسفانه بخشی از ما مردم، حتی متدیّنین، گرفتارِ این نتیجه هستیم. دیده‌اید بعضی‌ها می‌خواهند یک کارِ خیری بکنند می‌گویند حالا ما این کار را بکنیم، چه می‌شود؟؟ به شما ربطی ندارد! شما می‌خواهی وظیفه‌ات را انجام بدهی، انجام بده، چه از آن در می‌آید، به شما ربطی ندارد! امام حسین فرمود من بیایم کربلا چه می‌شود؟ نمی‌پرسد. وظیفه‌ی امام حسین، آمدنِ به کربلاست. ای حسین! به کربلا بیا، نتیجه با ما...
شما وظیفه‌تان را انجام بدهید. آقا ما این خدمت را بکنیم، بعداً چه خواهد شد؟ به شما ربطی ندارد! تو خدمتت را بکن! نتیجه مطلوبِ شما یا غیرِ مطلوب، خدا نتیجه را خواهد داد. مرحومِ حضرت امام می فرمودند ما مأمورِ به وظیفه‌ایم نه نتیجه. کارمان را باید خوب انجام بدهیم. کار را یک جوری انجام بدهید که شرمنده‌ی خدا نباشید. چه خواهد شد، دیگر به شما مربوط نیست...
و این را من تکمیل کنم حالا آماده بشویم برای دعا، یکی از آثار زیانبارِ بی‌اخلاصی، که خدایی ناکرده اگر یک وقت در رفتارهای ما آمد، خودمان را درمان کنیم. یک وقت دیده‌اید تب، آقایان دکترها می‌گویند درد و تب، نعمتِ خداست. اگر تب نبود، شما نمی‌فهمیدید بدن مریض است. اگر درد نبود، متوجه نمی‌شدید. خودِ این درد هم، لطف است. این تب هم لطف است؛ چون می‌روید دنبالِ درمان. می‌بینید بعضی‌ها بیماریِ نهفته دارند، یک دفعه به خود می‌آیند که دیگر کار تمام شده... پناه بر خدا.
خب این‌که ما در کارهای خودمان، در اعمال خودمان، یک رصدی بکنیم، اگر از انجامِ کارِ نیکی، بنده احساس پشیمانی کردم، یقین بدانم برای خدا کار نکرده‌ام. یعنی اگر کسی کارِ خوبی کرد و بعد بگوید اشتباه کردم، می‌گویند پس معلوم می‌شود از آغاز برای خدا کار، نکردی... آقا ما برای این مردم که کار کردیم، این‌ها قدر نمی‌دانستند. من یادم هست خدا رحمت کند مرحوم آیت الله والد، آقای حاج شیخ احمد انصاری بود در قطر، بانی شد برای احداث مساجدی در اطراف شیراز و نقاط محروم که همان زمان، داستان مالِ سال 64 و 65، یعنی سی و چند سال قبل. ما هم در خدمتِ حاج آقا می‌رفتیم برای ساخت این مساجد. یک نماینده‌ی رسمی هم آقای شیخ انصاری داشت که این همراهِ حاج آقا می‌آمد. مساجد زیادی اطراف شیراز ساخته شد. در خودِ شیراز دو مسجد، در اطراف شیراز و در استان فارس، شاید بیش از سی چهل مسجدِ خوب ساخته شد. یکی از مساجدی که در اطراف شیراز بود، حالا اسم نمی‌آورم، مسجد ساخته شده بود و سقف زده شده بود، زمستان بود. ما با آیت الله والد و آن نماینده و معمار و چند نفر دیگر، برای بازدید رفتیم. رسیدیم به آن روستا، به سمت مسجد رفتیم، یک صحنه‌ی بسیار بسیار تأسف‌باری دیده شد. یک دفعه دیدیم که شبستان مسجد، پر از گاو و گوسفند و الاغ است. هرچه این مردم حیوانات داشتند، هوا سرد بود، آورده بودند کرده بودند آن‌جا. البته مسجد هنوز افتتاح نشده بود و سقف زده بودند و در و پیکر نداشت و این‌ها آمده بودند دو تا درب ورودیِ مسجد را چوب زده بودند و گوسفندها را کرده بودند داخل مسجد به‌عنوان طویله. خب حاج آقای ابوی خیلی ناراحت شدند. آن نماینده‌ی شیخ انصاری وقتی آن صحنه را دید، گفت آقا الآن اگر حرام نبود، از شیراز لودر می‌آوردم مسجد را می‌آوردم پایین. این مردم، قابلیت مسجد را ندارند. خیلی هم ناراحت شد. گفت این‌ها فرق نمی‌گذارند بین مسجد و بین طویله. خیلی هم پرخاش کرد به چند تا از بزرگترهای آن‌جا. حاج آقا به طرف گفتند، اول شما که واسطه هستید، مسجد برای کی دارید می‌سازید؟ برای این مردم بود یا برای خدا؟ اول تکلیفمان را روشن کنیم؛ احسان می‌کنی، برای چه کسی داری می‌کنی، خدا یا خلق؟ اگر خداست، پس ناراحت نباش. اگر خلق است، نگو چرا جواب نگرفتم. چون برای خدا نکردی که جوابت را بدهند. ایشان فرمودند مسجد را شما برای کی ساختید؟ برای کی دارید می‌سازید؟ گفت برای خدا. گفتند پس حرف نزن. خدا آجر به آجرِ کارِ شما را مزد می‌دهد. خدا ذره به ذره‌ی زحماتِ شما را پاداش می‌دهد ولو این‌ها قدرشناسی نکنند. این نکته‌ی اول.
نکته‌ی دوم که یک استفاده‌ی خوبی حاج آقا کردند، گفتند آقا این مسجد را بگذارید در اولویت اتمام و تسریع در ساخت، چون مردمِ این منطقه نیاز به مسجد دارند و این مسجد را سریع به اتمام برسانید و روحانی برایش بفرستید که کار کند. گفت آقا این‌ها آدم‌های قدرنشناسی هستند. گفتند همین آدمی که گاو و گوسفند آورده در شبستان، یعنی خدا را نمی‌شناسد، پس باید به دادِ این برسید. حاج آقا، در فامیلت اگر می‌بینی یک جوانی دارد از دین در می‌رود، به دادِ او برس. دارو را می‌دهند به کی؟ به مریضی که دارد تلف می‌شود. این‌قدری که جوانان و مردمی که از دین فاصله گرفته‌اند به این جلسات و به این اماکن و به این دعاها محتاجند، شماها به این اندازه محتاج نیستید.
حاج آقا گفتند مسجد را سریع تمام کنید. و نیروی فوق‌العاده گذاشتند و سریع مسجد تمام شد، ماهِ رمضان، دو ماه بعد بود. رمضان رسید. یک مبلّغی یک ماهه رفت آن‌جا کار کرد و یک تحولی ایجاد کرد. گفتند این‌ها نیازِ به مسجد دارند و این‌ها تشنه هستند. رفتارشان دارد می‌گوید ما معارفِ دینی نداریم و ما نمی‌شناسیم مسجد چیست و ما با این فرهنگ آشنا نیستیم.
ببینید کار برای خدا اگر باشد، هیچ‌وقت پشیمان نمی‌شوید. مردم هم قدر ندانند، شما می‌گویید: در خانه اگر کس است یک حرف بس است.
لذا اگر یک وقتی، کارِ خوبی کردی و پشیمان شدی از انجامش، حیف از این خدمتی که در این تشکیلات کردیم، حیف از این محبتی که به فلانی کردیم، فلانی را بردیم سرِ کار قدرنشناس شد و ... معلوم است که برای خدا نبوده. نتیجه هم نمی‌گیریم چون نگاهمان این است. «مَنْ أصْعَدَ إلی اللّهِ خالِصَ عِبادَتِهِ، أهْبَطَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ لَهُ أفْضَلَ مَصْلَحَتِهِ»
خب دعای کمیل، یکی از گنجینه‌های ارزشمندی است که از امیرالمؤمنین باقی مانده است. آقا امیرالمؤمنین در فضیلت دعای کمیل، این دعا، دعای حضرت است، دعای کمیل که حضرت به کمیل آموختند، دعای خضرِ پیغمبر است. حضرت فرمودند کمیل، اگر کسی هفته‌ای یک شب، ماهی یک شب، سالی یک شب، در عمر یک مرتبه، این دعا را بخواند و حفظش کند، مشمولِ رحمتِ الهی است. و بارها بنده عرض کرده‌ام دعای کمیل، شناسنامه‌ی امیرالمؤمنین است. شما علی ابن ابی‌طالب را می‌خواهید بشناسید، در این دعا باید بشناسید. ابوی ما رحمة الله علیه می‌فرمودند سابق، در حوزه‌های علمیه، بزرگان، فقهاء، کلمه به کلمه‌ی دعاها را درس می‌گفتند و تدریس می‌کردند و شرح آن را می‌دادند. آقا امیرالمؤمنین تلگرافی می‌گوید: « اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تَحْبِسُ الدُّعَاءَ» آقایان، امام سجاد، مواردی را نام می‌برد که این‌ها حبسِ دعا می‌کنند. « تُغَيِّرُ النِّعَمَ » چرا یک‌دفعه نعمت از ما گرفته می‌شود؟ چرا پرده‌ی حیاهای بعضی‌ها دریده می‌شود و گستاخ می‌شوند و بی‌حیا می‌شوند؟ این‌ها علت دارد. علتش دستِ خودِ بشر است. چرا بارانِ رحمت نمی‌بارد؟ این‌ها دستِ خودِ انسان‌هاست. لذا ان‌شاءالله با توجهی در این ایام که در تحت الشعاع میلادِ باسعادت حضرت زهرای مرضیه هستیم، به نیابتِ همه‌ی رفتگان و اسیران خاک و ذوی الحقوق، والدینمان، آن‌هایی که بودند بین ما و به رحمت حق پیوستند، ان‌شاءالله همه را در نظر بیاوریم، شب جمعه است، شب رحمت و مغفرت و برکات است. بسم الله الرحمن الرحیم « يَا دَائِمَ الْفَضْلِ عَلَى الْبَرِيَّةِ يَا بَاسِطَ الْيَدَيْنِ بِالْعَطِيَّةِ يَا صَاحِبَ الْمَوَاهِبِ السَّنِيَّةِ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ خَيْرِ الْوَرَى سَجِيَّةً وَ اغْفِرْ لَنَا يَا ذَا الْعُلَى فِي هَذِهِ الْعَشِيَّةِ»
به یاد همه‌ی آن‌هایی که بینِ ما بودند، ذوی الحقوق، والدین، دوستان، آشنایان، یاد کنیم امواتمان را، به یادِ همه خدا را صدا بزنیم مقدمه‌ی دعا. همه با هم 10 بار: یا الله، یا الله، یا الله، یا الله، یا الله، یا الله، یا الله، یا الله، یا الله، یا الله.
گناهانمان را در نظر بیاوریم، لغزش‌ها، کاستی‌ها، کمبودهای اخلاقی، همه‌ی معاصی را، خطاها را، 10 بار عرض کنیم: «الهی العفو، الهی العفو، الهی العفو، ...
ایام، ایام میلاد باسعادت حضرت زهرای مرضیه است. خدا رحمت کند حاج محمود آقای سیفی را. می‌شناختید ایشان را؟ یاد کنیم تا یادمان کنند؛ این پیرغلام امام حسین. پیرغلام‌های سیدالشهداء را. خادم الحجاج را. آقای حاج ابراهیم یقطین. درگذشتگانِ از فامیل محترم یقطین، که مجلس امشب به یاد آن عزیزان، مرحوم آقای مجیدی، و همه‌ی منسوبین، آقای حاج جواد آقای یقطین، از اصحاب این مسجد بود، هم‌شیره‌ی جناب آقای منصور آقای یقطین. من چند فراز از سروده‌های حاج محمود آقا را در میلاد باسعادت حضرت زهرای مرضیه، برای برکت و مزیدِ بر ثواب، چون ایام، ایام میلاد است، تقدیم کنم؛
تقدیم به ساحت حضرت زهرای مرضیه، صلواتی ختم کنید.
امشب قلب نبی شاد است
شام سَروَرِ میلاد است
خورشید قرصِ قمر زادَست
یا زهرا نظری کن
قبولیِ کارهایتان را از حضرت زهرا بگیرید امشب.
عنایتی کن به شامِ مولودَت
که انتظاریم به رحمت و جودَت
به جز دَرَت ای شفیعه‌ی محشر
نمی‌رویم ما به درگهِ دیگر
هستیِ داور عشق پیامبر، همسرِ حیدر تویی
سوره‌ی کوثر، عطای داور، روح مطهر تویی
فاطمه جانم، فاطمه جانم، فاطمه یا فاطمه
فاطمه جانم، فاطمه جانم، فاطمه یا فاطمه
مدینه زمزمه کنی؛ فاطمه جانم، فاطمه جانم، فاطمه یا فاطمه. فاطمه جانم، فاطمه جانم، فاطمه یا فاطمه.
امشب حلّ معما شد
زینت بهشت أعلی شد
ظاهر جمالِ یکتا شد
یا زهرا نظری کن
ملک ثناخوان، به جنت المأواست
که بانگِ شادی ز قدسیان برپاست
عشق پیامبر هستیِ داور، همسرِ حیدر تویی
سوره‌ی کوثر، عطای داور، روح مطهر تویی
فاطمه جانم، فاطمه جانم، فاطمه یا فاطمه
فاطمه جانم، فاطمه جانم، فاطمه یا فاطمه
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَة وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بَنیها وَ سِرِّ الْمُسْتَوْدَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحَاطَ بِهِ عِلْمُکَ
پروردگارا، دعای کمیل را در حق ما به اجابت برسان.
فرصت‌های باقیمانده‌ی زندگی را آن‌گونه مقرر بفرما که مرضیّ ذات مقدس شما و ولیّ شماست.
والدین و ذوی الحقوق ما را مشمول رحمت و مغفرتت قرار بده.
باران رحمتت را بر اراضی نیازمندِ ما ساری و جاری بگردان.
خدمتگزاران به اسلام و مسلمین، علماء عاملین، مقام معظم رهبری، مراجع عظام تقلید، خدمتگزاران به مملکت ما، نظامِ ما، جمع محترم ما را از جمیع بلیات محفوظ بدار.
ماها را در روز قیامت، شرمنده‌ی امام و شهداء قرار نده.
پروردگارا ارواح طیبه‌ی علما، شهداء، روح ملکوتی حضرت امام، شهداء فجر انقلاب، شهداء دفاع مقدس، شهداء دفاع از حرم، سردار شهید حاج قاسم سلیمانی و همراهانش، شهداء عزیزی که منسوبین آن‌ها در مجلس‌اند و درگذشتگانِ از این جمع، فقید سعید مرحوم آقای حاج ابراهیم یقطین، و منسوبین این فامیل محترم، و جمع محترم، روح و ریحانی امشب به روح همه‌ی آن‌ها، عائد و واصل بفرما.
پروردگارا، این بلیه‌ی عام‌البلوای کرونا را از سرِ عموم بشریت، خاصه مسلمان‌ها، بالأخص شیعیان و مردمِ این آب و خاک مرتفع بفرما.
به عظمت زهرای مرضیه، لباس عافیت بر قامتِ بیماران ما بپوشان.
جوانان عزیز ما، نوجوانان و فرزندان ما و نسل ما را از آسیب‌های اخلاقی آخرالزمان محفوظ و مصون بدار.
بالنبی و آله رَحِمَ الله مَن یَقرأ الفاتحه مَعَ الصَّلوات.
